431
анъанавий тарзда турли хил матолар тўқила бошланди.
Ипакдан каштачилик ҳунарини ўрганиш ўзининг кўп асрлик ривожланиш
тарихида халқ турмуши, унинг анъанавий яшаш тарзи, урф-одати, географик
ўрни билан ҳамоҳанг ривожланган.
Ипак каштачиликги ҳунари билан аёлларнинг деярли барчаси
шуғулланишган.
Қиз
бола
ёшлигидан
бопшаб,
кашта
тикишга
ўргатилган.
Ҳунармандчилик- нинг бошқа турларида шогирдлик машаққатини узоқ муддат
босиб ўтишга тўғри келса, каштачилик ҳунари махсус билимни талаб қилмаган.
Бу ҳунар маҳсулотига асосий истеъмолчи хонадон ахлининг ўзи ҳисобланган.
Шунинг учун ҳам каштанинг дастлабки намуналари унчалик катта эътиборга эга
бўлмаган.
Аксарият ҳолларда каштачилик буюмлари бозорга мўлжалланмаган,
асосан хонадон эҳтиёжини қондириш, урф-одатларни
давом эттириш учун
тикилган. Кашта тикаётган чеварлар қалбларидаги беғубор орзу-истакларини
рангба-ранг ипак иплардан майин, нафис, гўзал накдшар тикиб изҳор этганлар.
XIX аср II ярмига келиб, Бухоро воҳасининг жанубий ва унинг атрофидаги
кўплаб қўрғонларда Бухоро каштачилик мактаблари аньаналарига яқин, ҳолда
шаклланди.
Бухоро кашталари услубига кўра Сурхон воҳаси кашталари сингари,
асосан, йўрма усулида бажарилган. Бухоро мактабида кўпроқ игна билан йўрма
чоки бажарилганлигининг сабаби чеварлари ипак ипларни чапрост қилиб
чилликда тоб бериб бажарсалар, Бухоронинг машҳур
турар жойларидан бири
Ғиждувонда хам кашталари асосан оқ, кулранг, малла, табиий рангли карбос,
қизил сатин, оқ сурп ва қўнгир ранг репсгатикилган бўлса, Бухоро кашталари оқ
карбос, рангли адрас, шойи ва ҳисори матоларга бажарилганлиги билан
фарқпанади.
Каштачиликда асосан ипакдан сўзаналар, жойпўш ва жойнамозлар
композицияси
анъанавий марказий майдон, кенг ҳошия ва иккига тор
ҳошиялардан иборат, марказий майдонда жилокор нақлшар кетма-кет ҳолатда
жойлапггирилади.
Ипак билан безатилган нақшлар кенг ҳошияда асосан бир қатор қилиб
тикилади. Бу нақшлар иккита тор ҳошияда бир-бирига ўхшаш геометрик “исли-
мий” нақш - “миандр”, “мавж” ёки “себарг”дан икки ёки уч қатор йўрма
чизикдари ўтказилган. Композицияни биринчи ҳолатда асосан геометрик
доиралар, “тўпбарпуплар”, буталар ва “шохчалар” ташкил қилади. Очиқ қолган
жойларга барг, шохча, кўзача, оқтоба, айрим ҳолларда кушлар тасвири тикиб
тўлдирилган. Иккинчи ҳолатда кангга буюмининг композицияси услуб-
лаштирилган ўсимликсимон нақшлардан, яъни “бугагуп” “гуп-дарахт”, “шох-
чагул”, “искандар печон”, “сафсаргуп”, “гуптожихўроз”ва мажннунтол нақшла-
ридан тузилган бўлади. Бу ҳолатда кенг ҳошия марказий майдон накдшни так-
рорлайди, қолган икки тор ҳошияга бироз мавҳумий
ислимий накдшар тикиб
тўлдирилади. Учинчи ҳолатда катга буюмга бошдан - оёқ геометрик ўрама нақш
“жингалак”, “қўш-қўрак”, “таштак”, “ангури” накдшари билан тикилади.
Композицияни бойитиш мақсадида улар орасига ондасонда “сафсаргул”
432
туширилган ҳолларини учратамиз. Ипак кашталарда иссиқ ва совуқ ранглар
қарама-қарши асосда курилган.
