Ixtisoslashuv ham ishlab chiqarishni tashkil etishning muhim shakli bo'lib, u
mehnat taqsimoti va iqtisodiy rayonlarning tarkib topishi bilan chambarchas bog'liq.
Uning uch bosqichi va uch turi mavjud. Ixtisoslashuvning uch bosqichi deganda
korxona, shahar yoki rayon miqyosidagi ixtisoslashuvi tushuniladi. Boshqacha qilib
aytganda, ularning har biriga hududiy yoki ijtimoiy mehnat taqsimoti natijasida
ma’lum bir mahsulotni ishlab chiqarilishi biriktiriladi. O'z navbatida, ixtisoslashuv
shu korxona (u jamoa xo'jaligi bo`lishi ham mumkin), shahar rayonlarning
«qiyofasini», ularning mehnat taqsimotida tutgan o'rnini belgilab beradi.
Ixtisoslashuvning uch turi — bu qism (detal), texnologik yoki yarim tayyor
mahsulot va predmet (tayyor mahsulot ishlab chiqarish) ixtisoslashuvidir.
Ixtisoslashuvning bunday ko'rinishlari bir-biri bilan uzviy bog'liq va ular turli
hududiy bosqichda o'zgacha xususiyatga ega.
Ixtisoslashuv oqibatida xalq xo'jaligining tarmoqlari vujudga keladi, iqtisodiy
rayonlar,shaharlarning funksional turlari shakllanadi. Shu bilan birga u tashqi
transport iqtisodiy aloqalarini taqozo etadi, chunki ishab chiqarilgan va mahalliy
iste'moldan ortib qolgan mahsulot chetga chiqariladi va mazkur rayonda
yetishmaydigan mahsulot esa boshqa joylardan keltiriladi.
Ixtisoslashuvni aniqlash uchun bir necha shart va sharoitlar zurur. Muhimi —
mahsulot faqat shu joy talabini qondiribgina qolmay, balki ortiqchasi boshqa
rayonlarga — bozorga chiqarilishi yoki tovar xususiyatiga ega bo'lishi kerak.
Masalan, respublikamiz paxta tolasi, pilla, tog'-kon sanoati, qishloq xo'jaligi
mashinasozligi va boshqa sohalarga ixtisoslashgan. Uni ip yoki ipak gazlamasi, un,
neft sanoatiga ixtisoslashgan deyish bir oz mushkulroq, sababi — bu mahsulotlar
O'zbekistonda hozircha yetarlicha ishlab chiqarilmaydi va ular mahalliy talabni to'la
qondira olmaydi.
Ixtisoslashuv, albatta faqat moddiy ishlab chiqarishga tegishli emas. U barcha
ijtimoiy jabhalarga ham molik xususiyatdir. Qolaversa, ayrim oliygohlar o'qituvchi,
boshqalari — agronom, muhandis, tabobatchi kabi mutaxassislarni tayyorlaydi.
Chunki bu oliygohlar aynan ana shunday xodimlarni tayyorlashga ixtisoslashgan.
31
Ixtisoslashuvning ham mujassamlashuv kabi o'zining chegarasi bo'lishi lozim; o'ta tor
ixtisoslashuv bir tomonlamalikka (ijtimoiy hayotda tor fikrlashga) yo'l xarajatlarining
ko'payishiga olib keladi. Ulkan korxonalarni qurish qanday zararli bo'lsa, haddan
tashqari tor ixtisoslashuv, yakkahokimlik ham shuncha xatarlidir. Afsuski, yaqin
o'tmishda mamlakatimiz qudrati, uning rivojlanganlik darajasi shu «yirik», «eng
katta», «yagona» kabi tushunchalar bilan ifodalanar, «birinchi» bo'lish esa ko'p
hollarda qolgan barcha sohalarda qoloqlikni anglatar edi. Ammo bu mulohazalardan
noto'g'ri xulosa chiqarish ham kerak emas, chunki ixtisoslashuvsiz shahar, tuman,
viloyat, iqtisodiy rayonlarning, qolaversa, jamiyat va kishilarning o'zini ham
rivojlanganligini tasavvur qilish qiyin. Shuning uchun ixtisoslashgan tarmoqlar bilan
birgalikda boshqa yordamchi yoki ikkilamchi sohalar ham hech bo'lmaganda
mahalliy ehtiyoj doirasida rivojlangan bo'lishi lozim.
Demak,
ixtisoslashuv
kompleks,
har
tomonlama
rivojlanish
bilan
uyg'unlashuvi kerak. Zero, ixtisoslashuvda yo'l qo'yilgan xatolar oqibatini hozirgi
kunda sezib turibmiz. Bu kamchiliklar ayniqsa, sobiq Ittifoq respublikalarining o'zaro
iqtisodiy aloqalarining buzilishida o'z aksini topmoqda. Shu sababli e'tibor ko'proq
har bir respublikaning mumkin qadar atroflicha rivojlanishiga qaratilmoqda. Albatta,
bunday taraqqiyot respublikani jahon hamjamiyatidagi boshqa mamlakatlardan farq
qildiruvchi,
uning
o'rnini
belgilab
beruvchi
ixtisoslashgan
tarmoqlarni
takomillashtirish orqali amalga oshirilishi maqsadga muvofiqdir.
Do'stlaringiz bilan baham: |