Alkimyogar ( r o m a n ) Paulo Koelo

Alkimyogar

 

(

R O M A N

)  

Paulo Koelo 

 

library.ziyonet.uz/ 

 

 

Fotima esa iztirob chekadi, chunki oʻzi tufayli sening izlanishlaring barbod boʻlganini 

tushunib yetadi. Biroq sen Fotimani hanuz sevasan, u ham seni yaxshi koʻradi. Biror 

marta ham u seni qolishga undamaganini bot-bot eslaysan, chunki sahro ayollari erlari 

qaytib kelguncha kuta olishadi. Va sen Fotimadan biror-bir ayb topa olmaysan, biroq 

koʻp oqshomlarni birvarakayiga sahro va xurmozorlarni kezib oʻtkazasan, Fotimaga 

boʻlgan muhabbatimga chin dildan ishonmaganimda bu yerdan joʻnab ketardim, deb 

oʻylaysan. Aslida seni vohada qoʻrquv ushlab turibdi — bu makonga boshqa qaytib 

kelolmayman, deb qoʻrqasan. Ana shunda belgilar xazinadan umrbod mahrum 

boʻlganingni senga aytadi. 

 

Toʻrtinchi yilga kelib belgilar yoʻqoladi, chunki sen ularni ilgʻashni xohlamaysan. Buni 

payqagan oqsoqol sening xizmatingdan voz kechadi, biroq bungacha sen boy-badavlat 

savdogarga aylanasan, koʻp doʻkonlaring va suruv-suruv toylaring boʻladi. Va 

umringning oxirigacha, Oʻz Yoʻlingdan yurmaganingni bila turib, xurmozorlaru sahroni 

kezasan, oxir-oqibat endi kech boʻlganini tushunib yetasan. 

 

Shunday qilib, sevgi insonning Oʻz Taqdiri yoʻlidan borishga hech qachon xalal 

bermasligini sen hech qachon anglab yetmaysan. Agar shunday boʻlsa, demak, bunday 

sevgi chin emas, haqiqiy emas, deyiladi Umum Tilida, — deya soʻzini yakunladi 

Alkimyogar. 

 

U qumga chizgan doirani buzdi va kobra sudralib, toshlar orasida koʻzdan gʻoyib boʻldi. 

Santyago bir umr Makkaga ziyoratni orzu qilgan billur sotuvchi savdogarni, 

Alkimyogarni qidirgan angliyalikni esladi. Bir kun kelib sahro oʻzi suyishni istagan 

yigitni yetkazishiga ishongan ayolni ham esladi. 

 

Ular otlarga minishdi. Bu safar Alkimyogar oldga tushdi. Shamol vohadagi odamlarning 

ovozini olib keldi va boʻzbola bu tovushlar orasida Fotimaning ovozini tanishga urindi. 

Jang bois u keyingi kunlar quduq oldida qizni uchratmagan edi. 

 

Biroq bugun oqshom u qumga chizilgan doiradan chiqib ketolmagan kobrani kuzatdi, 

kiftida qirgʻiy bilan yurgan sirli suvorining gaplarini tingladi, suvori unga sevgi va 

xazinalar haqida, sahro ayollari va Oʻz Taqdiri haqida gapirdi. 

— Men sen bilan birga ketaman, — dedi Santyago va shu lahzada ruhi xotirjam 

boʻlganini his etdi. 

— Biz ertaga yoʻlga chiqamiz, bundan-da qorongʻuroq pallada, — qisqa javob qildi 

Alkimyogar. 

 

Tun boʻyi u koʻzlarini yummadi. Quyosh chiqishiga ikki soatlar qolganda oʻzi bilan bir 

chodirda yotgan bolalardan bittasini uygʻotdi va Fotima qaerda yashayotganini soʻradi. 

Ular tashqariga birga chiqishdi va Santyago unga minnatdor boʻlganidan qoʻy sotib olishi 

uchun pul berdi. 

 

---