Abdulla avloniy pandlar, hikoyalar, kitobidan

QANOAT 

 

 

Qanoat  deb  janobi  Haq  tarafidan  ihson  bo'lgan  ahvolga  yetishdug'imiz 

ne'mat-u  molga shukr, boshimizga kelgan  raqr, musibat, falokatlarga  chidab, sabr 

qilmoqni aytilur. 

Qanoat hasad, tama', hirs, xorlik kabi illatlaming davosi, nafsimizning g'inosidur. 

 

Qanoat  bir  xazinadurki,  naqdinasi  kundan  kun  ortar.  Bu  xazinaga  ega 

bo'lgan  kishilar  umrlarini(ng)  shavq-u  rohatda  kechirurlar.  Buning  ila  barobar 

qanoatsizlikdan  paydo  bo'ladurgan  hasad  degan  jonning  eng  zo'r  dushmanidan 

qutulurlar.  Chin  insonlar  kishining  molina,  mulkina,  saodatina,  maishatina  hasad 

qilmas,  qanoatdan  ayrilmas.  Umrini  rohatda  o'tkarur.  Inson  har  bir  ishga  kuchi 

yetguncha  chohshmoq,  janobi  Haq  taqdirdagi  narsasidan  nimani  bersa,  shunga 

qanoat qilmoqi lozimdur. 

 

Zeroki, inson o'z maishatini, nomusini saqlamak uchun fidoyi jon darajasiga 

borguncha sa'y qilmoqg'a buyurilmishdur, lekin bu sa'yning mashrui har bir ishda 

qanoatni  qo'ldan  bermaslikdir.  Olamda  qanoat  kabi  dilni  poklaydurgan  narsa 

yo'qdur.  Janobi  Haqning  amriga  itoat  qanday  saodat  esa,  taqdiriga  qanoat  ziyoda 

baxtiyorlikdur.  Hazrati  Ali  afan-dimiz:  «Dunyoda  sa'yjadal  ila  maishat  o'tkargan 

qanoat  egasi  hech  kimga  muhtoj  bo'lmagan  zo'r  boylar  kabi  rohatda,  saodatda 

yashar», — demishlar. 

 

Aflotun  hakim:  «Insonning  saodati  qanoatini  qo'lda  tutmakda,  sarvat  va 

maishat to'g'risida janobi Haqning taqdiriga rozi bo'lmakdadur», - demishlar.