С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

ёзди ва орқасидаги деворга ўрнатилган қуббачалардан бирини
босди.
Қўшни хонадан бир киши чиқди. Ҳаракатидан етимхона
бошлиги эканлнги кўриниб турган ҳалиги киши янги келган
одамга хатни бериб:
— Буни расмийлаштиринг,— деди.
Келган одам хатнн кўздан кечиргач, Етнм
1
'а қараб:
— Шу болами? — деб сўради бошлиғидан.
— Ҳа, шу! — деди у дафтар варақлаб турган ҳолатда бошини
кўтармай.
— Қани. юрннглар,— деб уларни бир хонага олиб бориб, ўзн
стулга ўтирди ва уларга скамейкани кўрсатди. Улар ҳам
ўтиришди.
Ҳаракатларидан бу одам етимхонанинг секретарига ўхшарди.
У қўлидаги хатга қараб, бир дафтарга нималарнидир ёзди. Шундан
сўнг бир варақ оқ қогоз олиб штами босди, бир неча сатр хат
ёзгач, муҳр ҳам босди. Сўнгра уйдан чиқиб халат кийган ўрта
ёшли бир хотинни бошлаб кирди, ўзи ёзган хатни унга берди-да,
Етим билан посбонга ишора қилиб:
— Буларни олиб боринг, болага уст-бош кийгизиб, эгнидаги
кийимларини бу кишига — посбонга беринг, хатга ҳам измо
қўйиб, шу кишига топширинг,— деди.
Оқ халат кнйган хотин Етим билан посбонни бир уйга олиб
борди. Хона жуда кенг бўлиб, бир томонига кийим осадиган
шкафлар қатор териб қўйилганди. У хотин шкафлардан бирини
очиб, бир тўп кийим олди ва Етимнинг бўйига ўлчаб кўрди.
Улар Етимга ҳам калта, ҳам тордек кўринди. Уларни жойига
қўйиб, яна бошқа бир тўнини ола тўриб:
• — Ҳозирча шундан бошқа узун ва кенг уст-бошимиз йўқ,
калта келса ҳам, торлиққилса ҳам шуни кийиб турасан, кейинроқ
199
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

қадди-бастингта мос кппим буюртирамиз,— деди у Етимга ва