«Саботул-ожизин». Сўфи Оллоёр

«Саботул-ожизин». Сўфи Оллоёр
Бўлур албатта саъй «пирман» дегандин.
Пиринг фармонидин қилсанг тахаллуф
Тасассуфдур, таассуфдур, таассуф.
Шароби муҳаббатни пири комилдин ичмак баёни
Кел, э соқий, икавлон айлали шурб,
Ўшал шурбе ки халқ андин топар қурб.
Шаробе бер, ки дил андин бўлур соҳв,
Қилур бир муддаодин ўзгани маҳв.
Агар Фағфури Чиндур, Қайсари Рум,
Муҳаббат аҳлини олдида маъдум.
Мухаббат жомидин топса киши бақр,
На қилсун мулки моли Мовароуннаҳр.
Кўнгил мулкига бир олий сифатдур,
Муҳаббат ганжи боғи маърифатдур.
Ризойи ҳазрати Маъбуд ўшанда,
Жамиъи истаган мақсуд ўшанда.
Анингдек мулкни султони бўлсанг,
На хожат ер юзини хони бўлсанг.
Агар хардалча бўлса меҳри ағёр,
Бўлур ботин кўзинг маҳжуби асрор.
Нечукким заррача хас тушса кўзга,
Қилур албатта кўрмакликни ўзга.
Солик қазоға рози ва балоға сабрли бўлмоғининг баёни
Кел э соқий, муҳаббат жомидин май,
Харидор илгина бергил паёпай.
Харидор ул эрур жуз ниййати фард,
Кўнгил кўнглакина юқтирмағай гард.
Қаю ҳолатда бўлса эртаю кеч,
Хилофи ҳукми маҳбуб этмагай ҳеч.
Бу йўлнинг барчасин тай қилғон эрлар
41 / 114

---

«Саботул-ожизин». Сўфи Оллоёр
Ризо бермак мақом аълоси дерлар.
Агар бошида юрса осиё санг,
Ризо жўянда ҳаргиз бўлмағай танг.
Агар ҳар кунда ичса заҳр аёғин,
Суюклук бандаси чатмас қабоғин.
Кишиким розилик коминда бўлса,
Қилур шукр, аждаҳо коминда бўлса.
Ризо айвонида топқон киши жо,
Демас «во» боби офат бўлса ҳам во.
Агар мағзи дилинг айрилса то пўст,
Йиғини йиғ, агар чин қулсан, э дўст.
Сўнар ғам тушса ҳар озода эрга,
Ўчар ўт тушса хасдин холи ерга.
Худо амриға оқил ғам емасдур,
Демас гардун қилур гар дун эмасдур.
Эгам ҳукмиға ҳар ким бўлса мамнун,
Кўтармас ун агар бошин қилур ун.
Бу тоққа сурсалар, ташлаб у тоғдин,
Санодин ўзга чиқмас ақли соғдин.
Агар киндур магар минг қилсалар қийн,
Қачон тушкай чин эрни кўнглина чин?
Қаю ҳолат билан жон бўлса танда,
Бўлар шокир ҳамиша рози банда.
Улуғ йўлдин адашқон неча беақл,
Қилур эрлардин у ёлғончилар нақл:
«Киши ким ошиқи дийдори Ҳақдур,
Муҳаббат аҳли бирлан ҳамсабақдур.
На ҳожат ўзгача тоатлар андин!»
Бўлур юзи қаро мундоғ дегандин.
Буюрғониға ҳар ким бўлса мункир,
Гумон йўқтур, бўлур албатга кофир.
42 / 114

---