Masalan, Yaponiya va Janubiy Koreyada kompaniyalar kishilarga faqat bandlik va
daromadni ta’minlab qolmay, balki o’zini namoyon etishga imkoniyat yaratadi, jamiyatda
ma’lum o’rinni egallashga ko’maklashadi, ya’ni mehnatni motivlashtirishni o’zgartiradi.
Yapon firmalarida iktidorli mutaxassisga uning g’oyalarini rivojlantirish
va hayotga tadbiq
etish uchun maxsus departament tashkil qilingan, firma esa muvofiq tarzda o’z faoliyat
doirasini o’zgartirgan yoki kengaytirgan hollar ma’lum.
Bu mamlakatlarda boshqaruv samaradorligi asosida do’stona va jipslashgan
jamoalarni tuzish yotadi. Ular mehnatni tashkil qilish va ishlab chiqarish munosabatlari
rasmiy va norasmiy omillarini qo’shish, menejment ratsional usullarini shimoliy amerika
tipidagi individualistik madaniyatdan farqli holda faqat rahbarlarning ishonchi va o’zaro
tushunishiga asoslangan irratsional firmalararo aloqalar bilan qo’shib uyg’unlashtirish
yordamida tashkil qilinadi.
Yapon menejmenti uslubining amerikanikidan tubdan farqlanishiga misol bo’lib,
ishga oid
masalalarni sekin, ularning mohiyatiga asta-sekin yaqinlashib, muhokama
qiluvchi yapon biznesmenlarining muzokaralar o’tkazish odatini keltirish mumkin. Ular
avval sheriklar o’rtasida o’zaro tushunish va ishonchga erishishga, so’ngra asosiy
muammolarni muhokama qilishga harakat qiladi. Shu bilan birga munosib sheriklar
o’rtasidagi muzokaralarga huquqshunoslar jalb qilinmaydi.
Mehnatni tashkil qilish va ishlab chiqarish munosabatlari bo’yicha g’arbiy
mutaxassislar o’n yillab Osiyo, xususan yapon menejmenti uslubini o’rganadilar.
Unga bo’lgan qiziqish hozirda ham susaymagan. Xususan, “Nissan”, “Toyota”,
“Xonda” yapon avtomobillarini ishlab chiqaruvchilar yiliga bir ishchiga to’g’ri keladigan
avtomobillar soni bo’yicha birinchi o’nlikka kirgan. Masalan, Buyuk Britaniyadagi
“Nissan” kompaniyasi zavodi yiliga bir ishchiga 105 avtomobil ishlab chiqaradi,
Yevropada o’rtacha unumdorlik 52 avtomobilni tashkil qiladi. Yapon menejment
uslubini
o’rganish asosida yapon menejmenti amaliyotiga quyidagi namunaviy chora-tadbirlar
kiradi degan xulosaga kelish mumkin:
- firmaning barcha xodimlari uchun ertalabki badantarbiya;
- ish vaqtida maxsus kiyim;
-har kuni konsensus usuli bilan qaror qabul qiluvchi rahbarlar majlisi;
71
- kompaniyaga sodiqlikni unda ishlash
sharti sifatida tarbiyalash;
- ishchi va xizmatchilarning ish vaqtidan tashqari ishlashga tayyorligi bilan ishdagi
muvafaqqiyatlari uchun albatta mukofotlash;
- ishchilar, menejerlar, kompaniya rahbarlaridan iborat “sifat to’garaklari” va “nol
defektlar” guruhlarining amal qilishi (bu to’garaklar va guruhlarning maqsadi –
firma
normal faoliyati uchun to’siqqa aylangan maxsus muammoni hal qilish);
- rahbarlar va ishchilar uchun bitta oshxona va kompaniyaning barcha xodimlari
uchun “oilaviy” norasmiy ovqatlanishlar;
- departament rahbarlarida kabinet yo’qligi, ular bo’ysunuvchilarga mehnatsevarlikni
namoyish qilish uchun o’z ish joyini ular bilan umumiy xonada joylashtirishni istaydilar;
- mehnatga haq to’lash va xizmat martabasining ko’tarilishida asosiy omil bo’lib
firmadagi ish staji hisoblanadi;
- ishga umrbod yollash;
- rahbarlarning bo’ysunuvchilar bilan
odobli muomala qilishi;
- katta omborxonalardan qutulish va firma xodimlarini intizomga o’rgatish
imkoniyatini beruvchi aniq muddatda yetkazib berish amaliyoti;
- ishlab chiqarish jarayonida tanaffuslarni iloji boricha kamaytirish;
- ishchi va xizmatchilar nafaqaga chiqqanidan so’ng ularning barcha oila a’zolariga
pensiya nafaqasini to’lash.
