Scientific progress volume ǀ issue ǀ 2021

 

---

SCIENTIFIC PROGRESS
 
VOLUME 2 ǀ ISSUE 2 ǀ 2021 
ISSN: 2181-1601
Uzbekistan
 
www.scientificprogress.uz
  
Page 215
MUHOKAMA 
Ibtidoiy klanlar jamoasi klanni saqlab qolish printsipiga asoslanib kasal va 
nogironlarni yo’q qildilar. Qabila jamoasi bunday qattiq choradan allaqachon bosh 
tortishi mumkin edi, ammo kasallar iqtisodiy sabablarga ko’ra qabiladan chiqarib 
yuborilgan. Shunday qilib, taraqqiyotning ushbu bosqichida insoniyat jamiyatning past 
darajadagi a’zolarini to’g’ridan-to’g’ri yoki bilvosita yo’q qilish tamoyilini boshqargan 
[1]. 
O'rta asrlarda jamiyatning nogiron a'zolari uchun ijtimoiy izolyatsiya va surgun 
printsipi ustunlik qildi. Evropa xalqlari tomonidan nasroniylikning qabul qilinishi 
nogironlarga nisbatan jamoat va xususiy xayriya tarzida nisbatan yuqori darajadagi 
munosabatlarning shakllanishiga yordam berdi. 9-asrdan boshlab Evropada kasalxona 
muassasalari yaratila boshlandi. Ularning tarkibida asosan uyda davolanishni afzal 
ko'rgan, ammo nogiron, nogiron, ko'r, «kasal» bemorlar bo'lmaganligi sababli, davolash 
(va uning samaradorligi) minimallashtirildi, ko'pincha ma'naviy «davolanish» bilan 
cheklandi. Ushbu shifoxonalar tibbiy yordam emas, balki qariyalar uyi bo’lib xizmat 
qilgan. Berilgan boshpana va oziq-ovqatdan tashqarida ishlashni kasbiy terapiya deb 
hisoblash mumkin emas, chunki bajarilgan ish og’ir, ko’pincha sog’liq uchun nogironlar 
uchun kontrendikedir va “qoldiq ish qobiliyatini” ishlatishga qaratilgan, ammo ish 
qobiliyatlarini tiklashga qaratilgan emas [2]. O’rta asrlardagi nogironlarga yordam 
berish muassasalari qaramog’idagi odamlarni jamiyatning to’laqonli a’zolari darajasida 
tiklash masalasini hal qila olmadilar. Ushbu hodisaning sababi nafaqat ushbu 
muassasalarning etishmasligi yoki samarasizligidadir. Bunday vazifa o’rta asrlar 
madaniyati tubida paydo bo’lishi mumkin emas edi, bu birinchi navbatda 215natom 
ekspluatatsiya jamiyatining mohiyati va nasroniylarning dunyoqarashi bilan izohlanadi. 
Zaif va zulmatli zaif va azob chekkan odamlar, o’zlarining diniy e’tiqodlariga asoslanib, 
azob-uqubatlari bilan samoviy baxtga loyiq bo’lishlariga chin dildan ishonishgan. 
Nogironning to’laqonli fuqaro bo’lishiga cherkov ham, davlat ham qiziqmasdi. 
Xristianlarning ish tushunchasi sog’liqni saqlash xizmatlarini rivojlantirishda bir xil 
darajada muhim omil bo’lgan. Mehnat qadrsizlanib, uning axloqiy, psixologik, ijtimoiy-
iqtisodiy ahamiyati inobatga olinmadi. O’rta asr tsivilizatsiyasi doirasida restavratsiya 
xizmatlari va usullari “shaxs” tushunchasining o’zi rivojlanmaganligi sababli shakllana 
olmadi. O’sha davrda nogiron shaxs o’zi tomonidan emas (alohida ijtimoiy shaxs 
sifatida), balki ma’lum bir ijtimoiy guruhning elementlaridan biri sifatida – 
hunarmandlar gildiyasi, qishloq jamoati, monastir birodarligi, oilaviy klan sifatida 
mavjud edi. O’rta asr odami o’zini bunday jamoadan to’liq ajratmasdan va o’zini shaxs 
sifatida anglamasdan, tabiiyki, uning shaxsiy tiklanishiga ishonishi mumkin emas edi 
[3]. 
Xristianlikni yangi qabul qilgan Rossiyada (milodning IX – X asrlari) jamiyatning 
nogironlarga bo'lgan munosabati yordamning eng ahamiyatsiz turlari – kambag'allarni 

---