«Саботул-ожизин». Сўфи Оллоёр

«Саботул-ожизин». Сўфи Оллоёр
Ани ким «пуф» деди, соқоли куйди».
Худонинг сунъидин кўрдинг карашма,
Бир эски ердин оқти янги чашма.
Ани банд эткали олди биров бел,
Муни ғарқ айлади ногоҳ келиб сел.
Агар торий киши зулм этса, тортар.
Ва ле мазлум деганнинг ажри ортар.
Мусулмонийға бўлма ҳеч мукобир,
Борур жо бир эрур, эй нафси жобир.
Тушурма нафъи йўқ ранжиш миёна,
Сани элтар зиёна тозиёна.
Тирик юргунча золим ўлгани хўб,
Гуноҳдин ҳар неча кам бўлғони хўб.
Ҳикояти Ҳажжож
Мусулмонеға бир кун айди Ҳажжож:
«Дуойи хайр учун бизга қўлунг оч!»
Дуоға қўл кўтарди ул неку ҳол, Деди:
«Ё раб, бу золим жонини ол!»
Деди Ҳажжож ўшал марди Худоға:
«Тилинг борди нечук мундоғ дуоға?»
Деди Ҳажжожға ул марди неку сайр:
«Санга ҳам барча мўминларгадур хайр.
Гуноҳинг кам бўлур ўлсанг агар тез,
Кетар зулминг аларни бошидин нез».
Тамаъдин тийилиш ҳақида 
Кел, э озода, бўл ҳиммат билан ёр,
Тамаъ зиндониға бўлма гирифтор.
Бир игна бўлмаса дунё ишидин,
Ур истиғно, тамаъ қилма кишидин.
Худойинг ҳар на берса, қил қаноат,
49 / 114

---

«Саботул-ожизин». Сўфи Оллоёр
Юракни қилма миннатдин жароҳат.
Югурсанг кунда бир кавдий учун чанд.
Бухоро ўлкасидин то Самарқанд.
Бадахшондин кўтарсанг юз сори тош,
Баҳоси Балх ичинда бўлса бир мош.
Агар боши билан чоҳ қазса банда,
Кўзининг ёшича сув тобса анда.
Агар қозса ариғ, киприк била мард,
Анга бир хўшае жў қилса Парвард.
Бу меҳнат бирла тобсанг парчаи нон,
Кишини миннатидин улдур осон.
Қидирғон бирла ризқинг қидри тошмас,
Кетар қадринг, қадардин ҳаргиз ошмас.
Таваккул ганжидин, эй юз ўтиргон,
Буюрганга мухолифдур бу юргон.
Ола бўлгон ола юргондин ортиқ,
Кўмулган термулиб тургондин ортиқ.
Агар тош чайнаса элдин чиқиб тош,
Кишига эгмагай ҳимматли қул бош.
Тамаъ нониға лаб очғунча, ўл оч,
Минан ўгидин учқундек бўлиб қоч.
Агар қорни бирор тўймаса қарни,
Кишига аймағай эр банда сирни.
Тамаълик сийладин беқдур силинган,
Тилангандин эрур осон тилинган.
Тамаъ қилма топарга зар нигорин,
Бу зар меҳри бузар диннинг ҳисорин.
Кишини матлаби сийм бўлса ё зар,
Халилнинг отаси ҳам бўлса Озар.
Мусоҳиб билмагил дунё хасимин,
Насими маърифат иста, на сиймин.
50 / 114

---