Xamsa alisher Navoiy xamsa

Oshiq ani bilki,  erur dardnok,

Ham tili,  ham ko‘zi-yu,  ham ko'nglipok.

Ishq  oshiqni  o'zligidan  poklagan  bolib,  balki 

fano otiga xashak etgan bolsa, dardini yashirgani- 

dan yuzi sarg'ayib,  ko‘z yoshini oqizaverganidan 

ko'zi arig‘ bolsa,  dard jnukidan qaddi egilib,  qad- 

di «dol»  harfiga  obcshab  qolgan bolsa,  xayolidan 

boshqalar  xayolini  chiqarib,  jonini  faqat jononi 

xayoli bilan toldirgan bolsa, yor nomidan boshqa 

eo‘zi bolmasa, jonida jonon g'amidan o‘zga g‘am 

bolmasa, har tarafga qaraganda, faqat yori jamo- 

linigina koVsa, ana shunday oshiqnigina haqiqiy 

oshiq sanash mumkin. Hatto o'zligi ham bartaraf

---

bolib, ko‘z tashlaganda faqat yom i ko‘rsa, sevgida 

shu tarzda maglub bolgan oshiqqina muhabbat- 

da sodiq bola oladi. Shunday muhabbatgina unga 

o‘zligini unuttira oladi.

Bunday  oshiq  o'zligini  unutib,  uydan  tashqari 

chiqqisi  kelmay  qoladi.  Shunda  uning  do‘stlari 

uydan  tashqari  chiqmayotgani  uchun  malomat 

qilsalar,  jannat  va’dasi  bilan  ovutib,  ishq  o'tidan 

ko'nglini sovutsalar, u guzar-u xiyobon sari y o l olib, 

dashtda to‘p-to‘p  odamlami ко‘rib,  o‘sha odamlar 

ichidagi go‘zal chehrali sohibjamol o‘zining parivash 

husni bilan uni o'ziga rom qiladi. May о to ruxsoridan 

yuz gul ochilib, birini dastoriga qistirib olgan, husni 

o ti shulasi gulzorga o'xshaydi. Gulzorining har to- 

monida gulnor korinadi.  Qoshlari hilolni eslatadi, 

ul hilollar oshiq ahlini devona qiladi. Haligi qoshlar 

ulusni qatl qilmoq uchun boshlarini yaqinlashtirib 

maslahat so‘radilar.

Zulfining  sunbullari  ustma-ust  tushgan.  0 ‘tli 

ko'zlari  noz  bilan  har  yonga  boqadi.  Lablarida 

hayot qatrasi qotib  qolgandek, yo‘q,  balo  chash- 

masidan jon tomib turgandek ko‘rinadi.

Bu  qanday jamol  namoyishi,  ey  ko'ngil?  Balki 

gulistoni Xalil, ey ko'ngil. Shunday jamol bilan jav- 

lon qilib oshiq boshiga yetib kelsa,  tuproq bolish- 

dan  boshqa chorasi  qolmaydi  oshiqning.  Ul  chog‘ 

Shibli-yu  Zunnun  bolsa  ham,  ko'plami  majnun 

qiladi. Din ulaming motamiga hoy-hoy chekib, aql 

piri bolalardek barmoglni tishlab qoladi.

Ruhul-amin,  ya’ni  Jabroil  ham  unga  boqib, 

og‘zidan solakayi oqadi.  Ko‘rmagan el bu o‘tdan 

omon  qoladi-yu,  ko‘rib  kul  bolm oq  ham yomon 

emas.  Kimki kirlangan, порок bolsa, bu tozalov-

---

chi оЧ orasiga kirsa, pokroq bo lib  chiqadi. Kimga 

bu xil kuyish odat bolsa, dunyoda saodat topadi.