Qadimgi Hindiston Reja Hudud va aholi, davrlashtirish, manbashunoslik va tarixnavislik

4. Qadimgi Hindiston madaniyati

Qadimgi hind adabiyotining mashhur yodgorligi «Rigveda»ning minglab madhiyalari va so’nggi veda adabiyotlari oriylarning diniy e'tiqodlari to’g`risida boy ma'lumot beradi.

Qadimgi Hindistonda xudolar pog`onasi mavjud emas. Xudolar samoda yashaydi. Oriylar xudolar tasviriga sig`inganlar. Qurbonlik keltirish, olovga moy quyish, arpa donini tanlash bilan ifodalangan, guyeki qurbonlik tutun bilan samoga ko`tarilib, xudolar qurbonlikdan to`yib yerdagi bandalariga ovqat yuboradilar.

Dastlab ibodatxonalar qurish rasm bo’lmagan. Kohinlar yopiq tabaqa bo’lgan. So’nggi veda davrida koxinlar aloxida toifa, braxmanlar varnasini tashkil qilganlar va boshqa varnalardan mavqelari yuqoriligiga da'vo qilganlar. Uch varnadan birortasining to’la huquqli azosi bo’lish uchun faqat bu varnada tug`ilish emas balki braxman o’qituvchining uyida o’qish va maxsus bag`ishlov marosimlaridan o’tishi lozim edi. Bag`ishlov marosimida bolaga muqaddas ip ilganlar bu «ikkinchi tug`ilish» hisoblangan. Shudralarga marosimga ishtirok etishga ruxsat berilmagan. «Ikkinchi tug`ilish» marosimi Veda matnlarini o’qish va diniy sirlarni bilish huquqini bergan. Veda matnlarini o’qituvchidan o’quvchiga faqat og`zaki uzatganlar. Natijada vaqt o’tishi bilan matnlar mazmun o’zgarib ketgan.

Er. avv. I ming yillik o’rtalarida yangi diniy e’tiqodlar vujudga keldi. Ularning eng muhimi budda dinining «Uch qimmat»i edi. Bu Buddaning o’zi, draxma-uning ta'limoti va sangxa-unga e'tiqod qiluvchilar jamoasi hisoblanadi. Budda dinining asoschisi Shaq'ya zodagon urug`idan bo’lgan shaxzoda Sidxartxa Gautama bo’lgan. Uzoq azob chekishlardan so’ng, daraxt soyasida Sidxartxaga yorug`lik ma'rifati tushadi. Shundan so’ng, Sidxartxa ma'rifatli (Budda) bo’ladi.

Budda ta'limotining o’ziga xos xususiyati u hayotni azoblanish deb tushuntiradi. Azoblanish o’lim va kasalliklar bilangina bog`liq emas, balki eng yaxshi bo’lib qayta tug`ilishlar zanjiri bilan bog`langan. Azob ko’rishning sababi yangi hayotda boylik, huzur-halovat, yaxshi hayot kechirish yoki yaxshi taqdir uchun kuyib-pishishdir. Qiynalishlardan qutilishning yo’li o’z ruxi, yurish-turishi, ustidan to’la nazorat o`rnatish va buning oxirgi maqsadi nirvana («uchish, sun'iy»)bo`lib, shundan so`ng, kishi zanjirni yorib o`tadi va u boshqa tug`ilmaydi. Buddaviylikni ilk o’qituvchini tasvirlash ananasi yo’q edi, faqat budda ramziga tayanadigan asosiy e'tiqod inshooti stupa–soyabon ostidagi sun'iy tepalik edi. Dindorlar stupa va undagi Budda sochi yoki tishiga chapdan o`ngga (quyosh bo’yicha) o’zini gunohlardan holi qilish uchun bu dune hayotidan u oilasidan, mulkidan tashqi an'anaviy aloqalardan ruhiy bog`lanishlardan kechishi kerak. Budda muridlari qizg`ish kiyimda, sochlari taqir olinib, qishloq va shaharlarni kezib, sadaqa so`rab yurganlar. Ularni bxikshu (gadoy) deb ataganlar.

Budda dini uchun turmush marosimi hech qanday ahamiyatga ega emas edi. Dindorlar avvalgiday to`y, o’lim marosimlariga braxmanlarni chaqirar edilar. Budda matnlari mahalliy so’zlashuv tillarida tuzilgan bo’lib, aholiga tushunarli edi. Braxmanlar esa, sanskrit adabiyotini aholining juda ko’p qismidan yashirar edilar. Budda dini ayniqsa, shahar aholisi o’rtasida keng tarqaldi, chunki shahar paydo bo’lishining o’zi an'anaviy urug`chilik ijtimoiy aloqalarini yemirilishi, xususiy mulkning paydo bo’lishi, shaxsning jamoadan ajralishi bilan bog`liq edi.

Buddaviylik e'tiqodi yirik davlatlar hukmdorlarining homiyligi ostida bo’ldi. Chunki budda matnlarida jahon hukmronligi g`oyasini ilgari surilib, qaysiki, bu hukmdor orqali adolat podsholigiga asos solinadi degan tushuncha mavjud edi. Adolatni tarqalishi bir vaqtni o’zida hukmdorning hokimiyatini kuchayishi bu diniy g`oyaga to’gri kelishini bildiradi. Dastlab budda dini xudosizlar dini edi. Keyinchalik Buddaga nisbatan munosabat o’zgardi. Uning tasviri paydo bo’ldi. Ibodatxonalar kurilib, budda ilohiy mavjudot ekanligi aytila boshlandi. Dunyoning oxirati va uning kelajagida qutqaruvchi Buddaning kelishi tushunchasi shakllana boshlaydi. Budda maktablari ikki asosiy yo`nalish: «kichik arava» («yoki qutilishning tor yo’li») va «buyuk arava» («yoki qutilishning keng yuli») dan iborat edi. Ularning birinchisi eng qadimiylikka da'vo qilib, Ashoki davridayoq Lanka orolida va keyin janubiy–sharqiy Osiyoga tarqaldi. «Buyuk arava» ta'limoti yanada kattaroq yutuqlarga erishdi. Kushon podsholari homiyligi ostida bu yo`nalish O’rta Osiyo orqali Eron, Xitoy, Tibet, Mongoliya va Yaponiyaga tarqaldi.

Hinduizm asosini qadimgi Hindistonning arxaik e'tiqodlari daraxtlar, tog`, suv havzalari, ilon, sigir va maymun kabilarga sig`inish tashkil etadi.

Hozirgi kunda ham hinduizmda, qadimgi davrdan boshlab ma'buda onaga sig`inish katta rol o`ynaydi. Hinduizmda bosh yaratuvchi – xudo goyasi mavjud. Bu xudo Vishna bo’lib, u hayvonlar sirtlon, baliq, toshbaqalar, yoki insonlar odatda qora tanli podsho, yoki cho`pon (krishnalar) qiyofalarida namoyon bo’ladi. Vishna boshqa kichik xudolar timsoliga kirishi mumkin. Vishna odatda podsho tojida, ba'zida dunyo iloniday yastanib yotgan holda tasvirlanadi.

Boshqa hinduistlar bosh xudo deb sopol parchalarini osgan asket (davrish) yoki raqqos qiyofasida ifodalanadigan Shivani hisoblaydilar. Shivaga ko’pincha unga bag`ishlangan muqaddas ho`kiz hamkorlik qiladi. Qadimgi davr oxiri va hozirgi kunlarda hinduistlar Vishna va Shivaga e'tiqod qiluvchilarga bo’linadi.

Hinduistlarning muqaddas matnlari vedalar hisoblanadi. Hinduizmda ibodatxonada toat-ibodat qilish rasm bo’ldi. Bayram tantanalarining eng muxim qismi tantanali yurishlar, namoyishlar bo’lib, xudoning tasviri olib yurilgan. Ibodatxona oldida uning xizmatchilari koxinlar, raqqoslar, musiqachilar yashagan.

Hinduizm mafkurasining asosiy belgilari «Bxagavadgita» («Xudo qo’shiqlari») poemasi bo’lib, «Maxabxarot» tarkibiga kiritilgan. Hinduizmning axloqida cheksiz sabr-toqat qilishga chaqiriladi. Ijtimoiy munosabatlarda inson muloqoti o’z ijtimoiy doirasi bilan cheklanish kerak. Kasta bo’yicha kasbni o’zgartirish ta'qiqlanadi. Nikohni bolalikda o’kitish odati tarqalgan. Bevani o’z erini gulxanda kuydirgan paytda o’ziga olov berishi eng savob ish hisoblangan.

