kirishdi. Vayronalarni obod qildi, zulmni adolat
bilan daf etdi, o‘g‘ri va iflos odamlar yo‘qolib, sha
riat adolatining qolini uzun qildi.
Bir kuni mamlakatni kezib yurganida, bir
parishonhol kampir etagini mahkam tutib, oh-u
faiyod qilib: «Ey shariat himoyachisi bolgan pod-
shoh, adolat bilan ish tutadigan bolsang, bugun
sen bilan shar’an daVolashaman. Shartim shuki,
shu yerda javobini bermay, shar’iy mahkama -
qozi oldida javob bergaysan», - dedi. Shoh unga:
«Qonimga da’vogarlik qilsang ham, shar’an javob
berishga hozirman», - deb javob qildi. Shu fikrga
kelishib, islom qozisi huzuriga y o l oldilar. Ik-
kovlariyonma-yon otirar ekanlar, barcha odamlar
hayrat bilan tomosha qilishardi. Zol bilan Rustam
tepasiga go'yo butun olam yigllgandek edi.
Kampir dediki: «Shoh hokimiyatm egallash uchun
qon toldb, jang qilarkan, yolglzgina farzandim,
boglmdagi sarvi ravonim, qurigan daraxtimning
yolglz mevasi shu janglaming birida halok boldi.
Jigarimni tig‘ bilan yorib, qonini yerga oqizdilar».
Qozi: «Ikkita guvoh topib kelib, so'zlaringni isbot qil»,
- degach, kampir: «Ikki guvoh keltirishni istasam,
podshoning adolati-yu insofi yetarli boladi», - dedi.
Shoh bu fikrga rozi boldi. Qozi: «Adolat qonuniga
muvofiq aybdor, ya’ni shoh olganning xunini tola-
sin yoki o‘zi qatl etilsin!» - deb hukm chiqardi. Shoh:
«Shariat shunday hukm chiqarar ekan, bu hukm
uchun jonim fido bolsin», - deb, bir ro'mol bilan
o‘z bo^nini boglab, yana yuzta oltin tangalar toldi-
rilgan xaltachalaming boynini boglab, qo'rqinch
bilmay kampir qoliga xanjar tutqazdi-da, uning bir
tomonigajoiz hamyonni toldb, dedi: «Qasos olaman
desang, boshim oldingda turibdi, mol-dunyoni tan-
lasang, oltin-u kumushlarni olgin. O'sha paytlarda
men qasddan olimga buyurmagan bolsam ham,
ixtiyor senda».
Kampir tig‘ni qoshlarini chimirgancha diqqat
bilan ko'zdan kechirdi-da, chirigan o'tmas tishla-
rini ko'rsatib, shoh oyog‘iga boshini egdi va «Ey,
lashkari yulduzlardan ham serob bolgan shahan-
shohim! Bolam senga jonini fido qilgan bolsa, men
keksaning joni ham qurbon bola qolsin. Men alam
bilan g'azabli so'zlar aytgan bolsam, sen mening
ahvolimni xarob qilmay afv eta qol», - dedi. Mana
xijolat izhori-yu lutf-u adolat so‘rash!
Kampir o‘z daVosidan, o‘glininggina emas, o‘z
qonidan ham kechdi. Qizig'i shuki, odil shoh uni
o‘sha davrda adolat bilan badavlat qildi. Kam-
pirni yulduzlardek kumushlar bilan bezab, falak
zoli - quyoshdek yashartirdi. «Tilla kampir» deb
laqab qo^di.
Zoli falakdin necha ko‘rsang alam,
Shah chu qilur adl, Navoiy, ne g'am.
Do'stlaringiz bilan baham: