Microsoft Word omen1 ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
17
O’sha mash’um tunda ular bu ishni bajarishga tanlanishgani uchun faxrlanishardi. Dunyo 
tarixida bu ishni bajarishga ikki marta urinishgan, lekin faqat mana shu safar ish 
o’ngidan kelishi kerak edi. Ularning bu ishi haqida birorta ham tirik jon bilmasdi. Demen 
tug’ilgach, Tereza uni bo’lajak ota uchun tayyorladi: uning peshonasi va qo’llaridagi 
tuklarni tozaladi, Torn kelgan paytda chiroyli ko’rinsin deb unga upa sepdi. Chaqaloqning 
sochlari ular kutganday qalin edi. Torn Terezani ham, yerto’lada ikkita jasadni qutiga 
joylagan Tassoneni ham hech qachon ko’rmaydi. Birinchi jasad Tornning endigina 
dunyoga kelgan farzandiniki edi – u tug’ilib, yiyolashga ham ulgurmay dunyoni tark etdi, 
ikkinchi jasad esa yashashga hukm etilgan chaqaloqning onasiga tegishli edi. Tashqarida 
esa jasadlarni Cherveteridagi qabristonga olib ketish uchun yuk mashinasi kutib turardi.
Reja Shaytonga sig’inuvchilar jamiyati tomonidan tuzilgan bo’lib, Spilletto uning rahbari 
edi. U ishtirokchilarni o’ta ehtiyotkorlik bilan tanladi. Terezadan uning ko’ngli to’q edi, 
ammo so’nggi daqiqalarda Tassone ota uni tashvishga soldi. Oxirgi kuni u jur’atsizlik 
qilib Spillettoni o’ylantirib qo’ydi. Tassone bu ishning naqadar muhimligini unutib 
qo’ygandi. Spilletto uni o’yindan chiqarmoqchi bo’ldi. Agar ulardan birortasi og’zidan 
gullab qo’ysa, uchalovi ham buning uchun javob berishardi. Ammo eng asosiysi, ish 
yana ming yilga cho’zilardi. 
Biroq Tassone sodiqlik bilan ishini bajarib o’zini oqladi. U chaqaloqning boshini tosh bilan 
urib majaqladi. Bu ish unga yomon ta’sir qildi, lekin u o’z ishini bajargandi, qolgan 
narsalar esa unchalik muhim emasdi. O’sha tunda shifokor va hamshiralar yonlarida 
nimalar sodir bo’layotganidan bexabar holda o’z ishlarini bajarardilar. Barcha narsa o’ta 
hushyorlik bilan amalga oshirilgandi. Hech kim, ayniqsa Torn hech narsani bilmay 
qolgandi. 
Torn hovlida o’tirganicha tunni tomosha qilardi. Torn Pirford o’rmoni endi uni bezovta 
qilmay qo’yganini sezib qoldi. Endi o’rmon osoyishta bo’lib qolgan, chigirtka va 
qurbaqalar esa hayot tinchgina davom etayotganidan darak berayotgandek sayrashardi. 
Jeremi Demenning xonasiga qaradi. U yerda tungi chiroq yonib turar va Torn uxlayotgan 
go’dakning yuzini tasavvur qilardi. Bu dahshatli kun nihoyasida u bolaning yuziga 
boqishni istadi. Jeremi o’rnidan turdi, chiroqni o’chirib, uyqudagi uyga yo’l oldi. Ichkarini 
zimiston qoplagan, jimjitlik odamning yuragiga vahima solardi. Torn qo’llari bilan 
paypaslab zinapoya tutqichini ushladi va yuqoriga ko’tarildi. Butun atrof uyquga 
cho’mgandi. Jeremi devor bo’ylab asta-sekin yura boshladi, keyin yo’lakdan burildi. 
Oldinda Demenning xonasi bo’lib, eshik tirqishidan tungi chiroqning nuri tushib turardi. 
Torn joyida qotib qoldi, uning qulog’iga qandaydir tovush chalingandek bo’ldi.
Torn oldinga qadam tashlamoqchi bo’lgandi, tovush yana takrorlandi. Bu safar u 
qattiqroq eshitildi va Jeremining yuragi orqaga tortib ketdi. U pastga qarab bir juft ko’zni 
ko’rdi. Uning nafasi chiqmay qoldi va rangi oqarib, devorga qapishdi. Zulmat qo’ynidan 
bolaning xonasini qo’riqlashga shay it chiqib keldi. Uning ko’zlari yonardi. 
- Xo’sh…xo’sh, - dedi Torn qaltiroq ovozda va it unga tashlanishga shaylandi. 
- Tinchlan, - dedi o’z xonasidan chiqqan Beylok xonim. – Bu kishi uyning xo’jayini. 
It darhol tinchlandi. Beylok xonim chiroqni yoqdi va butun yo’lak yorishib ketdi. Torn 
itdan ko’zlarini uzmasdi. 
- Bu nimasi? – dedi u. 
- Nima, janob? – xotirjamgina so’radi Beylok xonim. 
- Mana bu it. 
- Menimcha, qo’riqchi it. Chiroyli ekanmi? Biz uni o’rmondan topib oldik. 
It uning oyoqlari ostiga yotdi. 
- Sizga kim ruxsat berdi itni… 
- Men bizga qo’riqchi it kerak deb o’ylabman. Bola uni juda yaxshi ko’radi. 

---

Omen (Iblis Hamlasi). Birinchi kitob. Devid Zeltser