Agar bor ersa aqling sarf qil umringni joyig’a,
Quloq solma riyo ahli fig’oni birla voyig’a.
Roqim, gar odam ersang, xo’b bulmag’il hayvoyi,
Qilma o’zungni zinhor zud ahlidek riyoyi.
U kishilar o’rtasidagi xudbinliq yolg’onchiliq, manmanlik takabburlik va kibru-
havoni qoralaydi:
Men
otang
bermas
nasihatlar
senga
berdim
valek,
Kar qilib ikki quloqingni amal qilmay anga,
O’zni yuz turluk balolarga giriftor aylading,
Ayrilib mansabdin, eldin, tortibon behad izo.
U o’z zamonasidagi yuqori tabaqa vakillarining yaramas xulq-atvorini,
ularning qon-qoniga singib ketgan ochko’zlik, yulg’ichlik,ta’magirlik, bahillik
illatlarini qattiq tanqid qiladi:
Do'stlaringiz bilan baham: |