kelmasligini ongli ravishda tasavvur eta boshlashadi. Tanlangan har bir shakl, janr,
uslubning asl mohiyati yorqinlashadi.
Tahlil birdaniga yaxlit tarzda amalga oshmas ekan, demak,
muayyan mavzu yoki
yo‘nalishlarning tanlab olinishi tabiiydir. Shunga ko‘ra, asarning syujeti va
kompozitsiyasi, uning obrazlar tizimi, mavzu va g‘oyalar qamrovi, poetikasiga xos
bo‘lgan xususiyatlar alohida-alohida tahlil etilishi mumkin. Kichikroq hajmli asarlarda
esa bularning barchasi birdaniga ham maydonga chiqa oladi. Katta hajmli asarlarning
ayrim qismlarigina tanlab olinishi ham ta’lim-tarbiya jarayonida tez-tez uchrab turadi.
Badiiy asarning tahlili odatda uch qismni o‘z ichiga oladi. Bular: asar bilan ta-nishishning
dastlabki bosqichida uning yaxlitligini idrok etish, uning alohida ele-mentlari bo‘yicha
jiddiy
tahlil
qilish,
nihoyat
bu
qismlarni
yaxlit
holatda
birlash-tirish.
Adabiyotshunoslikdagi bu tamoyil maktab tahlili uchun to‘la tatbiq etilishi joiz. Shunga
qaramay maktab tahlilida bulardan har birining qat’iy tanlash, saylash asosida olib
borilishi ham talab etiladi. Albatta, buning bir qator sabablari bor.
Birinchidan, ta’limning
muayyan bosqichida, ya’ni umumiy o‘rta ta’lim, akademik litsey va kasb-hunar ta’limi
bosqichida badiiy asarning barcha qismlari emas, balki mazkur bosqich uchun eng
muhim deb hisoblangan tomonlarigina tahlilga tortiladi. Ikkinchidan, o‘quvchilarning
yosh xususiyatlari va dunyoqarashi, umumiy adabiy tayyorgarligi nazarda tutiladi.
Uchinchidan esa, vaqt imkoniyatlarining qat’iy chegarasi ham shuni taqozo etadi.
Agar bitta asarning barcha jihatlarini qamrab oladigan tahlilni amalga oshirmoqchi
bo‘lsak, buning umuman mumkin bo‘lmasligini tasavvur etishimiz qiyin bo‘lmaydi:
bunga qanchalik katta kuch va ko‘p vaqt ketishini juda yaxshi bilamiz. Bordi-yu shunday
ishga amaliy jihatdan kirishiladigan bo‘lsa ham u foydadan ko‘ra ko‘proq zarar keltirgan
bo‘lar edi, chunki bunday ishning, birin-chidan, o‘quvchilar uchun zarurati yo‘q,
demak u
zerikarli va keraksiz mash-g‘ulotga aylanadi. Ikkinchidan esa, o‘quvchining adabiyotga,
badiiy asarni o‘qish va o‘rganishga bo‘lgan ishtiyoqi so‘nib, undan oladigan zavqi yo‘qqa
chiqadi.
Dars jarayonida badiiy asarning hamma qismlarini birdaniga tahlil qilib bo‘lmas ekan,
unda nima qilish kerak? Asarning qaysi jihatlariga urg‘u berib, qaysi jihatlarini orqa
planga surish lozim? Tahlil uchun tanlangan qism va elementlar qanday ilmiy yoki
metodik tamoyillarga tayanadi? Asarning g‘oyaviy-badiiy mazmunidagi qanday unsurlar
tahlilga tortilishi kerak? Endigina ish boshlagan adabiyot o‘qituvchilarining juda
ko‘pchiligi shu savollarga duch kelishadi, bu tabiiy holdir. Maktabdagi adabiy tahlillar
ko‘pincha bir tomonlamalikda, muayyan qoliplar ichida chegaralanib qolishda ayblanadi.
Jumladan, adabiyotshunos
A.B.Yesin shunday yozadi:
Olimlarning ayrimlari maktablardagi tahlilni tasodifiy, muallifning shaxsiy inon -
ixtiyori bilan tanlangan tamoyillargagina tayanadi, deb hisoblaydi hamda bunday
tahllillarning ilmiy-metodologik asosini yo yo‘qqa
chiqaradi, yoki tasavvur etolmaydi.
Albata, har qanday tanlov va har qanday chegaralanish badiiy asarning
kambag‘allashuviga, unga bir tomonlama yondashuvning yuzaga kelishiga sabab bo‘ladi.
«Mazmun sohasida mavzu, xarakterlar, g‘oya hamda syujet elementlari, shakl
sohasida esa perso‘zbek jlar va badiiy nutqning ayrim xususiyatlari (ko‘proq
muvaffaqiyatli qo‘llangan ikki-uchta ko‘chim) ko‘rib chiqiladi», biroq «badiiy
tuzilmaning problematikasi, pafosi, kompozitsiyasi, unda tasvirlangan olam singari
eng muhim masalalari tashqarida qolib ketadi»
Удалить Водяной Знак
Wondershare
PDFelement
Ammo bu yondoshuvlarga faqat tasodifiylik yoki sub’ektiv fikr mahsuli sifatida qarash
ham to‘g‘ri emas. Maktab ta’limi tajribasining hozirgacha to‘plan-gan holati bu xil
qarashlarni rad etadi.
