Microsoft Word tushda kechgan umrlar ziyouz co doc

Августнинг йигирма биринчи куни 
Шаҳнозанинг юзи аллақандай нотекис бўлиб бораётганини биринчи марта пайқадим. 
Синчиклаб қарасам, ҳуснбузар тошиб кетибди. Мойупа суриб шунча уринади, лаънати ҳусн-
бузар қасд қилгандек баттар кўпаяди. 
Августнинг йигирма учинчи куни 
Эски шаҳардан чарс сотиб олдим. Яхши! Фақат... Уйга боргим келмаяпти. Қоронғи 
тушишидан қўрқяпман. 
Ўша куни кечаси 
Қоп-қора соқолли «дух» мени бўғяпти. Бошида салла. Қизиқ, қўлида ҳам салла. Саллани 

---

Тушда кечган умрлар (роман). Ўткир Ҳошимов 
www.ziyouz.com kutubxonasi 
116
сиртмоқ қилиб, бўйнимга солди-да, кўзлари олайиб, торта бошлади. Урай десам, қўлим 
етмайди. Нафасим қайтиб, хириллаб қолдим. «Дух» эса тишларини ғижирлатиб, сиртмоқ учини 
тортади. 
— Автомат! Автоматим қани? — ... Сапчиб туриб кетдим.— Автомат! — дедим хириллаб. 
Кўзимни очсам, каравот ёнида, ерда ётибман. Шаҳноза пиёлада совуқ чой тутяпти. 
— Ичинг, — деди дағ-дағ титраб. — Сизга нима бўлди, Рустам ака? 
Пешонамдан совуқ тер чиқиб, Шаҳнозанинг оёғидан қучдим. 
— Қўрқма, Шаҳноз, — дедим юпатиб. — Ҳозир... ҳозир ўтиб кетади... Шунчаки, туш 
кўрдим... 
Августнинг йигирма тўртинчи куни 
...Кўзлари... ҳайрат аралаш меҳр билан ёниб турадиган кўзлари қовжираб кетибди. Минг йил 
уйқудан қолган одамдек. Келин дегани тўйдан кейин яйраб-яшнаб, очилиб кетгувчи эди. 
Шаҳноза кўз ўнгимда сўлиб боряпти. 
Августнинг йигирма бешинчи куни 
Кечқурун уйга келсам, Шаҳноза ҳовлига сув сепаётган экан. Эгнида халат, жиякли атлас 
лозим. 
— Аям келдилар, — деди қулоғимга пичирлаб. — Кириб, сўрашинг. 
Кўзида қувонч, овози хушчақчақ эди. 
Қайнонам ойимнинг олдида жуда ёш кўринади. Айланиб-ўргилиб сўрашди. Пешонамдан 
ўпиб кўришаркан, кўзимга хавотирланиб қараб қўйганини аниқ сездим. 
Ётоққа кирсам, Шаҳноза диван олдида турибди. 
— Кўзингизни юминг! — деди эркаланиб. — Йў-ўқ, уна-қаси кетмайди. Яхшилаб юминг. 
Ана шунақа! Мана бу сизга! Адамлардан — куёвларига! 
Кўзимни очган эдим, қўлимга гулдор салофан қопчиқ тутқазди. 
«Монтано» спорт кастюмчаси экан. 
— Қани, дадасининг қизини битта ўпиб қўйсинлар-чи! — Шаҳноза кулимсираб юзини 
тутди... Юзлари ловуллаб турибди.