Microsoft Word tarixi muhammadiy ziyouz com doc

www.ziyouz.com
kutubxonasi 
206
eshitib, to‘g‘ri Xaybarga kelib Payg‘ambarimiz bilan ko‘rishdilar. U kunlarda esa Xaybar 
qal’alari butunlay fath bo‘lmish edi. Buning ustiga bular kelib, ko‘p xursandlik bo‘ldi. 
G‘ATAFON QABILASINING VOQEASI
Ko‘chmanchi arablardan bo‘lgan G‘atafon qabilasi Xaybar atrofida yashar edilar. Bular 
esa ilgaridan beri Xaybar yahudlarining ittifoqdoshlari edilar. Rasululloh kelmaslaridan 
ilgariroq yahudlar o‘z raislaridan bir necha kishilarni yuborib, ulardan yordamga askar 
so‘radilar. Agar biz Muhammadni yenga olsak, Xaybar hosilotining teng yarmini beramiz, 
deb va’da qildilar. U chog‘da G‘atfon qabilasiga Islom dini kirmagan edi. Ularning raisi 
Uyayna ibn Hisnni Rasululloh «ahmaqul muto’» demish edi. Ya’ni, xalq ergashgan 
obro‘ylik ahmoq demakdur. Urush kunlari to‘rt-besh ming askar chiqarishga kuchlari 
yetar edi. Yahudlarga to‘rt ming askar yuborib, yordam qilmoqchi bo‘ldilar. Ularning 
raislari Uyayna ibn Hisn bu ishga qattiq va’da berib ishontirdi. Bu xabarni Rasululloh 
eshitdilar ersa, G‘atafonga kishi yuborib, agar yahudlarga qo‘shilmay tursalar Haybar 
o‘ljasidan alarga ham nasiba chiqarurmiz, dedilar. Bu so‘zga quloq solmasdan to‘rt ming 
askarlik qo‘shin tuzib Uyayna yo‘lga chiqdi. Bir oz yo‘l yurgandan so‘ngra Muhammad 
alayhissalom orqa tomondan hujum qilmoqqa kelur emish, deb angladilar. 
Bu so‘zdan askar ichiga g‘ovur tushib, o‘zaro ittifoqlari buzildi. Nochor bo‘lib yo‘ldan 
qaytishib keldilar. 
Ikkinchi bir rivoyatda aytibdur, yordamga chiqqan askarlar kelayotganda: «Ey odamlar, 
ortinglarda qolgan bola-chaqalaringni bosdilar», — degan tovush eshitilib, ularga 
qo‘rqinch tushdi. Lekin bu ovoz qaydan chiqqanligini hech kim bilmadi. Shuning bilan 
hayron bo‘lishib, orqaga qaytdilar. Kelib qarasalar bu so‘z yolg‘on ekandur. Shunday 
bo‘lsa ham bu bahona bilan tarqalgan askarlar o‘z oilalarini qo‘riqlab, Haybar yordamiga 
borishmadilar. 
Bu ishning haqiqati esa, bularni yo‘ldan qaytarish uchun musulmon jinlarining 
mo’minlarga qilgan yordamlari edi. Chunki Rasululloh sollallohu alayhi vasallam insu 
jinlarning ham payg‘ambaridurlar. Bular ichida ham kofir, — musulmonlari bordur. 
Insonlarga o‘xshash kofir va musulmon bo‘lib, o‘zaro urush qilgaylar. Alarning ham 
musulmonlari musulmonlarga, kofirlari kofirlarga doim tarafdordurlar. Shuning uchun 
Rasululloh aytdilar: 
— Kishi yo‘q keng dalada bir kimarsa namoz o‘qimoqchi bo‘lib azon aytsa, sekin 
aytmasin, balki qichqirib aytsin. Chunki azon tovushini eshitgan jin ummatlarim kelishib, 
unga iqtido qilg‘aylar. Agar shunday joyda bir mo’minning mingan oti hurkib qochdi 
ersa, uni to‘sqali hech kim bo‘lmasa, «Ey mo’minlar, otim qochdi, to‘singlar!» deb 
qichqirsin. Mo’min jinlar uni to‘sib to‘xtatgay, dedilar. Agar shunday bo‘lmay to‘rt ming 
askar yahudlarga yordamga yetishur ersalar, tashqaridan bular, ichkaridan yahudlar 
bo‘lib, musulmonlar uchun ish anchagina og‘irlashar edi. Chunki bu holda o‘n to‘rt ming 
dushmanga musulmonlardan bir ming olti yuz kishi qarshi turishi lozim kelurdi. 
Asbob olamiga qaraganda, bu ish imkoniyatdan tashqaridir. Shuning uchun Rasululloh 
sollallohu alayhi vasallam Xaybar g‘animatlaridan bularga hissa chiqarib bo‘lsa ham, bu 
ishdan to‘xtatmoqchi bo‘lgan edilar. Ular unamagach, Alloh taolodan mo’minlarga 
g‘aybiy yordam yetib, bularni to‘xtatishga majbur qildi. So‘ngra Xaybar shahri Hazrati Ali 
qo‘lida fath bo‘lgach, G‘atafon raislari suqlik qilishib, o‘lja mol umidida Rasululloh 
oldilariga keldilar. Bularning raislari Uyayna aytdi: 
— Ey Muhammad, Xaybardan olmish o‘lja mollardan bizlarga ham berishing lozimdur. 
Chunki yahudlarga yordam berishdan bosh tortib, sen bilan urushmoqqa rozi bo‘lmadik. 
Anda Rasululloh aytdilar: 

---

Tarixi Muhammadiy. Alixonto’ra Sog’uniy