С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

— Ундай бўлса мен ҳам сенга курра олиб бермайман,— деди
отам.
«Оҳ, курра!! У қандай яхши нарса-я! Агар уиинг бўйнига
қўнгироқ ва нўпакли қизил бўйинбоғ богласанг... Эҳ-ҳе... қандай
яхши бўлади-я!... Минган вақтда у дингиллаб, қулоқларшш
диккайтириб ва оёқларини типирлатиб чонса, ўзингни эшакка
минган эмас, балки булутга миниб ҳавода кезган сезасан».
Курранинг ширин хаёли мактабнинг ҳар бир қипипчплик-
ларини менга осонлаштирди, мактабга бормоқчи бўлднм, лекин
отамдан яна бир нарсани унднрмоқчи бўлиб:
— Агарда куррачамга нўпакли қизил бўйинбог ва қўнгпроқ
олиб берсангиз, майли, мактабга бораман,— дедим.
— Палли,— деди ота.м, қувонч оҳанги билан.— сен мактабга
йнгламай бориб келавер, мен сенга хоҳлаган нарсангни олиб
бера.ман.
116
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

Мен кўз ёшимни онгим бплан артдим ва онамдан бир парча
нон олдим-да, богчага чиқднм, у ерда тол новдасидан бир хипчпн
синдириб олдим ва уни халачўп ўрнида ишлатиб богчанинг дево-
рига миниб, уни эшак деб фараз қилдим. Нондан баъзап бир тиш-
лам еганим ҳолда деворни «хих-хих»лаб, халачўп билан уриб, ҳаи-
даган бўлар эдим. Шубҳасиз, девор қимирламас, бонгидай тураве-
рар эди. Шундай бўлса ҳам хаёлимни ўзнга тортган куррани орзу
қилиб, кўнглимни хушвақт қилар эдим.
V
Иккинчи кун эрта билан мактабга бордим, ҳужрада домладаи
бошқа киши йўқ эди. Мен унга салом бериб, ўзим учун муайяп
бўлган жойимга бориб ўтирмоқчи бўлдим.
— Бўйра нулини келтирдингми? 
сўради домла мендан.
— Йўқ, эсимдан чиқибди!— дедим.
—
 
Бўйра пулини унутибсан, қандай мулла бўласан? Тез бор,