Microsoft Word hazrati umar ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
56
— 
Мана бу йигитга минг дирҳам кўп берингиз! 
Бу йигит Умму Салама онамизнинг ўғли Умар эди. У аслида икки минг олиши лозим эди. 
Бундан Хабар топган Муҳаммад Ибн Абдуллоҳ ибн Жаҳш Ҳазрати Умарнинг олдига келди. 
— 
Отамиз унинг отасидан баъзи сифатлари билан устунроқ эди-ку! 
— 
Сенга отангнинг ҳурмати учун икки минг берилди, унга ҳам. Лекин у Умму Саламанинг 
ўғли. Агар сенинг ҳам Умму Саламадек онанг бўлганида эди, сен ҳам уч минг дирҳам олган 
бўлардинг. («Китобул хараж») 
* * * 
Ўша кунларда яна бир қизиқ воқеа содир бўлди. Ҳаётлик чоғидаёқ жаннатга кириши 
хушхабари берилган Абу Талҳа ибн Убайдуллоҳ иниси Усмоннинг мукофот пулини эшитиб, 
чидаб туролмади. 
— 
Яхши бўлмапти, мўминлар амири! 
— 
Нима яхши бўлмапти? 
— 
Сиз Анаснинг ўғли Назрга икки минг дирҳам берибсиз. У тенги йигит эса, саккиз юз 
олибди. 
— 
Абу Талҳа, сен ўзингча ҳақсан. Лекин сенга бир нарсани айтиб берай. Ухудда Назрнинг 
отаси Анасга дуч келдим, у мендан: «Расулуллоҳнинг аҳволлари калай?» деб сўради. «Ме-
нимча, шаҳид бўлдилар», дея жавоб бердим. У шу заҳоти қиличининг қинини синдириб: 
«
Пайғамбар ўлса ҳам, уни юборган Аллоҳ ўлмайди», деганча олдинга отилди. Айни ўша пайт 
Усмоннинг отаси қўйларини боқиб юрган эди. Бундан ўзинг ҳам хабардорсан. Қани айт-чи, 
шунда ҳам уларни тенг кўрайми? 
Талҳанинг берадиган жавоби йўқ эди. («Китобул хараж») 
* * * 
Ҳазрати Умарга маош тайинлаш навбати келганида, яқинлари билан маслаҳат қилди. Улар: 
— 
Ўзингиз ва оилангиз эҳтиёжларидан келиб чиқиб, одатий ўлчовда, исроф ва хасислик 
бўлмайдиган даражада бўлиши керак,— дейишди. 
Бу ерда иш виждонга ҳавола эди. Чунки нимага эҳтиёж бор-йўқлигини Ҳазрати Умарнинг 
ўзи биларди. У кишига ортиқча маблағсиз, лекин ўзи ва оиласи учун кераклиги таклиф этилди. 
Халифага бу сўз ёқиб: «Абу Толибнинг ўғли тўғри гапирди», деди. («Тарихи Табарий») 
* * * 
Ҳазрати Умар пулни тарқатаркан, қуйидагича йўл тутди: ҳар бир қабилага ташриф буюриб, 
ҳар бир эркак ва аёлга пул маблағини шахсан ўзи топширар, кейин бошқа қабила вакиллари 
олдига йўл олар эди. Ҳаётининг сўнгида Ҳазрати Умарда бошқача, кейинги йилгача яшасам, 
киши бошига тўрт минг дирҳам бераман, деган фикр туғилди. Лекин бу ният ниятлигича қолиб 
кетди. 
Тунги қоровулчилик 
Мадинага тижоратчилар карвони келиб, шаҳар ташқарисидаги намозгоҳда тўхтади. 
Савдогарлар тунни шу ерда ўтказиб, эрталаб шаҳарга кирмоқчи эди. Ҳазрати Умар 
Абдурраҳмон ибн Авфни топиб, тижоратчиларни қўриқлашда ҳамроҳлик қилишини сўради. 

---

Ҳазрати Умар ибн Хаттоб (р.а.). Аҳмад Лутфий Қозончи