298
va Osiyoni bir-biriga bogʻlab, oʻtmishda antik Rim davlatidan to Yaponiyaning
qadimgi poytaxti Nara shahrigacha choʻzilgan edi. Albatta, sharq va Gʻarb oʻrtasidagi
savdo oʻtmish qaʼriga choʻkkan qadim-qadim zamonlardan beri olib borilar edi, lekin
bu kelgusida bunyod etilgan Buyuk yoʻlning aloxidagi qismlari edi. Savdo aloqalari
hosil boʻlishiga Markaziy Osiyo togʻlarida yarim qimmatbaho toshlar — Sharqda
nihoyatda qadrlangan lazurit, nefrit, aqiq, feruzalar qazib chiqariladigan konlarni topib,
qazib olish koʻp jihatdan koʻmaklashgan. Masalan, Markaziy Osiyodan Eronga,
Mesopotamiyaga va hatto Misrga lazurit toshi yetkazib beriladigan “lazurit yoʻli”
mavjud edi. U bilan bir paytda „nefrit yoʻli”
ham tarkib topgan, bu yoʻl Xotan va
Yorkent tumanlarini Shimoliy Xitoy mintaqalari bilan bogʻlar edi. Bundan tashqari,
Old Osiyo mamlakatlariga Soʻgʻdiyona va Baqtriya davlatlaridan aqiq toshlari olib
ketilar edi, Xorazmdan esa feruza keltirilgan. Bu yoʻnalishlarning barchasi oxir-oqibat
Buyuk Ipak yoʻliga kirib mujassamlashgan. Markaziy Osiyodan Gʻarbga va Janubga
oʻtkazilgan karvon yoʻllarini hamda Xitoydan Sharqiy Turkistonga olib boradigan
yoʻllarni oʻzaro bogʻlab bergan buyuk yoʻlning haqiqiy boshlanishini tarixchilar
eramizdan avvalgi ikkinchi asrning oʻrtalarida,
deb hisoblaydilar, oʻsha davrda
xitoyliklar uchun ilk bora Gʻarb oʻlkalari — Markaziy Osiyo davlatlari kashf etilgan
edi.
Shuni aytib oʻtish lozimki, bu yoʻl hech qachon yagona bir yoʻl boʻlmasdan,
balki azim bir daraxtning sadasiga oʻxshash tarzda shoxlanib ketgan turli-tuman
yoʻnalishlarni oʻz ichiga olgan edi. Masalan, Osiyoni sharqdan gʻarbga qarab kesib
oʻtuvchi asosiy yoʻllardan biri qadimiy Xitoyning poytaxti Chanan shahrida boshlanib,
uning shimoli-gʻarbiy chegaralarigacha Gobi sahrosining cheti boʻylab ketgan, keyin
sharqiy Turkiston orqali oʻtgan. Tyan-Shan tizmasi dovonidan oshib oʻtgan
karvonlarinng bir qismi Fargʻona vodiysi va Toshkent vohasi orqali Soʻgʻdiyonaning
poytaxti Samarqandga, Buxoroga,
Xorazmga olib borgan, keyin esa Kaspiy dengizi
qirgʻoqlariga yetib kelar edi. Karvonlarni gbir qismi Samarqanddan chiqib, Baqtriyaga
borar va Qashqadaryo vodiysi dan oʻtib Termiz shahriga kelar edi, u yerdan
Amudaryodan kechib oʻtib, Janubga, Baqtralar va Hindistonga qarab ketar edi.
Yoʻlning yana bir yoʻnalishi Tarim shahridan chiqib,
Takla-Makon sahrosini janub
tarafidan aylanib oʻtib, Xotan va Yorkent shaharlari orqali Baqtraga (shimoliy
Afgʻoniston) va Marvga kelar edi, bu yerdan karvonlar Eron, Suriya davlatlari orqali
oʻtib, Oʻrta Yer dengizi boʻyiga yetib kelar edi, Mahsulotlarning bir qismi dengiz yoʻli
bilan Rim va Yunonistonga kelib tushar edi. Nomidan ham maʼlum boʻlishicha, karvon
yoʻllaridagi savdoning asosiy buyumi butun jahonda juda qimmatbaho boʻlgan ipak
mahsulotlari edi. Masalan, oʻrta asrlarning dastlabki davrida ipak eng qadrli hisob-
kitob birligi boʻlib, hatto tillani muomaladan siqib chiqaradigan darajagacha chiqar edi.
Masalan, Soʻgʻdiyonada bir otning narxi oʻnta ipak kiyimliklariga tenglashtirilgan.
Ipak bilan bajarilgan ishlar evaziga, navkarlarni yollash uchun toʻlov qilinar, ipak bilan
hatto sodir etilgan jinoyat evaziga xun toʻlash mumkin edi. Ushbu karvon yoʻllarini
birinchi boʻlib venetsiyalik savdogar Marko Polo „ipak yoʻli” deb nomlagan edi, u
yevropaliklardan birinchi boʻlib Xitoy imperiyasining chegaralariga yetgan. „Buyuk
Ipak yoʻli” atamasini esa nemis tadqiqotchisi Ferdinand Rixtgofen 1877- yilda oʻzining
„Xitoy“ nomli fundamental asarida ilk bora ilmiy tarzda kiritgan. Ipak qitʼalararo yoʻl
orqali tashib oʻtiladigan asosiy mol boʻlsa ham, lekin yagona emas edi.
299
Markaziy Osiyodan Xitoyda juda qadrlanadigan otlar, tuyalar, harbiy anjomlar
va qurol-yarogʻlar, oltin va kumush, yarim qimmatbaho toshlar va shisha buyumlar,
teri va jun-moʻynalar, gilamlar-u ip-gazlama matolar, zar tikilgan matolar, oʻziga xos
antiqa mevalar — tarvuzlar, qovunlar va shaftolilar, yirik dumbali qoʻylar
va ovchi
itlar, qoplonlar va arslonlar olib chiqib sotilar edi. Xitoydan karvonlar chinni va metall
idishlarni, laklangan buyumlar va pardoz-upalarni, choy va guruchni olib kelishar edi.
Savdogarlarning yoʻl toʻrvalarida turli-ituman noyob buyumlar, fil qoziq tishlari,
karkidon shoxlari, toshbaqa toshlari, ziravorlar va koʻpgina boshqa xil mollar topilar
edi. Buyuk ipak yoʻli orqali nafaqat savdo karvonlari,
balki xalqlarning erishgan
madaniy yutuqlari, maʼnaviy qadriyatlari, diniy gʻoyalari ham jahonga tarqalib borar
edi. Buddizm Kushan davlatidagi boshqa dinlar bilan birga hukm surgan boʻlib, bu
yerdan to Xitoygacha tarqalgan. Eramizning birinchi asrlarida Kichik Osiyodan bu
yerga xristianlik dini kelib yetgan. Arab xalifaligining qattiqqoʻl harbiy navkarlari VII
asrda islom taʼlimotini olib kelganlar. Savdogarlar va targʻibotchilarning oʻtkazgan
yoʻllari boʻylab moʻgʻula sahrolaridan Yevropa tekisliklarigacha Chingisxon sahroyi
bosqinchilari quyundek oʻtgan. Buyuk Ipak yoʻlining qoq yuragi boʻlgan Samarqand
shahridan oʻrta asrlardagi Sharqning buyuk sarkardasi Temur oʻz yurishlarini boshlab,
zafar quchar edi. Bundan tashqari, karvon yoʻllaridan asrlar boʻyi allomalar,
tadqiqotchilar ham sayohat qilar edi. Xitoy ruhoniysi Syuan Tszyan va venetsiyalik
savdogar Marko Polo, arab sayohatchisi — savdogar Ahmad ibn Fadlan va bavariyalik
sarkor
Shiltberger, vengriyalik tadqiqotchi Arminiy Vamberi hamda shvetsiyalik
geograf Sven Xedin, rus olimi Aleksey Fedchenko va frantsiyalik jurnalist ayoli Ella
Mayyar, amerikalik geolog olim Rafael Pampelli va frantsiyalik sayohatchi Jozef
Martenlarning yoʻlda qayd etgan yozuvlari va ilmiy asarlaridan biz Buyuk Ipak yoʻli
boʻylab yotgan mamlakatlarda yashagan xalqlarning tarixini, ularning urf-odatlari va
anʼanalarini bilib oldik. Sharq va Gʻarbni oʻzaro bogʻlagan bu beqiyos buyuk yoʻlni
bunyod etgan xalqlarning tirik bir xotirasi qadimiy Oʻzbekiston shaharlari Samarqand,
Buxoro, Xiva, Shahrisabz, Termiz, Toshkent shaharlari boʻlib, ularning meʼmorchilik
yodgorliklari Buyuk Ipak yoʻlining koʻp asrlik tarixini oʻzida mujassam etadi.
Xulosa qilib aytganda, Buyuk ipak yo’li geografik jihatdan hududlarni bir-biri
bilan bog’laydigan ko’prik vazifasini bajargan. Davlatlar o’rtasida o’zaro hamkorlik
tovar ayirboshlash do’stona munosabatlar uchun tarixiy zamin bo’lib qoldi.
Do'stlaringiz bilan baham: