Microsoft Word oxirzamon ziyouz com doc

Kutubxonachi.uz
21
har qaysi kishi, hamma birgalikda, butun bani bashar bir bo‘lib, falokat va illatlarga barham berishsa, 
hayotning istiqbolini yangilashlari mumkin. Bu xomxayollikmi? Yana xayolparastlikmi?! Yo‘q, bu 
navbatdagi xayolparastlik emas. Bu tirik jonning omon qolish yo‘li, boshqacha yo‘l yo‘q...
Imonim komilki, kassandra-embrionlardan tezda xalos bo‘lish uchun o‘zlarini chetga olmaydigan, 
orqaga chekinmaydigan, mardonavor kishilar topiladi; bunday kishilarga taqdiri azaldan xabar beruvchi 
signallar ko‘p narsalar to‘g‘risida: inchunin hammaning va har bir kishining hayot tarzi uchun, avlodlar 
taqdiri uchun mas’uliyati to‘g‘risida, odam bolasining o‘z-o‘zi bilan mislsiz bellashajagi haqida gapirib 
beradi. Bunday kishilar hayotning yaxshilanishiga erishadilar.
Men bunga ishonaman.
Endi qisqacha o‘zim haqimda.
Meni hech kim sochimni qirqib rohiblikka qabul qilgan emas, men shunchaki, boshqacha aytganda, 
shartli samoviy rohibman va ismimni ham shartli tanlab, o‘zimni Filofey deb ataganman, qadimgi Rusda 
shunday ismli rohiblar bo‘lishgan. Fazoviy hujrada darvishona yashashni o‘zim tanlaganman. Bizning 
xalqaro ekipajimiz — amerikalik, yapon va men (yaqin vaqtgacha sovet olimi va kosmik laboratoriyaning 
ilmiy rahbari) o‘z dasturimizni tugatib, Yerga qaytishimiz kerak edi, men orbital stantsiyani tashlab, ko‘p 
marta foydalaniladigan fazoviy kosmik kemaga o‘tishdan bosh tortdim. Men bu haqda bayonot berdim 
va meni tinch qo‘yishlarini talab qildim. O’tkir ustarani tomog‘imga qadab, sheriklarimni meni o‘z 
holimga qo‘yishga majbur qildim. Va o‘z so‘zimni o‘tkazdim...
Mana beshinchi oy, bir yuz o‘ttiz yettinchi kundirki, orbitada yakka-yolg‘iz yashab tadqiqotlar olib 
bormoqdaman, Stantsiyada qoldirilgan oziq-ovqat zahiralari menga bu yerda yana ko‘p vaqt bo‘lishimga 
imkon beradi. Yomon aytmay yaxshi yo‘q degani rost bo‘lsa kerak. Sovet imperiyasining 
parchalanishidan butun dunyo zil ketdi, menga esa bu qo‘l keldi. Kosmos uchun xizmat qiladigan yerdagi 
sobiq sovet mahkamalari boshlari gangib, meni va ilgarilari «Vostok–27» deb atalgan orbital stantsiyani 
unutib qo‘yishdi. Hali-veri eslashmasa ham kerak, taxminimcha, men haqimda o‘ylashga ularning 
vaqtlari ham yo‘q, ehtimol, ular kosmosdagi mulklarni yangi davlatlarga bo‘lib berish kabi be’mani tadbir 
bilan hali uzoq vaqtgacha band bo‘lishadi, men yashab turgan orbital stantsiyani ham bo‘lib olishga 
harakat qilishlari mumkin, balki kosmosning o‘zini ham taqsimlab olishar... Lekin bu ularning ishi. 
Mening tanlagan ishlarim aniq va o‘z burchimni bajarayapman. Men butun insoniyatning fikrini o‘rganib, 
kassandra-embrionlarning signallarini umrimning oxirigacha aniqlash bilan shug‘ullanishga bel 
bog‘laganman.
Yerda meni hech kim kutmayapti, chunki men so‘qqabosh, tashlandiqman, bolalar uyida 
tarbiyalanganman. Barcha ma’lumotlarga qaraganda, go‘dakligimda onam meni qandaydir jiddiy 
sabablarga ko‘ra bolalar uyi eshigi oldiga tashlab ketishga majbur bo‘lgan ekan. Mening hayotim qanday 
kechdi, kosmosga ketishga meni nima majbur qildi — bu haqda hozircha hech nima demayman, bu 
alohida mavzu.
hazratim, men Sizning nuroniy siymongiz oldida yana bir marta bosh egaman. Aybga buyurmagaysiz. 
Siz orqali odamlarga murojaat etar ekanman, mening birdan-bir orzum — kishilar haqiqatni bilishsin.
Filofey, samoviy rohib,
hayotda — Andrey Kriltsov 
Rim papasiga orbital kompyuterdan jo‘natilgan maktubga «Tribyun» gazetasining tahririyasiga 
yuborilgan xat ham ilova qilingan edi. «hurmatli muharrir! Siz bilan kelishganimizdek, maktubimni bosib 
chiqarish huquqini faqat «Tribyun» gazetasiga beraman.
Men «Tribyun» gazetasi ana shunday ishga jur’at etib o‘ziga o‘ta og‘ir mas’uliyat olayotganini yaxshi 
tushunaman. Sizning jasoratingizga qoyilman.

---

Oхirzamon nishonalari (roman). Chingiz Aytmatov