Microsoft Word aldangan aysel ziyouz com doc

Bo’limda birinchi bo’ldim 
Nihoyat litseyni bitirdim. Bu vaqtda ko’pgina jiddiy muammolarga uchradim. Meni 
yemoqchi bo’lgan “och qashqirlar” bilan jonholatda kurashdim. Ortiq qulay luqma 
bo’lmasligimni tushundilar. Bir qancha inqilobiy guruhlarni ham tark etdim. Aqlim qabul 

---

Aldangan Ayselning tavbasi. Xolid Erto’g’rul 
www.ziyouz.com
kutubxonasi 
18
qilmagan narsaga meni ishontira olmaysizlar, dey isyon qildim. Ammo meni osonlikcha 
qo’ldan chiqarishmaydi. Qanday qilib chiqarsinlar, kimsasiz yosh bir iqzni qaysi ahmoq 
qo’ldan chiqarardi. Kurashda davom etardim. Or-nomusli bo’lganim uchun emas, 
o’zligimni va borlig’imni himoya qilish uchun. Maktabni bitirgach, bir to’da 
bekorchilardan bir xabar eshitdim. Men bo’limimizda birinchi bo’libman. Bu ishonib 
bo’lmas hol edi. Menga yordam berganlar sog’ bo’lishsin. Meni chuqurdan olib, 
yuksaklikka olich chiqishdi. Nima ham derdim, qarzdorman. Amina, uning dadasi, 
matematika o’qituvchim va uning ayolidan. Ammo e’tibor bergan bo’lsangiz, menga 
ko’mak berishgan, fikr va qarashlarini men pisand qilmagan odamlar dindor insonlar edi. 
Meni fohishadek ko’rib, hayotimni bulg’aganlar esa binzing revalutsion bolalar. Shunda 
ham ko’nglim ularda. Tuyg’ularim ularda. Ammo aqlim dindorlar to’g’ri ekanini biladi. 
G’arib, ammo haqiqat. Maktab idorasi menga birinchilikni berishni istamagan. “U qiz 
qaysar, nomi fisqu fasodlarga aralashgan. Isyonkor, itoatsiz”, deyishibdi. Ammo yana 
omon bo’lgur matematika o’qituvchim qarshi chiqib, men uchun kurashibdi. “Haq kimniki 
bo’lsa, unga beriladi, haqiqatning o’ng chapi bo’lmaydi”, debdi. Nihoyat, majbur 
bo’lishibdi. Holbuki, mendek “inqilobchi” o’qituvchilar ham ovozlarini chiqarishmabdi. 
O’zlariga zarar bo’ladi, deb meni himoya ilishmagan. Nima ham derdim. Yana omon 
bo’lsinlar. Bu orada yana bir karaxtlik bo’ldi. Ko’p vaqtdan buyon izimdan yurgan Ilker 
hech qo’ymay:”Senga uylanmoqchiman, taklifim o’ta jiddiy”, deb turib oldi. Ortiq birovga 
ishongim yo’q. To’g’risini tushintirdim. “Men hamma narsasini yo’qotgan qizman”, 
dedim. “Keyin o’yinbuzarlik qilma”. Bizning inqilobchi Ilker, bularning hammaisni qabul 
qildi. Hatto oilasi bilan tanishtirishga ham olib bordi. Ota-onasi meni yaxshilab 
surishtirishibdi. Dadasi siyosatchi ekan, ammo meni yoqtrimadi.
-Menga qara, qizim, -dedi u. Bizlar ilg’or fikrli, sotsial-demorat insonlarmiz. 
Inqilobchiligingga va qarashlaringga e’tirozim yo’q. Ammo bizlar elga tanilgan, hurmatli 
insonlarmiz. Noming ba’zi fisqu fasodlarga aralashgani bu ishning eng katta to’sig’dir. 
Sen baxtingni boshqa joydan qidir. Yig’lab o’zimni tashqariga otdim. Bu hayotni men 
xohlamagndim. Bu voqealarni men rejalashtirmagandim. Bu zolim va xoin insonlardan 
o’zimni himoya qilolmasdim. Buni hech kim tushunmasdi. Hamma menga fohishaga 
qaragandek qarardi. Oh, o’sha inqilobchi do’stlarim endi meni shunaqa deb 
aytishayotgandi hammaga! Shu bilan Ilker mojarosi ham tugadi. Hursand ham bo’ldim 
qaysidir ma’noda. Ortiq menga hech kimni osilishini istamasdim. Mutlaqo omadli 
bo’laman, kuch-qudratim bo’ladi, menga azob berganlarni jahannamga jo’nataman. Bu 
fikr dilimga shunday mustahkam joylashgandiki, bu haqda hatto tushlar ko’rardim. 
O’sha kun ham keldi. Universitet imtihoniga kirayotgan edim. Har doimgidek yana 
Amina yonimda. Meni yolg’iz qoldirmagandi. Imtihondan oldin menga kichkina duo 
kitobchasini berdi.
-Men bunaqa narsalarga ishonmayman, desam ham qo’ymadi, oldim. Munchoqdek 
bo’ynimga taqib oldim. Shuni aytishim kerakki, bo’ynimga taqqach, o’zgacha bir huzur, 
yengillik his qildim. Hayajonim bosildi, imtihonni juda yaxshi topshirdim. Har holda ruhiy 
ta’sir bo’ldi. Inson biror narsaga ishonsa buni foydasini ko’radimi yoki bu shunchaki 
gaplarmi, deb o’ylardim.