Yaponiyada ishlab chiqarishni va mahsulot sotishni tashkil etish xususiyatlariga
“sogo shosha” savdo uylari va subetkazib beruvchilarning katta rolini kiritish mumkin.
Ikkinchi Jahon urushidan so’ng “sogo shosha” tizimi Yaponiyada sanoatning tez tiklanishi
va uning dunyo yetakchilaridan biri darajasigacha zamonaviylashtirilishiga yordam berdi.
Zamonaviy yapon sanoatining barpo etilishi eng rivojlangan mamlakatlar tajribasini keng
jalb etish yordamida amalga oshirilgan. U vaqtda “sogo shosha” rivojlangan
mamlakatlardan samarali texnologiyalar va uskunalarni import qilish, so’ngra esa
boshlang’ich materiallar va Yaponiyada zamonaviylashtirilgan samarali mashina va
uskunalarni eksport qilish kanallari bo’lib xizmat qildi.
Yaponiya sanoatida subetkazib beruvchilar faoliyati tizimini sxematik ravishda
piramida ko’rinishida tasvirlash
mumkin Masalan, yapon avtomobilsozligida piramidaning
72
yuqori qismida katta to’rtlik – Yaponiyaning eng yirik avtomobil ishlab chiqaruvchi
kompaniyalari – “Nissan”, “Toyota”, “Mitsubisi motors”, “Xonda”, piramidaning o’rta
darajasida ularning 500 ta bevosita subetkazib beruvchilari, pastki darajada - subetkazib
beruvchilardan 20 mingta asosan o’rta va kichik firmalar joylashgan.
Yapon menejment uslubining afzalliklari boshqa mamlakatlarda ham namoyon
bo’ldi. Masalan, “yaxshi didli, yosh qalbli va yetarli daromadli kishilar uchun”
avtomobillar ishlab chiqarish, german “Porshe” kompaniyasi sotuvlarining
keskin
kamayishi va firma rahbariyatining ishlab chiqarish harajatlarining o’sishi ustidan
nazoratni yo’qotishi tufayli bankrotlik yoqasiga va mustaqillikni yo’qotishiga kelib qoldi.
Qarzlarga botgan kompaniyani germaniya avtogigantlari “Mersedes-Bens”, “BMV” va
“Folksvagen” sotib olishga tayyor edi.
“Porshe” mustaqilligini ma’muriyatning “o’z kamchiliklaridan nobud bo’lishdan
ko’ra, o’zga tajriba yordamida tuzalmoq afzal” degan g’oyasi va “Sin gidzyutsu” (tarjima
qilinganda – yangi texnologiya) yapon maslahat firmasi mutaxassislarini taklif qilish
qarori qutqarib qoldi. Yapon mutaxassislari uch yil ichida “Porshe”ni qayta qurdi. Natijada
yig’ma konveyer qisqartirildi, bir necha uchastkalar va yordamchi xonalar yo’qoldi,
zavodning hududiy maydoni 30 % ga kamaydi, avtomobil yig’ish sur’ati esa deyarli 40 %
ga o’sdi va ishlab chiqarish nosozligi (brak) kamaydi.
Do'stlaringiz bilan baham: