Microsoft Word yukduzlar mangu yonadi ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
49
Масала ҳал бўла бермади. 
Шунда, шўрчиликлар оқсоқоли ўрнидан турди, сўзни қалин-қалин қилиб айтди: 
— Биродарлар, биз бош тобоқни қизғанаётганимиз йўқ. Аввало, гапни эшитинг. 
Хўжасоатликлар ўтган ҳафта Шўрчидаги даврада бизнинг яғринимизни ерга теккизиб келди! Ўз 
уйимизда яғринимиз ерга теккани полвонларимизга к-ў-ў-ў-п алам қилди! Шу боис, биз 
белимизни беш жойидан бойлаб келдик! 
Даврада ғовур-ғувур бўлди: 
— Во уккағар шўрчиликлар-э, қоқ миядан олди-ку! 
— Булар бўш келмайди! 
XXIX 
Шундай қилиб, Тиловберди полвон билан шўрчилик Шоди полвон олишадиган бўлди. 
"Менга дарёнинг нарёғиям бир, берёғиям бир. Бари-бир ўғлимдан зўри йўқ, — деди ўзича 
Бўри полвон. — Лекин Шўрчида Абрай деган бундай катта полвон йўқ эди-ку? Бу ким бўлди 
экан? Ё, шўрчиликлар аламларини олиш учун бошқа ёқдан полвон ёллаб келдилармикин? 
Бундай воқеалар кўп бўлади..." 
Бўри полвон шўрчиликлар тўпи рўпарасига ўтирди. Паст овозда сўради: 
— Иним, бу, Абрай полвонларингни эшитмаган эканман, у кимлардан? 
— Абрайми? Насим полвоннинг ули бўлади. Яқинда армиядан келди. 
Бўри полвон бирдан сергак тортди. Жавоб бермиш одамга тикилди-тикилди, оҳиста 
жойидан турди. 
Ажабтовур ҳислар оғушида қолди. Хивич ушлаган бармоқлари қалтиради. Хивич сиқувида 
қаҳр бўлди, нимадир қилишга чоғланиш бўлди. Титроқ чап қўли, лабларига ўтди. 
Даврадан қандай чиқди, билмади. Амир полвон елкасига қўлини қўйди. Оғир энтикди. 
Нимадир демоқчи бўлди. Деёлмади, томоғи қуриб қолди. 
Амир полвон Бўри полвон ҳолини билди. Дарров қўлтиқлари остидан олди. 
— Полвон бова, нима бўлди? Тиловберди, сув опке! — деди. 
Бўри полвон совиган чой ичди. Энтикди. Лабларини ялади. Жилмайди. 
— Қаридик, укам, қаридик. Юрак ярамай қоляпти! — деди. — Амир, сен берман ке. 
Бўри полвон Амирни қоронғига эргаштириб кетди. 
— Амир, менга қара, шу Абрай деганига бизнинг Тиловбердини чиқар, хўпми? 
— Э, полвон бова, давра билиб қолди-да? 
— Йўқ, сен гапга кир. 
— Қийин дейман-ов, шўрчиликлар кўнмас-ов? 
— Кўнади, уларга барибир... 
Бўри полвон давра сиртида туриб қолди. Ўзини ўнглаб олди. 
Тағин даврага кирди. Синиқ овозда жар солди. 
— Халойиқ, эшитмадим деманглар! Ҳўкиз тобоқни кўтарган Абрай полвонга Тиловберди 
полвон чиқадиган бўпти! Гилам тобоқни эса Жонибек кўтарадиган бўпти. А? Энди, уёғини 
билмадим, халойиқ! Ўзлари шундай фикрга келибди, бир билганлари бордир-да! 
Дарҳақиқат, шўрчиликлар учун барибир бўлди. Боиси, Тиловберди-да, Жонибекда давра 
эгалари бўлди. 
Даврага биринчи бўлиб Шоди полвон билан Жонибек полвон чиқди. 
Жонибек полвон Шоди полвонни биринчи қўлдаёқ чап оёғига сиртидан илдириб кўтариб, 
тўлғаб урди. 
Гилам Жонибек полвонда кетди. 

---

Тоғай Мурод. Юлдузлар мангу ёнади (қисса)