Microsoft Word 1 Arif thesis cover final doc

APPENDIX 4 
YABAN – TEXTUAL VARIANTS 
364 
uzak ve dumanlı görünüyor. 
Bekir Çavuş, tekrar benden özür diledi: 
—
Beğim, demin, seni kızdırdım emme kusura bakma.
320
. Bu günlerde benim 
başımda da tevatür çok. dedi.
321
[
M192] 
İstiyor ki ben, bu tevatür nedir? diye sorayım. Fakat, sesimi 
çıkarmayınca, o, devam etti: 
—
Şu Salih ağanın oğlu yok mu? bizim kızı berbat etmiş, dedi. Şimdi, “Al,” 
diyorum. “Almam.,, diyor Yok
322
, sağ kalçasında bir ur çıkmış. Yok, bütün vücudu 
sızlarmış
323
. Hepsi yalan. Hasta olan adam bu işi yapar mı? 
Ben ki, bu facianın ilk şahidiyim; kendimi tutamadım: 
—
Kızın ne diyor? diye sordum. 
—
Ne desin? (Ben seni alırım) diye kandırmış. Kaç zamandır helâllısı gibi 
kullanıp dururmuş. Biz de neden sonra haber aldık. 
—
Sakın kız gebe mi? 
—
Yok olmaz. Daha kız on iki yaşında.
—
• 
—
Bir sabah, bu sabahı hiç unutamıyaca
[A239]
ğım! penceremin altında bir 
ses. İnce, keskin bir çocuk sesi: 
—
Geliyorlar. Geliyorlar. 
320
om. C; 
321
Kusura bakma. Benim aklım, şimdi hep o dolaşan tevature takılıp kaldı C; 
322
hata imiş M; only 
323
de M; only 

---

APPENDIX 4 
YABAN – TEXTUAL VARIANTS 
365 
Yataktan fırlayıp sese koşuyorum: 
—
Kim geliyor, Hasan? 
Küçük çoban soluk soluğadır. Benzi, ya heyecandan, ya koşmaktan 
[M193] 
sapsarı kesilmiş: 
—
Aha, onlar... Senin dediklerin... Te, kar-şıki beleğin
324
üstünden yürüyüp 
gelirler. 
Bir müddet
325
aklımı toparlıyamadım. Çocuğun yüzüne, bönbön baka kaldım. 
Küçük çoban: 
—
Ben davarı yamaçta yalnız bıraktım. Daha fazla duramam, dedi ve koşarak 
döndü gitti. 
Odamın içinde bir yangın esnasında ne yapacağını şaşırmış bir adam gibi 
dolaşıyorum. Kâh çizmelerimi, kâh yeleğimi
326
arıyorum. Bir taraftan Pijamamın 
düğmelerini, mütemadiyen çözüp ilikleyorum. Nihayet, Emeti kadını imdada 
çağırmağa mecbur oldum. 
—
Emeti kadın, Emeti kadın! 
Ses, sada
327
yok. Dişarıya fırladım. Sofa, mutfak, damın üstü, ahır. Yok, yok. 
Kümese bakıyorum, yok. Bu saate kadar, Emeti kadın gelmemiş olsun... Kabil 
değil, 
[A240] 
Ayağımda terlikler, pijamamla, ta evine kadar koşuyorum. Tak tak, kapı. 
Gene kimse yok. Köyde, sanki daha hiç kimse uyanmamış gibidir. Ne bir çocuk. Ne 
bir hayvan. 
324
belanın M; belin B; C; 
325
süre C; 
326
kah gömleğimi M; only 
327
seda C; 

---