Зиѐвуддин Раҳим, Одилхон қори Юнусхон ўғли

“МАСАЛА ЕЧИМИНИ ТОПДИ” 
(Ибратли ҳикоя) 
Бир киши шайх Шиблий ҳузурига келиб деди: 
– Ҳазрат, оилам катта, қарамоғимда одам кўп. Доим уларни боқиш, едириш-ичириш ташвиши билан 
юраман. Бирон йўл кўрсатинг, уларнинг таъминотини ўйлаб сиқилишдан қутулай. 
– Тезда уйга боринг, – деди шайх. – Кимнинг ризқи сизга боғлиқлигига амин бўлсангиз, эшикдан 
ташқарига чиқаринг. Кимнинг ризқини Аллоҳга ҳавола қилсангиз, уйда қолсин. Уйда қолганлар ризқини 
Аллоҳ таолога ҳавола қилганингизга кўра, энди уларни боқишга мажбур эмассиз. Уйингиздан чиқариб 
юборганларингизни боқишга мажбур бўлмаганингизни ҳисобга олсак, масала ечимини топди. 
РИЗҚ ФАҚАТ АЛЛОҲДАН СЎРАЛАДИ! 
Мўмин банда ҳамма нарсани, жумладан, ризқни Парвардигоридан сўрайди. Агар ѐрдамга муҳтож 
бўлса, мададни ҳам Аллоҳдан кутади. Каломи мажидда шундай дейилган: 
"-------------------------------- Арабий матн----------------------------------" 
“Аллоҳни қўйиб, улар учун осмонлар ва ердан бирон нарсани ризқ қилиб бера олмайдиган, ҳеч 
нарсага қодир бўлмайдиган бутларга ибодат қиладиларми?!”
(“Наҳл” сураси, 73-оят). 
Яъни, анави мушриклар Аллоҳнинг барча неъматларини унутиб, уларни ризқлантиришга қудрати 
етмайдиган: осмондан ѐмғир ѐғдиролмайдиган, ердан ўсимлик, дарахт, мева-сабзавотлар чиқаролмайдиган, 
бирон ишни эплолмайдиган бут-санамларга сиғинмоқдалар. 
Бу ерда мушриклар жоҳиллигига урғу берилмоқда, ўз қўллари билан ясаб олган жонсиз, тил-
забонсиз бутларга топинишлари айтилмоқда. Аслини олганда ўша бутлар ризқ беришга, фойда келтиришга, 
зарарни қайтаришга қодир эмас. Улар тошлардан ясалган оддий матоҳ. Уларда илоҳлик хусусияти йўқ. 
Шунинг учун ризқ, ѐрдам, паноҳ фақат Аллоҳдан сўралади. Бу борада Аллоҳга ҳеч ким, ҳеч нарса шерик 
қилинмайди. Қуйидаги оятда ҳам шу нарса таъкидланган: 
"-------------------------------- Арабий матн----------------------------------"