Qolaversa, maktab tahlilida har qanday ilmiy-nazariy asos yo‘q
deyish ham to‘g‘ri emas. Bularning barchasi birinchi navbatda, adabiyotshunoslik
nazariyasi, adabiyot tarixi, hozirgi adabiy jarayon, shuningdek, pedagogika-psixologiya
turkumidagi fanlarning yutuq va xulosalari zamirida yuzaga keladi. Qolaversa, adabiyot
o‘qitishning o‘z tajribalari ham bor, metodika nazariyasi va amaliyoti bu borada o‘zining
aytar so‘ziga ega. Maktab ta’limidagi badiiy asar tahlili hatto badiiy matnni o‘rganish
nuqtai nazaridan ham to‘la bo‘lolmaydi. Buning qator sabablari ma’lum albatta. Shunga
qaramay biz «badiiy asarlarning nihoyatda xilma-xil mavzu qirralaridan qaysi birlarini
yetakchi sifatida tanlashimiz kerak? Bunday tanlovga nimalar asos bo‘-ladi?
O‘qituvchining shaxsiy tajribasimi? Intuitsiyami? Adabiyotshunoslikdagi ilmiy asoslarmi
yoki yana boshqa biror narsalarmi?» degan savol berishga haqlimiz. O‘qituvchining,
adabiyot o‘qituvchisinig asosiy vazifasi o‘quvchiga yozuvchi ko‘zda tutgan badiiy olam
eshiklarini ochib ko‘rsatishdan iborat. Badiiy olam deyilgan qutlug’ qasrning muborak va
muqaddas osto‘zbek siga olib kelingan o‘quvchi bu qasrning cheksiz osmonidagi rangin
yulduzlaridan hayrat tuyg‘ularini yuqtirishi, ulardan olam va odam sirlarini o‘rganishning
sehrli kalitlarini topishi darkor. Ma’lumki, badiiy asarlar, ayniqsa, hajman katta bo‘lgan
yirik janrlar, bir qator mavzularni birlash-tirib turadi. Izzat Sulton uni «mazmundagi
salmoqdorlik» deb atagan edi
18
. Ularning orasida yetakchi va bosh mavzularning bo‘lishi
ham tabiiy. Masalan, Cho‘lponning «Kecha va Kunduz»i
mavzularga boyligi bilan
e’tirofga loyiq. Unda adib «o‘zbek xalqining XX asr boshlaridagi hayotini badiiy
gavdalantirishni maqsad qilib qo‘ygan», «Turkistonning tarixiy taqdirini», «XX asr
boshlarida, ya’ni kapitalistik munosabatlar endigina shakllana boshlagan sharoitda
maydonga kela boshlagan burjuacha ishbilarmon korchalon odamlar oifasiga mansub»
19
kishilarni ko‘rsatgan.
Tabiiyki, unda ijtimoiy zulm, sevgi va muhabbat, ota va bola munosabati, ijtimoiy
guruhlar orasidagi munosabatlar, milliy va ma’naviy qadriyatlar haqida ham bahslar
yuritilgan. Biroq asardagi problematika hamma vaqt ham tahlilda yetakchi unsur
bo‘lmasligi mumkin. Bu degani asosiy muammo o‘quvchilar e’tibo-ridan chetda qoladi,
degani emas. Tahlil uchun asarning qaysi bir unsuri jalb etilmasin, undan ko‘zlangan
maqsad bitta bo‘ladi. Bu ham bo‘lsa, muallif ko‘zda tutgan asosiy masalaga e’tibor
berishdir.
Kirish mashg‘ulotlari adabiy ta’limning uzluksizligi va uzviyligini ta’minlashda, shu
muhim printsipning amalga oshishida ham o‘ziga xos o‘rin tutadi. Uning vositasida oldin
o‘tilgan mavzular bilan, shu adibning oldingi sinflarda o‘rganilgan asrlari bilan
aloqadorlik yo‘lga qo‘yiladi. Masalan, «Ufq romani haqida gap boradigan bo‘lsa, o‘z-
o‘zidan
Vatan va vatanparvarlik, vatan himoyasi va alohida olingan shaxs, mas’uliyat,
burch singari tushunchalar haqidagi xotiralar uyg‘o‘zbek di. Shu munosabat bilan
oldingi sinflarda o‘rganilgan «Shiroq», «To‘maris», O‘rxun obidalari, «Suhayl va
Guldursun» dostoni, Navoiyning «Saddi Iskandariy» dostoni, shuningdek, «Oltovlon va
yettinchi» singari asarlar eslanishi mumkin. Bularning yoniga o‘quvchilarning o‘zlari
mustaqil tarzda o‘rgangan asarlar ham kelib qo‘shiladi.
Kirish mashg‘ulotlari o‘quvchilarni asar bilan oshno bo‘lish jarayonlarining
osto‘zbek siga olib kelsa, ularni shu jarayonga tayyorlasa,
Do'stlaringiz bilan baham: