Tong otgach, Farhod poklanib, Xudodan zafar
tilab, otasining oyog'iga bosh qo'ydi-da, undan
duo tiladi. Shoh va barcha ayonlar shahzodaga
g'alaba tilab, duo qilishgach, barchalari ajdar
makoniga qarab y o l olishdi. Ajdar makoni uning
nafasidan qorayib ketgan dasht bolib, unda bad-
boty bir shamol esardi. Lashkaming ko'pchiligi bu
shamoldan esi og‘ib, otdan yiqildi.
Farhod ajdahoning qorongi g‘ori ko'ringach, u to
mon yurdi. Odamlaming isini sezgan ajdaho haybat
bilan chiqib keldi. Uning tanasi balo tog'idek, og‘zi
esa tog'ning g'oridek edi. Ikki ko'zi xuddi neft otiga
moVi edi. Har qaysi panjasi beshta olmos o'roqqa
o“xshardi. Og'zidan o‘tlar sochib g'ordan chiqib
kelgan ajdaho shahzodaga ko‘zi tushgach, og'zini
balo darvozasidek ochib, uning sari yurdi. Awal o t
sochib, pishirib, oldin shahzodani, so'ng esa barcha
lashkami yutmoqchi boldi.
Shahzoda esa aslo qo'rqmasdi, chunki u Su
haylo aytganidek, badan-u qollariga samandar
yog'ini, ya’ni olovdan himoya qiluvchi dorini
surtib olgandi. Ajdaho uni yutish uchun og'zini
ochganida, Farhod Xudodan zafar tilib, qoliga
yoyini oldi-da, unga xanjardek o‘qnijoylab, raqibi
og'ziga qarab otdi. O'q ajdar tanasini teshib o'tdi-
ЗШ, uni halok qildi. Farhod ajdaho g‘ori ichiga
kirdi. U yerda bir taxta osilgan bolib, unda: «Aj-
dahoni oldirgan bahodir, jasoratingga bu yerdagi
xazinani mukofot deb bilgil. Doira shaklidagi bu
g‘or markazida ming botmondan oglrroq bolgan
bir tosh bor. Qiliching uchi bilan uning atrofini
ochib, o'midan qo‘zg‘atsang, Haq taolo qudratini
tomosha qilasan», - deb yozib qo^ilgandi.
Shahzoda yozuvda tayinlangan ishlarni bi-
rin-ketin bajo qilib, Faridun7 to‘plagan benihoya
boyliklarga: oltin-u kumushlar, turli javohirlar
toldirilgan bir necha ming xumga ega boldi. Xazina
toftda bezakli bir taxt bolib, uning ustida ajoyib
bir dudama tigli qilich va uning yonida quyoshdek
yumaloq shakldagi qalqon turar, unga: «Kimningki
baxti yor bolib, ushbu qilich bilan qalqon uning
qoliga tushsa, birini beliga boglab, birini osib olsa,
yuzta dev bilan jang qilsa ham, yengib chiqadi.
Chunki Sulaymon payg‘ambar qalqon qubbasiga
«Ismi a’zam»8ni yozdirgan, buning xosiyati shuki,
yuz mingta dev makr-hiyla qilmoqchi bolganida
ham, bu ismlami ko‘rgach, yer bilan yakson boladi.
Qilichda ham bu ism yozilgan bolib, shu ism unga
otkirlik baglshlagan. Bu qilich bilan jang qilgan
insonga dushman tigl ta’sir qilmaydi, raqib la’nati
shaytonmi, Ahramanmi, kim bolsa ham ikkiga
bolib tashlaydi», - deb yozib qoQilgan ekan.
Farhod bu ikki sovg‘ani topgach, yaratganga saj-
da qilib, shodligi ichiga sig'may ketdi. Shahzoda
qilichni beliga bogladi, qalqonni bo^niga osdi-da,
lashkarlar turgan joy tomon y o l oldi. Uni ko‘rgan
shoh bilan Mulkoro yiglab ko'rishishdi, a’yonlar
ham uni omon ko'rganlaridan shodlikka tolib,
duo qilishdi.
Quyosh ko‘tarilgach, vodiy-u tog‘ yorishib, aj
daho g‘ori, undagi ajdaho tanasi ham namoyon
boldi. Xoqon bilan Farhod, a’yonlar butun dasht
ajdar qoni bilan bo'yalganini ko'rishdi. Shahzoda
xazinadagi barcha boyliklarni otasiga sovg‘a qil-
Do'stlaringiz bilan baham: