Folklorshunoslikka

voyat,  ertak,  hikoyat,  doston,  ulug‘  ir,  ayolg‘u,  qo‘shiq,  surud, 
o‘zmog‘, chang, changa singari atamalar ko‘p qo'llanilgan.
«Turk ulusi, bataxsis chig‘atoy xalqi aro shoyi’ avzondurkim, alar 
surudlarin  ul  vazn  bilan  yasab,  majolisda  aytish»larini  qayd  qilgan 
shoir XV asr o‘zbek marosim folklorida changa deb atalgan qo‘shiq 
turi mavjudligi xususida quyidagi qimmatli ma’lumotni bayon qilgan: 
“Yana changidurkim, turk ulusi zufof va qiz ko‘churuv to‘ylarida ani 
ayturlar,  ul  surudedur  bag‘oyat  muassir  va  ikki  nav’dur.  Bir  nav’i 
hech vazn bila rost kelmas va bir nav’ida bir bayt aytilurkim, munsa- 
rihi matviyi  mavquv bahridur va yor-yor  lafzini radif o‘rnig‘a maz- 
kur qilurlar”.7
Alisher Navoiy asarlarida roviy, rivoyatchi, qissago‘y, qissaxon,