Beynin I i m I i -js

olarak biçimlenen içgüdü programları davranışlarımıza düzen ve­
rerek bilişsel yönümüze de sağlam biçimde kılavuzluk eder.
Geleneksel olarak, içgüdülerin akıl yürütme ve öğrenmenin tersi
olduğu düşünülür. Eğer siz de çoğu insan gibiyseııiz, köpeğinizin
büyük oranda içgüdülerle, insanların ise bundan farklı bir şeyle,
daha çok m antık benzeri bir süreçle yönlendirildiğini düşünüyor
olmalısınız. 19. yüzyılda yaşamış büyük psikolog William James,
hikâyeden ilk işkillenenlerden biriydi. Hatta işkillenmekle kalma­
yıp, düpedüz yanlış olduğunu düşünüyordu bu görüşün. James,
insan davranışlarının diğer hayvanlardan daha esnek ve zekice
oluşunu, onlardan daha az değil, daha fazla içgüdüye sahip olma­
mıza bağlıyordu. Bu içgüdüler bir alet çantasının içindeki aletlerdi;
elinizde bunlardan ne kadar çok varsa, durum ve koşullara o ka­
dar rahatlıkla uyum sağlıyordunuz.
içgüdülere karşı kör olma eğilim imizin altında yatan neden,
bunların aslında son derece iyi çalışması ve bilgiyi neredeyse 
çaba 
göstermeden ve otom atik biçimde işleme sokmasıdır. Tıpkı tavıık
KK

---

D Ü Ş Ü N Ü L E B İ L İ R D Ü Ş Ü N C E L E R
seksörleri, uçak gözcüleri ya da tenisçilerde olduğu gibi, ilgili prog­
ramlar devrelerin öylesine derinlerine kazınmıştır ki, artık onlara
erişemez duruma gelmişizdir. Bu içgüdüler topluca bizim insan d o­
ğası olarak adlandırdığım ız şeyi oluşturur
.18
İçgüdülerin otom atikleşm iş davranışlarımızdan (daktiloda yaz­
mak, bisiklete binm ek, servis atmak gibi) farkı, bunları yaşam
süremiz içinde öğrenm ek zorunda kalmayıp kalıtımla elde etmiş
olmamızdır. İçsel davranışlarımızın temsil ettiği fikirler öylesine