«Саботул-ожизин». Сўфи Оллоёр

«Саботул-ожизин». Сўфи Оллоёр
Эмаклаб тушса, кетса эт била пўст,
Тамаъ қилма кишидин тўша, эй дўст.
Ғараз дунё бўлуб, эй одамизод,
Азиз умрингни ҳаргиз қилма барбод.
Кишининг хизматида боғласанг қўл,
Жиловида югурсанг бир қадам йўл.
Бу юрмакдин фано кечганинг ортиқ,
Бу неъматдин «заққум» ичганинг.ортиқ.
Ва лекин тегса хос эрнинг жилови,
Саодатдур, дилинг дардиға дови.
Анингдек эрни даргаҳинда қиш —ёз,
Азиз умрингни ўгкарсанг эрур оз.
Ўшал эрнинг эриким бериёдур,
Қадам туфроғи кўзга тўгиёдур.
Анингдек бандани бўлсанг гадоси,
На давлатдур, Худойимнинг ризоси.
Анинг бир донасидур хирмани зар,
Дами сувдур ул эрдин мушку анбар.
Саодатлик мурид ул Ҳақ раҳинда,
Бўлур йўлбошчисининг даргаҳинда.
На расво пир эрур нафси учун хор,
Муриди эшикида юрса ул зор.
Ҳаё йўқ, шарм йўқ ҳаргиз аларда,
Битиклик ҳодийлардин нусхаларда.
Кеча — кундузга кимнинг қути етса,
Ҳаром эрмиш ўзини сойил этса.
Набий айди, Қиемат бўлса, эй дўст'
Тамаъгирни юзида бўлмағай пўст.
Билай десанг бу сўзни, иста-«Мишкот»
Тамаъ бирла кечирғон ҳайф авқот!
Ҳикояти Савбон
51 / 114

---

«Саботул-ожизин». Сўфи Оллоёр
Ажаб мард эрди Савбон атқиёда,
Ул отлиқ эрди бир кун, эл пиёда.
Қўлидин ерга қамчи тушди ногоқ,
Тушиб олди ани, ул кўнгли огоқ.
Ёронлар айди ул покиза хулқа:
«На бўлғай эрди амр этсанг бу халқа?!»
Деди Савбон: «Тамаъдин бўлмағай деб,
«Олиб бергил!» — демакни кўрмадим эб»
Ёмонлар суҳбатидин қочиб, яхшилар суҳбатинда бўлмоқнинг баёни
Кел э толиб, кўзинг ибрат билан оч,
Мухаббатсиз кишидин қуш бўлуб қоч.
Муқаббат ахлининг жўёни бўлғил,
Ўшал ким учради, қурбони бўлғил.
Кишининг кўнгли ким бегона бўлса,
Эрур душман агар ҳамхона бўлса.
Муҳаббатсизки бўлди қар қаю зот,
Агар фарзанди шириндур, эрур ёт.
Муҳаббат бўлмаса ҳар кимда, эй хайр,
Отанг бўлса эрур бегонау ғайр.
Ақориб юрмаса кўнгли оқориб,
Қўлингдин келса ҳеч ўлтирма бориб.
Агар бегонаенинг доғи бўлса,
Анга сарф эт, кўзунгнинг ёғи бўлса.
Жигарбандинг юрокинг гўшасидур,
Анинг меҳри Қиёмат тўшасидур.
Анингдек ёр ила чун айладинг аҳд,
Ичурса заҳр, ани билмак керак шаҳд.
Тилоса бўркни, бермак керак бош,
Агар жон истаса, қайтармағил қош.
Агар бўлсун десанг енгил оғирлар,
Чиқиб бир ёна, тоб, бирён бағирлар.
52 / 114

---