Lev nikolayeviÇ tolstoy insan neyle yaşAR? Rusça Aslından Çeviren

69
VIII
Başkurtlar hazırlandılar ve kimisi at sırtında ki
-
misi arabalarda hep birlikte yola çıktılar. Pahom da 
uşağıyla birlikte kendi arabasına bindi, yanına kü
-
rek de almıştı. Bozkıra vardıklarında şafak söküyor
-
du. Başkurtların şihan dedikleri bir tepeye çıktılar. 
Arabalarından ve atlarından inip bir araya toplandı
-
lar. Reisleri Pahom’un yanına geldi ve eliyle bozkırı 
göstererek şöyle dedi:
-İşte! Gözünün alabildiği her yer bizim. İstediğin 
yeri seç.
Pahom’un gözleri parladı: Arazinin tamamı daha 
önce ekilmemiş bakir topraklardan oluşuyordu. 
Arazi avuç içi gibi düz, toprakları haşhaş tohumu 
gibi siyahtı ve çukurluklarda göğüs hizasına kadar 
bin bir çeşit ot uzamıştı.
Reis tilki kürkünden başlığını çıkarıp yere koy
-
du.
-Başlangıç burası olsun, dedi. Buradan başlayıp 
tekrar buraya geleceksin. Etrafını dolaştığın tüm 
arazi senin olacak.
Pahom parasını çıkarıp reisin başlığının üstüne 
koydu, kaftanını çıkardı, üzerinde bir tek iç ceketi 
kaldı, kuşağını çıkarıp karnının altından bağladı, 
şöyle bir gerindi; koynuna küçük ekmek torbasını 
sokup, kuşağına da matarasını iliştirdi. Çizmelerini 
yukarı çekti, uşağından küreği aldı ve artık yürüme
-

---

Lev Nikolayeviç Tolstoy
70
ye hazırdı. “Hangi yöne gitsem daha iyi olur,” diye 
düşündü, her yer cazip görünüyordu. “Hiç fark et
-
mez, güneşin doğduğu yöne gideyim.” Yüzünü doğu
-
ya çevirdi, gerinip güneşin ufukta görünmesini bek
-
lemeye başladı. “Hiç zaman kaybetmemeliyim. Hava 
serinken yürümesi daha kolay olur.” diye düşündü. 
Güneş görünür görünmez küreği omzuna attığı gibi 
bozkırda yürümeye başladı.
Ne yavaş ne de hızlı yürüyordu, yaklaşık bir ki
-
lometreyi geride bıraktıktan sonra durdu ve bir çu
-
kur kazdı ve görünmesi için kesekleri birbiri üstüne 
yığdı. Biraz daha gitti. Biraz esnedikten sonra hızla
-
narak yürümeye devam etti. Biraz daha gidip ikinci 
çukuru kazdı.
Pahom dönüp arkasına baktı. Tepe, üzerinde 
dikilen insanlar ve arabaların parlayan tekerlekleri 
güneşin altında rahatlıkla görünüyordu.
Pahom aşağı yukarı beş kilometre yürüdüğünü 
düşünüyordu. Hava giderek ısınıyordu, iç ceketini 
çıkarıp omzuna attı ve yürümeye devam etti. Beş 
kilometre daha gitti. Hava iyiden iyiye ısınmıştı. 
Güneşe bakıp, “Kahvaltı zamanı gelmiş olsa gerek.” 
diye düşündü.
“İlk kıvrım tamam. diye düşündü Pahom. Üç tane 
kaldı, henüz dönmek için erken. Şu çizmelerimi bir 
çıkarayım hele.” Oturdu, çizmelerini çıkarıp kuşağı
-
na bağladı ve yürümeye devam etti. Rahat yürüyor
-
du. “Beş kilometre kadar daha gittikten sonra sola 

---

İnsan Neyle Yaşar?
71
kıvrılmaya başlarım. Burası öyle güzel ki, kaybeder
-
sem yazık olur. Ne kadar çok gidersem, o kadar iyi.” 
Bir süre dosdoğru yürümeye devam etti. Dönüp ar
-
kasına baktı, şihan zor seçiliyor, üzerindeki insanlar 
karıncalar gibi siyah siyah görünüyordu. Bir şey belli 
belirsiz parlıyordu.
“Bu tarafa amma çok gitmişim, şimdi kıvrılayım. 
Öyle de terledim ve susadım ki.” Durdu, biraz daha 
büyükçe bir çukur kazdı, kesekleri yığdı ve matara
-
sını çıkarıp suyundan kana kana içtikten sonra sola 
keskin bir dönüş yaptı. Yürüdü, yürüdü, yüksekçe 
bir otu geçti. Hava çok sıcaktı.
Pahom yorulmaya başlamıştı; güneşe baktı, vak
-
tin öğle olduğunu anladı. “Biraz dinleneyim.” deyip 
olduğu yere oturdu. Biraz su içip bir parça ekmek 
yedi, uyuyakalırım düşüncesiyle uzanmadı. Biraz 
oturduktan sonra tekrar yürümeye başladı. Başta 
rahat yürüyordu; yediği bir parça ekmek biraz güç 
vermişti. Gelgelelim sıcaklık iyice bastırmış ve 
Pahom’a bir uyku çökmüştü, ama yürümeye devam 
ediyor, “Şimdi dişimi sıkayım ki bir ömür rahat ede
-
yim.” diye düşünüyordu.
Bu yönde de hayli uzun yürüdü, tam sola dön
-
mek istemişti ki az ötede çukurda kalmış sulak bir 
yer gördü; burayı dışarıda bıraksa yazık olurdu. 
“Burada iyi keten yetişir.” diye düşünüp tekrar dos
-
doğru yürümeye devam etti. Bu sulak alanı da da
-
irenin içine aldı ve öbür yanına çukur kazıp ikinci 

---

Lev Nikolayeviç Tolstoy
72
köşeyi döndü. Dönüp tepeye baktı; sıcaklık havayı 
bulanıklaştırıyordu, sanki havada bir şey titriyor ve 
bu bulanıklığın içinde tepenin üstündeki insanlar 
güç bela seçiliyordu, onlarla arasında on beş kilo
-
metre kadar mesafe vardı. “İki kenarı da çok uzun 
tuttum, bari bunu biraz kısa tutayım.” diye düşündü 
Pahom. Adımlarını sıklaştırarak üçüncü kenarı yü
-
rümeye başladı. Güneşe baktı, ikindi yaklaşıyordu, 
üçüncü taraftan sadece iki kilometre yürüyebilmişti. 
Varacağı yere daha on beş kilometre mesafe vardı. 
“Çiftlik yamuk olacak ama dosdoğru gideyim. Daha 
fazla dışarı açılmamalıyım, hayli büyük arazim oldu 
zaten.” Hızlıca bir çukur kazdı ve tepeye doğru dön
-
dü.

---

İnsan Neyle Yaşar?