Qadimgi Hind adabiyotida markaziy o’rinni diniy adabiyot yodgorliklari egallaydi. Ularning eng qadimgilari vedalar, o’qituvchidan o’quvchiga og`zaki uzatilgan. Veda madhiyalarining katta qismi qurbonlik rasm-rusumlariga bag`ishlangan. Er. avv. I ming yillikning II yarmida budda adabiyoti shakllangan. Ilmiy va didaktik ruhdagi adabiyotlardan er. avv. V-IV asrlarda Panini tuzgan sanskrit grammatikasidir. Bu mutaxassislarning fikricha jahon fanida XIX asrgacha tilning eng yaxshi bayon qilingan asaridir. Hindistonda yozuv kechroq paydo bo’lgan, uning ilk namunalaridan biri Ashoki yozuvlaridir.

Qadimgi hindlar mantiq, til falsafasida katta yutuqlarga erishdilar. Matematika, astronomiya fanlari bo’yicha V asrda mashhur olim Ar'iyabxattaxa harakatning nisbiyligi asosida yerning o’z o`qi atrofida aylanishi va uning quyosh atrofida aylanishini faraz qiladi. Matematikada nolni kiritilishi, arab raqamlari deb aytiladigan raqamlar Hindistondan kelib chiqdi.

Eramizning I asrlarida turli adabiy janrlar mavjud bo’lgan. Bu davrda mashhur dramaturg Shakun Kalidasa ijod qiladi. «Panchatatra» deb atalgan kitobda masallar to’planadi, uning arabcha tarjimasi «Kalila va Dimna» deb ataladi.

Maurilar davridan so’ng, g`isht va toshdan qurilishda keng foydalaniladi. Hozirgacha saqlangan obidalar g`arbiy Hindistondagi budda monastirlari diqqatga sazovor.

Yer ustidagi monastirlardan biri Sanchida bunyod qilingan. Sanchida tepalik ustida ulkan budda monastiri qurilgan. Yana bir noyob san'at yodgorligi Ashoki yozuvlari bitilgan tosh ustunlardir.

Maurilardan so’ng, haykaltaroshlikning mahalliy maktablari vujudga keladi. Ulardan eng mashhurlari shimoliy g`arbiy Hindistondagi Gandxara, shimoliy Hindistonning markaziy qismidagi Madxura va Dekan viloyatidagi maktablardir. Eramizning birinchi asridan Gandxara maktabi ellin va Rim madaniyati ta'siri ostida shakllangan. Gandxara uslubi kushonlar davrida markaziy va sharqiy Osiyoning budda madaniyatiga ta'sir qildi.

Madxura va Dekan maktablari Hind tasviriy san'ati an'analari bilan ko’proq bog`langan. Ana shu maktablar asosida o’rta asrlar hind va janubiy sharqiy Osiyo mamlakatlari madaniyati shakllandi.

Maurilar davridan keyin ming yil davomida hind tasviriy san'atining noyob yodgorligi g`ordagi Ajanta ibodatxonasi va budda monastirlari yaratildi. Monastirlarning ba'zi zallari devorlarida budda afsonalaridan manzaralar tasvirlangan. Ajantadagidek noyob tasvirlarga o`xshash tasvirlar Shri-Lankadan ham topilgan.

Qadimgi Hind adabiyoti asarlarining katta qismi veda, epik va budda adabiyotlari an'anaviy janrlarga tegishli bo’lib, asrlar davomida og`zaki shaklda yashab keldi. Aynan muqaddas matnlarni eslab qolish, uzatish va talqin qilish, lingvistika, falsafa va mantiq kabi fanlarning rivojiga sabab bo’ldi. Janubiy Osiyoda Maurilardan so’ng, turli davlatlarni gullab-yashnashi dunyoviy adabiyot-drama, poeziya va proza, me'morchilik hamda tasviriy san'atning noyob yodgorliklarni yaratilishiga sabab bo’ldi. I ming yillikning o’rtalarida (shimoliy Hindiston Guptalar davri) qadimgi janubiy Osiyoda madaniyat taraqqiyotining yakuni bo’ldi.

Tayanch iboralar

Buddizm, Sidxartxa, hinduizm, Vishna, Shiva, Maxabxorat, Ramayana, Shakun Kalidasi, «Panchatatra», «Kalila va Dimna», Sangi monastiri, Ashoki ustunlari, Gandxara Ashoki ibodatxonasi, oqsoqollar, mantiq.

Tavsiya etiladigan adabiyotlar

Каримов И. А. Тарихий хотирасиз келажак йук. T.1998 yil.

Ладынин И. А. и др. История древнего мира: Восток, Греция, Рим. «Слово», «ЭксмоЭ-М. 2004.
Aim.uz