1. бургут билан тулки

76. БУҒУ ВА АРСЛОН 
Бир Буғу овчилар таъқибидан қочиб Арслон ин қурган ғор оғзига бориб 
қолади ва ўзини панага олиш учун шу ғорга киради. Лекин бу ерда у 
Арслоннинг панжасига или- нади; у ўз ўлими олдидан дейди: "Э воҳ! Шўрим 
қуриди менинг! Ваҳший ҳайвоннинг чангалига илиниш учун қочиб- ман-да 
одамлардан?" 
Хулоса: баъзи кишилар кичик бир хатардан ўзларини олиб қочиб катта 
фалокатга рўпара бўлганларини сезмай қоладилар. 
77. БУҒУ ВА УЗУМ ТОКИ 
Бир Буғу овчилардан қочиб узумзорга яширинди. Овчилар уни кўрмай боғ 
ѐнидан ўтиб кетишди. Шунда, фалокатдан қутулдим, деб кўнгли таскин топган 
Буғу Ток баргларини ея бошлади. Лекин овчилардан бири шу пайт тасодифан 
орқасига ўгирилиб, Буғуни кўриб қолди ва камонидан ўқ отиб уни яралади. 
Ажали етганини сезган жонивор оғир бир нола чекиб ўзига ўзи деди: "Эҳ, 
қандай шўрпешонаман! Қилмишимга яраша жазоимни олдим: бу Ток мени 
ўлимдан қутқариб қолган эди, мен бўлсам уни нобуд қилдим". 
Бу масални ўз яқинларининг дилини оғритгани учун худо- нинг қаҳрига 
учраган одамларга нисбатан қўллаш мумкин. 
79. МУШУК ВА СИЧҚОНЛАР 
Бир хоиадонда Сичқонлар кўпайиб кетган эди. Буни эшитиб қолган Мушук 
шу уйга келиб, Сичқонларни бштама- битгатутиб ея бошлади. Ниҳоят, 
бунақада ҳаммалари қирилкб кетиши мумкинлигини ўйлаган Сичқонлар жон 
сақлаб ин- инларига беркиниб олдилар. Энди Мушук уларни тута олмай қолди. 
Ана шунда у ҳийла-найранг ишлатиб, Сичқонларни инларидан чиқармоқчи 
бўлди: у бир қозиққа худци ўлиб қолгандек осилиб турди. Лекин инидан 
бошини чиқариб мўралаган бир Сичқон осилиб турган Мушукни кўрди-да, 
шундай деди: "Йўқ, эгачи, ҳагго қопга айланиб осилганингда ҳам сенга яқин 
йўламайман". 
Масал дейдики, бирон кимсанинг макру ҳийласига учраб панд еган доно 
одам, бир тошга икки марта қоқилмаганидек, бошқа ҳеч қачон алдовга 
учмайди. 
www.kitob.uz - Respublika bolalar kutubxonasi

---

80. ПАШШАЛАР 
Бир омборхонада асач тўкилиб кетди; Пашшалар уни татиб кўриб, ширин 
эканлигини билишгач, ҳаммалари унга виж- виж бўлиб ѐпирилишди. Лекин 
оѐқлари асалга ботиб уча олмаганларидан кейин, тотли асалга ғарқ 
бўларканлар, дейиш- ди: "Эҳ, аттанг, бир зумли лаззатли ҳаѐт деб жонимиздан 
жудо бўляпмиз". 
Масал дейдики, шаҳвоний лаззатга муккасидан кетган одамларнинг 
кўпчилиги машъум бахтсизликка учрашлари муқаррардир.