Microsoft Word 1 Arif thesis cover final doc

[M201] 
Nihayet her şey 
olup bittikten sonra beni kumandanın yanına götürmek istediler. 
[A248]
- Niçin gidecek mişim? Gitmem. 
—
Gideceksin. Yoksa seni zorla götürürüz. 
Düşündüm. Beyhude inat, önlerine düşüp 
yürüdüm. Sabahleyin beni ziyarete gelen ve Türkçe konuşan çavuş, yanımda 
yürüyor: 
—
Sen bir zabitsin
386
. Bu köyden değilsin. Buraya neden geldin? Burada ne işin 
var? Şimdi kumandana onu anlatacaksın, diyor
387
. 
Ben, başı açık, caketsiz, gömleğimin sag yeni, bir büyük düğün
388
halinde 
sallanarak gidiyorum. 
—
Sen Fransızça bilirsin. Bizim kumandan da iyi Fransızça bilir
389
. 
Yürüyorum. Sokak aralarında tek tük ras- geldiğim bildik yüzler, beni görünce 
çevriliyorlar. Atlar, top katırları, mandalar o kadar çok, o kadar çok ki, aralarından 
geçmek için her birini
390
kıçından, kafasından
391
itmek lâzım geliyor
392
. 
Kumandan, kahveyi, derhal bir karargâh haline sokmuş. Çardağın altında, bir 
büyük masanın başında oturuyor. Suratı asık ve zorla heybetli görünmeğe çalışan bir 
386
subaysın C; 
387
diyordu M; 
388
düğüm M; B; C; 
389
- Sen Fransıca … .. bilir B; C; om. 
390
birinin C; 
391
yana M; only 
392
gerekiyor C; 

---

APPENDIX 4 
YABAN – TEXTUAL VARIANTS 
374 
binbaşı
393
. 
Çavuş, beni gösterip bir şeyler söyleyince, başını kaldırıp dikatle yüzüme baktı 
ve Fran sızça: 
—
 [M202][A249] 
Siz bir zabitmişsiniz
394
, öyle mi? dedi, 
—
Evet. 
—
Lütfen şu iskemleyi alın. Oturun ve soracağım şeylere birer birer cevap 
verin. 
Bütün sorgu ve cevaplardan sonra, Yunan kumandanının anlamadığı şey, benim, 
kendi arzu ve irademle İstanbulu bırakarak, bu köye gelip yerleşmemdir. Bu hususta 
kendisine ne kadar psikolojik sebepler gösterdim, hattâ ne kadar samimî itirafatta 
bulundumsa, hiç biri kâr etmedi. Yüzüme şüphe ile bakmaktan vazgeçmedi. Onun 
nazarında halledilmez bir mesele oldum. Nihayet, işin içinden sıyrılmak için: 
—
Gidin evinizde oturun; fakat hiç bir yere çıkmayacaksınız. Hiç kimse ile 
temas etmiyeceksiniz. Şimdilik bu kadar... dedi 
Odama döndükten sonra, tekrar eşyalarımı düzeltmeğe lüzum görmedim. O 
kargaşalığın ortasında bir ıslanmış fare gibi yaşamağa başladım. 
Sokak kapısının önünde, bir süngülü nefer
395
duruyor.