0 ‘ т к I r h o s h I m o V

О ‘tkir Hoshimov
-
Bir nima so‘ramoqchimisiz? - dedi qizning ko‘zlariga 
tikilib.
Shu ondayoq xayoliga yana o‘sha fikr keldi. Chiroyli qiz. 
Kim bilsin, aqli qanaqaykin. Ko‘pincha, qizlar o‘zlarining 
go‘zalliklarini payqashsa, aqllarini ishlatmay qo‘yadilar-ku...
Hilola qizarib-bo‘zarib tortmadan kitobchani oldi.
- Shu sizning kitobingizmi?
Marat indamay bosh silkidi.
- Qanaqa qilib yozasiz?
Marat beg‘araz kuldi.
- Stol yoniga o‘tirib yozaveradi-da. - Shunday dedi-yu, 
qizning o‘zi bilan gaplashgisi kelib turganini sezib, yura- 
gi iliq hayajondan tipirchilab ketdi. 0 ‘sha - birinchi marta 
ko‘rganidan buyon bu qizni ko‘p o‘ylaganini, ammo nega- 
dir unutishga harakat qilganini eslab, jilmaydi. - Bu ham 
bir kasb-da, Hilola.
- Baribir tushunolmayman.
- Yaxshi, - dedi Marat uning ko‘rishgisi kelib turganini 
sezib. - Xohlasangiz bugunoq tushuntirishga harakat qilaman. 
Kechqurun soat oltida Anhor ko‘prigi oldida ko‘rishamiz.
U qizning roziligini so‘rab ham o‘tirmadi. Borishi aniq- 
ligini bilib, keskin burildi-da, chiqib ketdi.
* * *
Ular Anhor yoqalab borishar edi. Suv jimgina oqar, qop- 
qora to‘lqinlar ustida qirg‘oqdagi chiroqlar shodasining aksi 
silkinib turardi. Qayerdadir tramvaylaming horg‘in nola- 
si eshitiladi. Kuz havosida kech ochilgan gullaming o‘tkir, 
nozik isi kezadi.
- ,,So‘ngan yulduz shu’lasi“da o‘zingizni yozganmisiz?
Marat taqqa to‘xtadi-da, Hilolaning ko‘zlariga tikildi.
Neon lampalar nuri ostida qizning chehrasi biroz rangsiz, 
ammo jozibali ko‘rinar edi.
- Kim aytdi sizga?

---

Uzun kechalar
135
- 0 ‘zim... - Hilola yolg‘on gapirganidan uyalib, yuzini 
o‘girdi-da, sekin-sekin yurib ketdi. - Men hamma yozuvchi- 
lar o‘zining boshidan o‘tganini yozadi, deb o‘ylayman.
- Yo‘q! - Marat keskin bosh chayqadi. - Unaqa bo‘lsa 
kundalik yozib qo‘ya qolgan ma’qul emasmi?
Hilola tushunmadi.
- Hammasini ichingizdan to‘qib chiqarasizmi? Bo‘l- 
masa, yozganlaringiz yolg‘on ekan-da.
Marat anchagacha indamay bordi-da, so‘radi:
- 0 ‘sha kitobdagi gaplarga ishondingizmi, axir?
Hilola yuvosh bosh silkidi.
- Men Feruzani xuddi o‘zimga o‘xshatdim.
- Demak, yolg‘on emas ekan-da.
Hilola baribir tushunmadi.
- Siz yozuvchilarga maza! - dedi o‘ylanib. - Ilhom kel- 
ganda kitob yozasizlar. Hamma sizlami maqtaydi...
- Ilhomning o‘zi nima? - dedi Marat uning gapini bo‘lib.
Hilola soddalik bilan yelkasini uchirib qo‘ydi.
- Bilmasam... „Ilhom parisi“, „ilhom gulshani“ yana all- 
animalar deyishadi-ku.
U o‘girilib qarab, yana yelkasini uchirdi. Shu tobda 
shunchalik sodda, shunchalik yaxshi ko‘rinib ketdiki, Ma­
rat uning bilaklaridan mahkam ushlagancha qah-qah urib 
kulib yubordi. Jimjit bog‘ ustida Maratning kulgisi jaran- 
glab aks sado berdi. Qaysidir chinor shoxida mudroqqa 
ketgan qushlar ,,guv“ etib qorong‘i osmonga ko‘tarildi.
- Hammasi mavhum gap! - dedi Marat kulgidan nafasi 
qaytib. - Ilhom hammada ham bo‘ladi. Ilhom - tez, oson, 
maza qilib ishlash degani. - Keyin u birdan jiddiylashdi-da, 
sekin qo‘shib qo‘ydi. - Goho oylab-yillab qiynalib, bitirol- 
may yurgan ishingizni bir kunda bajarib qo‘yasiz. Shunaqa 
ishlaysizki, o‘zingiz ham rohat qilasiz...
Qizg‘ish chiroq yonib turgan simyog‘och tagidagi o‘rin- 
diqqa o‘tirishdi.

---

136