Alkimyogar ( r o m a n ) Paulo Koelo

Alkimyogar

 

(

R O M A N

)  

Paulo Koelo 

 

library.ziyonet.uz/ 

 

bekitarkan. Bu yer bandargoh shahar, bandargoh esa, uni shilib ketgan haligi yulgʻich 

toʻgʻri aytganiday, tovlamachilarga toʻla. 

Faqat endigina yemakxona xoʻjayinining nima uchun qizishib gapirganiga Santyagoning 

aqli yetdi — u boʻzbolaga qavatingdagi yoʻldoshiga ishonma, deya jon kuydirib uqtirgan 

ekan. 

 

«Men xuddi boshqa oddiy odamlardayman: xayolimdagini borga yoʻyaman va dunyoni 

asli qanday boʻlsa shundayligicha emas, balki oʻzim xohlaganday koʻraman». 

 

U yana toshlarni qoʻliga olib qaradi, mehr bilan siladi — toshlar iliq tuyuldi. Mana, 

hozircha uning qoʻlidagi haqiqiy xazina shu. Qoʻlingni tekizsang koʻngling koʻtariladi. 

Ular Santyagoga qariyani eslatdi. Qariyaning gaplari uning qalbida qayta sado berganday 

boʻldi: «Agar sen biror narsani xohlasang, butun Olam sening xohishing ijobat boʻlishiga 

koʻmaklashadi». 

 

Uning bilgisi keldi — toʻgʻrimikan bu gap. U boʻm-boʻsh bozor maydonining qoq 

oʻrtasida turibdi, choʻntagida bir miri yoʻq va endi qoʻylarni bu oqshom qaerga qamab 

qoʻysam, deb bosh qotirishi ham shart emas. Biroq choʻntagidagi qimmatbaho toshlar 

uning yaqinda podshoh bilan uchrashganini shak-shubhasiz dalillab turar, podshoh uning 

butun hayotini: otasining miltigʻini soʻramay olganiyu, birinchi marta ayol bilan 

boʻlganini — hammasini bilar edi. 

 

«Toshlar senga jumboqni yechishga yordam beradi. Ular Urim va Tumim deyiladi», — 

esladi u. 

 

Santyago ularni yana choʻntagidan chiqardi va toʻrvasiga soldi, keyin sinab koʻrgisi 

keldi. Qariya toshlarga savollarni aniq qilib berish kerak, deb tayinlagan edi, chunki ular 

nimani xohlayotganini aniq biladigan kishiga yordam beradi, degandi. U toshlardan: 

qariyaning menga bildirgan tilaklari hali oʻz ta’sirini yoʻqotgani yoʻqmi, deb soʻradi va 

qoʻlini toʻrvadan chiqardi: 

— Yoʻq, — javob qildi tosh. 

— Men xazinani topa olamanmi? — soʻradi Santyago. 

U yana toʻrvaga qoʻlini tiqdi va toshlarni aralashtirib javobni olaman deganida ikkala 

tosh ham toʻrvaning teshigidan tushib ketdi. Negadir u oldinlari toʻrvaning eskirib 

qolganini sezmagandi. Santyago toshlarni yerdan terib olib, ularni tagʻin yashirish uchun 

egilgan chogʻda miyasiga bir yangi fikr keldi: «Belgilarga e’tibor bilan qarashga va 

ularga ergashishga oʻrgan», — degandi qariya. 

 

Belgi! Santyago kulib yubordi. Keyin darhol yerdan toshni olib, toʻrvasiga tiqdi. U 

toʻrvaning teshigini tikishni xayoliga ham keltirmaydi, chunki xohlagan damda toshlar 

toʻrvani tark etishi mumkin. U tushundi, dunyoda shunday narsalar borki, ular haqida 

soʻrab-surishtirish befoyda — bu oʻz taqdiringdan qochib qutila olmasligingga oʻxshaydi. 

«Axir, men qariyaga faqat oʻzim qaror qabul qilaman, deb va’da berganman-ku», — dedi 

---