Microsoft Word chingiz aytmatov birinchi muallim lotin ziyouz com doc

* * *

 

 

Urush tugab, g‘alaba kunlari ham yetib keldi. Xalq ozmuncha qora kunlarni boshidan kechirdimi? 

Bolalar maktabga otalarining polevoy sumkalarini ko‘tarishib yugurib ketishardi. Erkaklar qaytib yana 

mehnatga kirishib ketdilar, beva qolgan xotinlar ko‘z yoshi to‘ka-to‘ka, oxiri taqdirga tan berishdi; 

qarindosh-urug‘, aka-ukalarini, erlarini umid bilan zoriqib kutganlar ham ko‘p bo‘ldi. Axir, hamma 

birdan qaytmadi-da. 

Duyshenning holi nima kechganini bilolmay dog‘da yurdim. Ovulimizdan shaharga kelib-ketib 

yurganlar, Duyshen bedarak bo‘lib ketdi, selsovetga shunday qog‘oz kelganmish deyishdi. 

– Kim bilsin, balki o‘lgandir, – deb tusmol ham qilishdi. – Bedarak ketganiga, axir, ozmuncha 

vaqt bo‘ldi-mi... deyishdi. 

«Demak, muallimni qaytib kelmas ekan-da, deb ba’zi-ba’zida xayolimdan o‘tkazib qo‘yardim. 

O‘sha stantsiyada xayrlashganimizdan buyon diydor ko‘rishish nasib bo‘lmabdi-ya...» 

Har zamon-har zamon o‘tmishimni xotirlabmanu, yuragim g‘am-g‘ussaga to‘lib-toshay deb 

qolganini payqamay yuravergan ekanman. 

Qirq oltinchi yili kech kuzakda Tomsk universitetiga ilmiy komandirovkaga jo‘nab ketdim. 

Sibir yerlariga birinchi marta qadam qo‘yishim edi. O‘sha qish oldi kezlarida Sibirning qahri 

kelganu o‘zi g‘amgin ko‘rinardi. Asrlarni ko‘rgan o‘rmonlari derazadan qop-qora devorday tuyuladi. 

O‘rmonlar oralig‘idagi sayhon joylarda mo‘risidan oq tutun burqirab turgan, tomlari qora qishloqchalar 

---

Chingiz Aytmatov. Birinchi muallim (qissa)