O`zbekiston respublikasi oliy va o‘rta maxsus ta’lim vazirligi toshkent davlat sharqshunoslik instituti yapon filologiyasi kafedrasi

 Zamonaviy  singeki  drammasi. 

Yaponiyada  XX  asr  boshlarida  yevropa  teatrlari 

ta‘siri ostida paydo bo‘ldi. Ko‘pgina yozuvchilar dramalarni asar shaklida o‘qishga 

mo‘ljallangan  va  sahnaga  yaroqsiz  holda  tuzishdi.  XX  asr  oxirlarida  teatrda 

qo‘yilishi  uchun  yozilgan  singeki  pyesalari  paydo  bo‘ldi.  1926-yilda  ―Tsukidzi 

syogo-kidzyo‖ teatri Tsubouti Syoyoning ―Piligrim‖ pyesasini qo‘ydi. Keyin o‘sha 

yilning  o‘zida  Osanning  ―Do‘zah‖  va  ―O‘g‘il‖,  Musyakodzi  Saneatsuning 

―Xavas‖,  ―Hayot  qiroli‖  va  boshqalar  qo‘yildi.  Singeki  dramaturgiyasining 

rivojlanishiga  30-yillarda  boshlangan  xalq  teatri  uchun  harakatlar  ta‘sir  ko‘rsatdi. 

Pyesalarning  sotsial  qat‘iylik  siyosiy  aktualligi  oldinga  surilishi  talab  qilindi. 

Ayniqsa  Murayama  Tomoyosining  ―Qaroqchilar  to‘dasi  to‘g‘risida  yozuvlar‖ 

(1929)  pyesasi  mashxur.  Kubo  Sakaening  ―vulqon  platosi‖  (1938)  30-yillarning 

eng yaxshi pyesalari qatorida turadi. Ikkinchi jahon urushi davrida hokimiyatning 

repressiyasi  tufayli  singekining  rivojlanishi  to‘xtab  qoldi.  Urushdan  keyingi 

davrlarda  bu janr uchun ko‘tarilish davri bo‘ldi. 40-50-yillar dramaturglari orasida 

Kinosita  Dzyundzi  –  yapon  xalq  og‘zaki  ijodi  asosida  bir  necha  pyesalar  yaratdi. 

Ular  orasida  ―Turna  patlari‖  (1949),  ―Xikoiti  haqida  ertak‖  (1949)  va  boshqalar. 

―Qurbaqaning yutuqlari‖ (1952) o‘tkir satiric pyesasi bor. 

    Yaponiyaning yosh dramaturglari orasida Tanaka Tikao, Kayama Yusi, Misima 

Yukio, Abe Kobo, Xoete Miyomilar bor. 

Rassomchilik. 

Yaponiyaning  an‘anaviy  sharq  rassomchiligi  o‘zini  daraxtga 

o‘yililgan  rasm,  xususan,  ukiyoe  janri,  alohida  ahamiyatga  ega.  Bu  janrda  ijod 

qilayotganlar  qatoridan  Sudzuki  Xarinobu,  Kitagawa    Utamaro,  Katsusika 

Xokusay, Utagawa Xirosite va boshqalar.