Ипак кашталардаги тасвирлар рамзий маънога эга бўлиб, чеварларнинг ос-
мон жисмлари, сув ости дунёси, ўсимликлар оламига ўзгача ёндашганлик-
ларини кўрамиз. Тўртинчи ҳолда кашта буюмларини араб ёзувида форсий ва
туркий тиллардаги байтлар тикиб безатишган.
Одатда йирик кашта буюмлари нус халарини махсус тажрибага эга бўлган
чизмакаш - нусхачилар чизишган. Чизмакаш накдшарни “ранги сиё” - қора
табиий бўёқ билан чизган. Кашта композицияси чизилаётганда, матоҳ яхлит
тахта қилиб тикилгач, унинг диоганаллари бўйича қатлаб,
маркази топилган,
кейин асосий майдон ва кенг ҳошияга ажратганлар.
Ҳар бир кашта нусхасини яратиш чизмакаш учун ижодий жараён ҳисоб-
ланган. У ҳеч вақг тайёр улгуцан нусха кўчирмаган. Аммо у кашта нусхасини
каштачига ҳам чизма тариқасида бермаган. Унинг хунари илоҳий сирга эга деб
ҳисобланган. Каштачи тикиш осон кечиши учун тахтани бўлакларга ажратиб
тикишга киришган. Агар бўлаклар каштачилар орасида тарқатилса, тикиш
услуби келишилиб, танланган иплар асосан ипак иплар рангларига қараб, ўзаро
тарқатилган. Баъзан нақшларни ранглари нусхачи (чизмакаш) томонидан
белгилаб берил ган ёки иплардан оз-оздан накдшарга игна билан кўклаб-тикиб
қолдирилган.
Каштачи чеварлар кангга тикиш пайтида эркинликка эга бўлишган, айрим
гул ва нақшларни тикишда асосий ранглардан ташқари қушимча ранглар
ўйинини қилишган. Айрим ҳолларда баъзи унсурларни тикмай қолдиришган.
Нақш унсурларини тикмасдан қолдиришнинг маъноси, каштачи чеварга кўз
тегмасин, унинг ҳунарини келгусида фарзанддари давом этти риши учун ҳам
шундай қилинган.
Ипакдан тикилган сўзаналар асосан ранг-баранг “гул-бута”, “гул даста”,
“тупбарггул” накдшари билан безатилган. Гуллар, ўсимликлар, ҳайвонлар,
қушардан таркиб топган накшлар табиат тимсоли накдшари Бухоро аньанавий
кашталарида кўп иншатилган.Бухоро воҳасидаги
каштачилар рангларни
маҳаллий тилда қуйидаги номлар билан аташган. Пистоқи - яшил ранг, нофармон
- сиёҳ ранг, нилоби - кўк ранг, ширчойи - гулоби ранг, гилоси - тўқ қўзил ранг,
жигари - тўқ қўнгир ранг, кабути - яшил ранг, сиёҳ - қора ранг, зард қизил ранг,
хокистар - кул ранг шулар жумласидандар.
Ипак ипларни табиий бўёкдарга бўяш учун ип калавалари аччиқ тош (зоп)
эритилган сувга солиб қўйилган, кейин тозалаб олинган рангга солиб
қайнатилгач, сиркали сувга ботириб олиб қуритилган. Қуритилган ип қайта
калава қилинаёттанда “хор-чўп”-силлиқ таёқча билан текисланган. Текисланган
ип игна тешигидан яхши ўтган ва кашта сатҳида яхши юрган, бигизга яхши
илинган. XX аср бошларига келиб, табиий ранглар ўрнини анилин бўёкдар
эгаллади. Кашта матохдари фабрикада тайёрланган турли рангли сатин, фаранги,
репс, бўммази, шатлонка ва бошқалар ташкил қила бошлади.
Бухорода ипак
кашталари ўзининг майин рангларини сақлаб, тез, ёрқин, офтобда товланадиган
тез кўзга ташланадиган ёрқин рангларни кўпроқ ишлата бошлашди.
Умуман олганда XIX аср охири XX аср бошларида Кўҳна ва Боқий Бухоро
433
воҳасида ипак матоларга сайқал бериш Туркистон ҳудудидаги бошқа воҳа
ҳунармадларнинг ҳунарига қараганда моҳирона дид нозиклилиги муштаррак
этганлиги ва ипак матолардан янгича кўриниш акс этган маҳсулот яратиб
беришлари билан фарқланиб турганлар.
Do'stlaringiz bilan baham: