61
oldiga u aniq bo‘lishi kerak deb talab qo‘yilganda til birligi hamda u
ifodalayotgan tabiat va jamiyatdagi narsa va hodisalar o‘rtasidagi
muvofiqlik tushuniladi. Masalaga shu
talablardan kelib chiqib
yondashiladigan
bo‘lsa,
nutq
aniqligi
nutq
madaniyati
va
mas’uliyatining g‘oyat zarur sharti bo‘lib qoladi. Alisher Navoiy,
Abdulla Qodiriy, G‘afur G‘ulom, Oybek, Abdulla Qahhor, Erkin
Vohidov, Abdulla Oripov,
Shukur Xolmirzayev, Tog‘ay Murod va
boshqa ko‘plab adiblarimizning tilga bo‘lgan munosabatlarini ana shu
mas’uliyat samarasi deb tushunish to‘g‘ri bo‘ladi.
Shunday qilib, aniqlik – bu so‘zning o‘zi ifodalayotgan voqelikka
mos va muvofiq kelishidir.
Aniqlikni boshqacha tushunish ham mumkin. Bu so‘z va uning
ko‘pchilik tomonidan qabul qilingan ma’nosi
hamda uning nutqda
qo‘llanishi bilan muvofiq kelishidir.
Ko‘rinadiki, aniqlik nutqning asosiy xususiyati sifatida, eng avvalo,
til tizimidagi leksik daraja bilan bog‘lanadi. “Nutq aniqligi” atamasi
ostida voqelik va uning tildagi ifodasi bo‘lgan leksik birlik – so‘zlar
o‘rtasidagi o‘zaro muvofiqlik anglashiladi.
Xo‘sh, qaysi til birligi namunaviy nutqning yaratilishiga ko‘proq
xizmat qiladi? Bu savolga sinonimlar, deb javob berish ma’qul bo‘ladi.
Chunki ular mazmunan bir-birlariga yaqin bo‘lsa ham, ma’no qirralariga
ko‘ra farqlanadi. Ana shu qirralardagi farqlar ularni tanlab ishlatish
imkoniyatini beradi. Masalan,
aniq, ochiq, yaqqol, ravshan, yorqin,
oydin, ayon
sinonimlarini olib ko‘raylik. Garchi ular umumiy ma’noda
bir sinonimik qatorni tashkil qilishsa ham, birining o‘rnida ikkinchisini
qo‘llash hamma vaqt mumkin bo‘lavermaydi.
Aniq eshitdim
deyish
to‘g‘ri bo‘lgani holda
oydin eshitdim
deyish mumkin emas,
hamma
narsa ayon, hamma narsa ravshan, hamma narsa aniq, hamma narsa
oydin
deyish mumkin bo‘lgani holda
hamma narsa yorqin
deb
bo‘lmaydi. Chunki asosan
aniq
eshitishga,
ochiq
va
oydin
tushunishga,
yaqqol
va
yorqin
ko‘rish va eshitishga,
ravshan
ko‘rish
va tushunishga
xos.
62
Aniqlikni vazifaviy uslublar doirasida tushunish ham o‘ziga xos.
Masalan u so‘zlashuv uslubida vaziyatga bog‘liq bo‘ladi. Rasmiy
uslubda esa u tildagi tayyor, shtamp holidagi so‘z va iboralardan
foydalanishni taqozo qiladi. Ilmiy uslubda atama va uning ifodalanish
aniqligi asosiy o‘rinda turadi. Ommabop va badiiy uslublarda esa so‘z
va iboralar faqatgina badiiy-estetik vazifani
bajarishdan tashqari
yozuvchining maslagi, g‘oyaviy maqsadiga mos bo‘lishi va shunga
xizmat qilishi lozim bo‘ladi.
Ana shu sabablarga ko‘ra so‘z qo‘llash aniqligining chegarasini
belgilash birmuncha murakkab ish bo‘lib, u tilni yaxshi bilishni va uning
vazifaviy uslublar doirasida qo‘llanish imkoniyatlarini o‘rganishni
taqozo qiladi.
Do'stlaringiz bilan baham: