Зиѐвуддин Раҳим, Одилхон қори Юнусхон ўғли

2-ОМИЛ. ЗИНО, ФАҲШ ИШЛАР 
Аллоҳ таоло шундай амр қилган: 
"-------------------------------- Арабий матн----------------------------------" 
28
Шуайб Арнаутга кўра, Ибн Ҳиббон келтирган ҳадис ҳасан. 
29
Абдуллоҳ ибн Аббос розияллоҳу анҳунинг бу қавли мавқуф бўлса-да, ҳукми марфуъдир. Чунки у ўз раъйига суяниб 
гапирмайди (“Шарҳуз зурқоний”). 
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

47 
“Зинога яқинлаша кўрманглар! Чунки у бузуқликдир – энг ѐмон йўлдир”
(“Исро” сураси, 32-
оят). 
Эътибор берсангиз, оятда “Зино қилманглар” эмас, “Зинога яқинлашманглар”, дейилмоқда. Бундан 
чиқди, мўмин-мусулмон одам зино қилиш тугул, унинг яқинига ҳам йўламайди, зинога олиб борувчи 
ишлардан йироқ юради. 
Зино – жудаям ѐмон иш. Зинога мубтало бўлган жамият аъзолари ҳалокатга учрайди. Насл-насаб 
бузилиши, турли касалликлар тарқаши, кишилар ўртасида ишончсизлик кайфияти пайдо бўлиши, оилалар 
бузилиши, аѐллар ҳурмати топталишида зинонинг “ўрни” катта. Қолаверса, зино топиш-тутишдан, 
рўзғордан баракани кетказади, одамни абгор ҳолга солади. 
َع ْن
َع ْب
ِد 
ِللها
ْب
ِن 
ُعػََ
َر 
ُوػْنَع ُللها َيػِضَر
َأ
َّف 
َرػُس
َؿو
ِللها
ػَص َّل
ُللها ى
َع َل
ػْي ِو 
َوػَس
َّل َم 
ػَق
َؿا
:
 ّْزلا
دَن
دُط ى
 ِزا
 ُث
ْلا
 َفدْق
 َر 
ُهاَوَر
ْلا ُق
ػَض
ِعا
ُّي 
ِفِ
ُم ْن
َن ِد
ّْشلا
َه
ِبا
.
Абдуллоҳ ибн Умар розияллоҳу анҳу Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламдан ривоят қилади:
“Зино камбағаллик келтиради” 
(Қузоий “Муснадуш шиҳоб”да ривоят қилган
30
). 
Зинонинг зарари жуда катта. Аввало, зино киши соғлиғига, жисмоний, руҳий ҳолатига салбий таъсир 
кўрсатади. Шу билан бирга, бузуқлик, фаҳш ботқоғига ботиш ризқ-насибадан баракани учиради. Хиѐнат 
тўшагида ҳузурланадиган кимса икки дунѐдаям бахтли бўлолмайди, руҳий, жисмоний, моддий тарафдан 
касодга учрайди. Аллоҳ таоло зинокор қалбидан хотиржамликни, касб-коридан баракани олиб қўяди.