Ton r maxsu kent d ogik

6.Bahouddin Naqshband 
Muhammad ibn Muhammad Fazl Buxoriy – Bahouddin Naqshband hijriy 718 (milodiy 1318) yilda 
Buxoro shahriga yaqin Ko‘shki Hinduvon (qasri Orifon) qishlog‘ida tug‘iladi. Naqshband uning laqabi 
bo‘lib, ota kasbi - kimxobboflik bilan shug‘ullanganligi uchun berilgan bo‘lsa kerak. 
Muhammadning bobosi so‘fiylar bilan yaqindan munosabatda bo‘lganligi uchun ham, unda 
tasavvuf ilmiga qiziqish bolalikdan paydo bo‘ladi va shu yo‘lda tarbiyat topadi. 
Bahouddin Naqshband va’z va pand-nasihatlarni o‘z ichiga olgan “Hayotnoma” nomli she’riy 
to‘plam va tasavvufga oid “Dalil al-oshiqin” nomli kitob yozgan. Biroq mazkur asarlar bugungi kunga 
qadar topilgan emas. 
Bahouddin Naqshband Naqshbandiya tariqatining asoschisidir. 
Naqshbandiya tariqati asosida har bir insonning halol, pok bo‘lishi, o‘z mehnati bilan hayot 
kechirishi kerakligi, sabr-qanoatli bo‘lishi, kamtar, samimiy bo‘lishi, iymon va e’tiqodini mustahkam 
tutishi, dilda xudoni jo etib, amalda xalq bilan birga bo‘lish kabi olijanob xislatlarni tarkib toptirish yotadi. 
Bu xislatlarni o‘zlashtirib borish jarayonida inson poklana boradi va ruhan Allohga yetishiga o‘zini 
tayyorlaydi. 
Naqshbandiya tariqati kishilarni mehr-oqibat, samimiylik, halollik, mehnatsevarlik, rostgo‘ylik, 
sabr-qanoatga ega bo‘lish sari yo‘llar ekan, ularda yomon illatlar: harom ishlar, ya’ni, o‘g‘rilik, nopoklik, 
xasislik, yolg‘onchilik, firibgarlik, ta’magirlik, boylikka hirs qo‘yish kabilarni qoralaydi. Buni biz Hazrati 
Hoja Bahouddin Naqshbandning quyidagi fikrlaridan ham bilsak bo‘ladi: 
Xulosa qilib aytganda, Naqshbandiya tariqati ikki muhim tariqat: Abdulxoliq G‘ijduvoniy hamda 
Ahmad Yassaviylarning yo‘lini birlashtirdi va hayotga moslashtirdi.