Зиѐвуддин Раҳим, Одилхон қори Юнусхон ўғли

“Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам 
туннинг учдан икки қисми ўтганида туриб: “Эй одамлар! Аллоҳни зикр қилинглар! Аллоҳни зикр 
қилинглар” Рожифа келди. Ундан кейин Родифа келди 
(бу ерда қиѐмат куни биринчи, иккинчи сур 
чалиниши назарда тутилмоқда)
. Ўлим ўзидаги нарсалар билан келди. Ўлим ўзидаги нарсалар билан 
келди!” деб айтардилар. Убай деди: “Мен: “Эй Расулуллоҳ, Сизга кўп салавот айтаман. 
Салавотимдан қанчасини Сизга бағишлай?” деб сўрадим. У зот: “Хоҳлаганингча 
(айт)
”, дедилар. 
“Мен: “Тўртдан бириними?” дедим. “Хоҳлаганингча 
(айт)
. Агар зиѐда қилсанг, бу сен учун яхшидир”, 
дедилар. Мен: “Ярминими?” дедим. “Хоҳлаганингча 
(айтавер)
. Агар зиѐда қилсанг, бу сен учун 
яхшидир”, дедилар. “Учдан иккисиними?” дедим. У зот: “Хоҳлаганингча 
(айт)
. Агар янада 
кўпайтирсанг, бу сен учун яхши”, дедилар. Мен: “Салавотимнинг ҳаммасини Сизга бағишлайман”, 
дедим. Шунда у зот: “Унда ғам-ташвиларингга кифоя қилади, гуноҳларинг кечирилади”, дедилар”
(Термизий, Ҳоким, Абд ибн Ҳумайд ривояти. Ривоят санади ҳасан). 
Бу ерда умрни ғанимат билиб, охират учун тайѐргарлик кўриш кераклиги таъкидланмоқда, 
Расулуллоҳга кўп салавот айтиш ғам-ташвишлар аришига сабаб экани эслатилмоқда. 
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

107 
Ривоят қилинишича, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Олдимга Парвардигорим томонидан 
бир (фаришта) келиб, “Қайси банда Сизга бир марта салавот айтса, (Аллоҳ) унга ўнта салавот айтади”, 
деди”, деб марҳамат қилдилар. Шунда бир киши: “Эй Расулуллоҳ, салавотимнинг ярмини Сизга 
бағишлайми?” деди. У зот: “Хоҳласанг, (шундай қил)”, дедилар. У: “Салавотимнинг барчасини Сизга 
бағишлайми?” деб сўради. У зот: “У ҳолда Аллоҳ сендаги дунѐ ва охират ғамига кифоя қилади”, дедилар 
(Абдураззоқ ривояти). 
Жобир ибн Самура отасидан ривоят қилади: “Биз Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам ҳузурларида 
эдик. Бир киши кириб келди ва: “Эй Расулуллоҳ, Аллоҳ азза ва жаллага энг яқин амал қайси?” деб сўради. 
У зот: “Рост сўзлаш, омонатни адо қилиш”, дедилар. Мен: “Эй Расулуллоҳ, зиѐда қилинг!” дедим. У зот: 
“Тунги намоз, иссиқ кунларда рўза тутиш”, дедилар. Мен: “Эй Расулуллоҳ, яна зиѐда қилинг!” дедим. У зот: 
“(Аллоҳни) зикр қилиш, менга кўп салавот айтиш камбағалликни қайтаради”, дедилар. Мен: “Эй 
Расулуллоҳ, яна зиѐда қилинг!” дедим. Шунда у зот: “Сизлардан ким имомликка ўтса, енгил (қироат) 
қилсин! Зеро, улар ичида кексалар, беморлар, заифлар, ҳожатманд кишилар бўлади”, дедилар” (Абу Нуайм 
ривояти. Бу ривоятни Ибн Қаййим “Жалоул афҳом”да келтирган). 
ْنَع
ِح
ْب َفاَّب
ِن
ًلُجَر َّفَأ ٍذِقْنُم
َؿاَق
ِللها َؿوُسَر اَة :
َلَص َثُلُػث ُلَ ْجَأ ،
: َؿاَق ِْينَػثُلُّػثلا :َؿاَق َتْئِش ْفِإ ْمَ َػن :َؿاَق َكْيَلَع ِ 
َلَصَف :َؿاَق ْمَ َػن
اَهَّلُك ِ 
،
ُللها ىَّلَص ِللها ُؿوُسَر َؿاَق
:َمَّلَسَو ِوْيَلَع 
ُللها َكيِفْكَة ْفَذِإ
.َكِ َرِخآَو َؾاَيْػنُد ِرْمَأ ْنِم َكَََِّأ اَم 
َوَر
ُها
.ٌنَنَح ُهُدَنَسَو ُّ ِنِاَرَػبَّطلا
Ҳиббон ибн Мунқиздан ривоят қилинишича,