www.ziyouz.com kutubxonasi
217
berganini sezdi-yu, biroq «nima gap ekan?» deb so‘ramadi.
Asadbek hovliga kira solib, Manzurani chaqirdi:
— Qizingga telefon qil, tayyor tursin, borib olib kel, — dedi.
— Siz... bormadingizmi? — dedi Manzura o‘smoqchilab.
— Men nima qilaman u yerda? Boshqa tashvishim yo‘qmi?! — dedi Asadbek,
o‘dag‘aylab, Manzura shoshib chiqmoqchi bo‘lganida to‘xtatdi: — Telefon qil, dedim.
Manzura «shartmi» deganday qarab qo‘ydi-yu, ammo buyruqqa itoat etdi. Boshqa payt
bo‘lganida shart emasdi. Asadbek Jamshidning tezroq chiqib ketishini istab shunday deb
buyurdi. Holbuki Jamshid u bilan izma-iz uydan chiqqan, Asadbek mashinaga yetay
deganida orqasidan ko‘rgan, «Bek akammi yo boshqa odammi?» deb tusmol qilgan edi.
Manzura bilan Chuvrindi ketgach, Asadbek boloxonaga chiqdi.
— Haydar akangni top. Narigi dunyoda bo‘lsa ham hozir yetib kelsin.
Yarim soatdan so‘ng hovlida Manzura ovozi eshitildi. So‘ng Chuvrindi boloxonaga chiqdi.
Bir soat deganda Kesakpolvon paydo bo‘ldi. Asadbek ikki a’yonini boshlab pastga tushdi.
Maydalab yomg‘ir yog‘a boshlagan edi. Osmonga qarab, yuzini yomg‘irga tutdi.
— Haydar, Shilimshiq o‘ldirilgan joy esingdami? — dedi osmonga qaragan holda.
— Esimda, — dedi Kesakpolvon.
— Qanday o‘ldirilgani-chi?
— Esimda.
— Shu ishni takrorlash kerak, qo‘lingdan keladimi?
— Kimni?
— Ertalabgacha bajarasan. Kimligini aytganimda «nima uchun?» degan savol
bermalaring. Kavkazliklaring tayyormi?
— Ha.
— Ikkala o‘limni bo‘yniga olsin.
— Kimni?
— Jamshidni...
Kesakpolvon hayratlanib Chuvrindiga qaradi. Chuvrindi hukmga nima sabab bo‘lganini
taxminan bilardi. Shu bois Kesakpolvonning savol nazariga javob bermay yuzini burdi.
«Balki ablahlik qilgandir. Lekin dunyoda undan beshbattar ablahlar yashab yurganida u
ham tirik qolsa bo‘lardi», deb o‘yladi. Ammo fikrini tiliga chiqarib oshkor etmadi.
Yigitlar ichida sadoqati bilan ajralib turuvchi Jamshidning o‘limga mahkum etilishini
Kesakpolvon hazm qila olmadi. Bunaqa paytda qarorning muhokama etilishi man
qilingan bo‘lsa-da, so‘radi:
— Nimaga?
— Ishing bo‘lmasin, aytdim-ku...
— Bek, ertalabgacha o‘yla.
— Ertalabgacha buyruqni bajar.
6
Jamshid tor ko‘cha boshida ketayotgan odamni Asadbekka o‘xshatib, yuragi bir hapriqdi.
Hayajonini bosish maqsadida cho‘ntagidan sigaret chiqarib chekdi. Shu payt hovli
tomondan qadam tovushlari eshitildi. «Ergashib chiqyaptimi?» deb o‘ylab orqasiga
o‘girildi. Eshik zichlab yopilib, kalit buraldi. «Bu yog‘i qiziq bo‘ldi-ku?» Jamshid shu fikrda
darvozadan asta uzoqlashdi. Tor ko‘cha boshiga yetganida orqasiga o‘giril-di — ko‘cha
kimsasiz edi. Mashinasiga o‘tirib darhol yurgizmadi, o‘yga toldi.
U uchun Zaynabning ruhiy holati begona edi.
Zaynab qo‘ng‘iroq qilib chaqirishga chaqirdi-yu, uyatdan yonib ketdi. Darrov hovliga
Shaytanat (1-kitob). Tohir Malik
Do'stlaringiz bilan baham: |