Roman Yoshlar nashriyot uyi

2
? ^
23

---

C hin giz Aytm atov
tun cheksizligida g ‘oyib b o ‘lgan edi. Bedor shamol uvillab 
hushtak chalib, y o ‘l atrofidagi tashlandiq q o g ‘ozlam i shitir- 
latgancha uchirib yurardi.
Edigey goh uyga kirib, goh chiqib, y o id a Edilboy 
Daroz ko‘rinib qolm asm ikan, deb toqatsizlandi. Shu payt 
bir chekkada qandaydir jo niv o m i k o ‘rib qoldi. Bu jon iv or
- boyagi tulki edi. K o ‘zlari yashim tir tovlanib chaqnaydi. 
U teleg raf ustini ostida boshini xam qilganicha na yaqinla- 
shishni, na qochishni bilm ay turardi.
-
Senga nima bor bu erda? - g ‘udrandi Edigey shuncha- 
ki p o ‘pisa qilib tulkiga. Tulki bundan ch o ‘chimadi. - Hali 
shunaqami! H ozir sen i!..- deb Edigey oyoqlarini tapirlatdi.
Tulki nariga sakrab qochdi-da, yana Edigeyga qarab 
o ‘tirib oldi. Edigeydanmi yoki uning ortidagi allaqanday 
boshqa biror narsadanmi, harqalay ko‘zini uzm ay m a’yus 
termilib turdi. U qaydan va nim a niyatda keldiykin? Elektr 
chiroqlari o ‘ziga tortdimikin, yo ochlik sudrab kelganmikin? 
Shunday kechada tulkining paydo b o ‘lishi Edigeyga juda 
g ‘alati tuyuldi. 0 ‘lja o ‘z oyog‘ida kelib turibdi, tosh bilan 
bir urib, qo ‘lga kiritsa-chi? Edigey yem i paypaslab, kattaroq 
tosh izladi. M o‘ljalga olib qulochkashladi-yu, ammo tosh 
qo‘lidan tushib ketdi. Hatto terga botdi. X ayolga nimalar 
kelmaydi deysiz shunday chog‘da! Tulkini tosh bilan urish- 
ga chog‘lanayotganda bir narsa esiga tushib qoldi. B em a’ni 
gap, albatta. Kelib-ketib yurgan odamlardan bittasi aytuvdi -
bir fotograf bilan xudoyi taolo to ‘g ‘risida gaplashib qolish- 
gan edi, shekilli, o ‘sha odammidi yoki boTm asa allaqanday 
boshqa bir kimsa aytganmidi... Yo‘q, endi esiga tushdi -
Sobitjon aytgan ekan; bolasi tushmagur doim g ‘alati gaplami 
gapirib yuradi, odamlar quloq solaversa, hammaning o g ‘zini 
ochib, hayron qoldirishni yaxshi ko ‘radi: ha-ya, odam o ‘lgan- 
dan key in ruhi boshqa odam larga yoki jonivorlarga k o ‘chib 
o ‘ tishi haqida Kazangapning o ‘ g ‘ li Sobitj on gapirib bergan edi.