Ajiniyoz nomidagi nukus davlat pedagogika instituti sapayeva feruza davlatovna

Adabiyot – (
arabcha 
اﺩﯾﺑﺎﺖ
– adab
so‘zining ko‘pligi) – keng va 
tor ma’nolarda ishlatiladi. Keng ma’noda fan va amaliyotning biror 
sohasi yutuqlarini umulashtiruvchi asarlar majmuiga nisbatan 
qo‘llaniladi: 
texnikaviy adabiyot, qishloq xo‘jaligi adabiyoti, siyosiy 
adabiyot
kabi. Tor ma’noda inson va voqelikni badiiy so‘z orqali 
chizilgan obrazlar vositasida aks ettiruvchi san’at turini anglatadi, u 
badiiy adabiyot
deb ham yuritiladi. Adabiyot avval og‘zaki shaklda 
mavjud bo‘lgan, yozuv paydo bo‘lgach, yozma shaklga o‘tgan. 
Adabiyot so‘z orqali inson tuyg‘u va kechinmalarini, uni qurshab 
turgan ijtimoiy hayot va tabiatni butun murakkabligi bilan ifodalash 
imkoniyatiga egadir. Shuning uchun ham u san’atning boshqa 
turlariga qaraganda ommaviyroq hisoblanadi. Adabiyotning etakchi 
uch turi – 
epos, lirika
va 
drama
mavjud bo‘lib, badiiy asarlar mana 
shu uch tur asosidagi 
janrlar
da yaratiladi.Keyingi paytlarda 
adabiyotshunoslikda 
paremik 
tur 
haqida 
ham 
mulohazalar 
bildirilmoqda
Badiiy adabiyot san’atning boshqa turlari kabi 
milliyligi, 
xalqchilligi
va 
zamonaviyligi
bilan xarakterlanadi. Shunga ko‘ra 
adabiyot har bir xalq madaniyatining tarkibiy qismi sanaladi. 
Arxeografiya
– yozma manbalarni qidirib topish, ilk tavsifga 
olish, ilmiy muomalaga kiritishni nazarda tutadi. Kutubxona, turli 
fondlardagi qoʻlyozmalarning turkumlashtirilgan tavsifi, arxeografik 
qiyosiy tahlili manba matnini tuzishda muhim hisoblanadi. Bunday 
ishlar natijalari matn ustida ishlashning ravon borishini taʻminlaydi.
Germenevtika
– qadimgi yozma matnlar mazmunini izohlash 
bilan shugʻullanadi, matnshunoslik uchun germenevtika asarning 
qadimda tutgan oʻrni, asar umumiy mazmuni kabi ma’lumotlarni 
beradi.