www.ziyouz.com
kutubxonasi
78
— Nima demoqchisan, aytaver.
— Balki kasalxonada davolatsakmikin?
— Kallang joyidami?! Boshmi bu yoki tomosha qovoqmi? Kim u, bilasanmi? Asadbekning
qizimi yo ko‘chada it ham, bit ham tepib o‘tadigan odammi? Bir marta kasalxonaga
yotqizganing kamlik qildimi?
— Men bilib o‘tiribmanmi?..
— Bilishing kerak edi. Og‘zingga pashsha o‘tirib ketsa ham lallayib yotaver,
«bilibmanmi...» deb.
Jalil qaytib kirguniga qadar ham Asadbekning g‘azab o‘qlari tugamadi. Chuvrindi esa
ertakdagi bahodirlarday ko‘kragini bu o‘qlarga tutib, chidam bilan turaverdi.
Mastava sho‘r tuyulib, Asadbek uch-to‘rt qoshiqdan ortiq icholmadi. Chuvrindi esa
irimiga lab tekkizib qo‘ydi. Jalil ularga e’tibor bermay mastavani xo‘rillatib ichib, kosani
bo‘shatdi.
— Endi uyga boramiz, — dedi Asadbek, labini sochiqqa artayotgan o‘rtog‘iga qarab.
— Hamma uy-uyigami? — deb aniqlashtirdi Jalil.
— Yo‘q, sen menikiga borasan. Gaplashib yotamiz.
— Boring, akaxon, — deb hojasini quvvatladi Chuvrindi, — bir kun ming kun bo‘larmidi,
bi-ir otamlashib yotasizlar.
— Borsam boraveraman-da, uyda emizikli bolam qolib ketarmidi, — Jalil shunday deb
kosalarni yig‘ishtirdi-da, tashqariga yo‘l oldi. Asadbek ham o‘rnidan turib hovliga chiqdi.
— Odamlaringga tayinla. Pashsha ham uchib o‘tmasin bu hovliga. Kun yorishganda qon
tekkan yerni qirib tashlashsin. Jalilning gaplarini eshitding-a, isi chiqmasin.
— Bolalarni?..
— Ularga tega ko‘rma. Lekin shu atrofdagilarning og‘zi mahkam bo‘lishi kerak. Nima
qilish kerakligini o‘ylab ko‘r.
«O‘ylab ko‘r», deyish oson. Ammo o‘ylab, eng ma’qul yo‘lni topishning o‘zi bo‘larmi
ekan? «Ikkita, uchta o‘q ovozi bo‘lsa edi, eshitganlar unga e’tibor berishmasa,— deb
o‘yladi Chuvrindi. — O‘likka shuncha o‘q uzish shartmidi?..»
Shart emas edi. Bu Asadbekka ham ma’lum narsa. Ammo o‘shanda unga hokimlik qilgan
g‘oyib kuchi shunga majbur etdi. Chuvrindining bu holni his qilishi mushkul.
Ayni chog‘da og‘ir tuyulgan bu masalaning yechimini Chuvrindi tongda topdi.
Hosilboyvachchaning yigitlari bilan bo‘lgan uchrashuvdan keyin Halimjon Chuvrindining
topshirig‘iga ko‘ra tergovchi qiyofasida qo‘ni-qo‘shnilarnikiga bir-bir kirib chiqdi.
Ajoyibotni qarangki, ularning birontasi ham o‘q ovozini eshitishmabdi. Hatto Jalilning
jiyanlari ham «O‘q ovozini eshitdinglarmi?» degan savolga «Qanaqa o‘q?» deganlaricha
bezrayib turaverishdi.
Bu manzara ertaning ishi. Bu kech esa Asadbek topshiriqni berib mashinaga o‘tirdi.
Chuvrindi ikki oshnani kuzatgach, uyiga qaytishga otlandi. Yo‘l-yo‘lakay yana Zaynabdan
xabar oldi. Xotini yetib kelgan, o‘qchiyotgan Zaynabga choy tutib, «iching, aylanay,
terlasangiz o‘tib ketadi», deb zo‘rlayotgan edi.
— Qanaqa choy beryapsan? — deb so‘radi Chuvrindi, ostona og‘zida to‘xtab.
— Ko‘k, — dedi xotini.
— Famil damla. Rosa achchiq bo‘lsin.
Shunday deb yana bir oz turgach, iziga qaytdi.
3
Tong g‘alati manzara bilan otdi.
Shaytanat (3-kitob). Tohir Malik
Do'stlaringiz bilan baham: |