Рангтасвир техналогияси

BOG'LOVCHILARDAN FOYDALANISHDAGI QADIMIY 

MANBAALAR 

 

Qadimiy  mualliflarning  guvohlik  berishicha  gresiyalik  rangtasvir  rassom 

ustalar  quruq  va  tabiiy  bo'yoqlarni  ishlatganlar  bu  eramizning  III  asriga  to'g'ri 

keladi.  Bunda  asosiy  bog'lovchi  sifatida  daraxt  yelimi  hisoblangan.  Bu  davr 

rassomlari  yelimlardan  alohida  yuzalarga  berib  o'sha  yuza  ustiga  rangli 

qoplamalarning 

aralashtirish 

usulidan 

foydalanganlar. 

Shuningdek 

yog'ochlarning tabiiy yopishqoqligidan ham foydalanganlar. 

 

Bizning  asrimizga  taalluqli  «Bolalitepa»  yodgorliklardan  topilgan  fayum 

portretlari usulida ishlangan tasvirlar topilgan. 

 

«Tempera»  termini  aralashtirmoq  degan  ma'noni  bildiradi.  Irakliyning 

yozishicha, pigmentlar, avvalo, toza suv bilan so'ng u quritilgan so'ngra tuxum 

oqi yoki moy kleyi suv uksus, vino, pivo bilan aralashtirilgan bo'lishi mumkin. 

 

Gruntlanmagan  yuzalarga  yelimli  bo'yoqlar  bilan  ishlash  Niderlandiya. 

Germaniya  ustalari  tomonidan  XV-XVI  asrlarida  keng  qo'llanilgan.  Masalan, 

Piter  Bay  Gelning  «Ko'zi  ojizlar»  va  «Vizantrop»  nomli  asarlari,  Alberxt 

Dyurerning  «Drezden  hiyoboni»  va  «Apostollar  boshlari»  asarlari  ham  shu 

usulda ishlangan.