Microsoft Word murdalar ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
74
Samandarning fe’lini yaxshi bilgan kishi «bu malla odamni tashqariga sochilmay, ichiga 
yutilgan dardlari sarg‘aytirib yuborgan», degan xulosaga keluvi tayin edi. 
Samandar indamay qo‘ya qolgani bilan qaynotasi jim turmadi: qizi Nafisani obdon 
siquvga oldi. Otasining gaplari ta’sir qildimi yoki sog‘inch dardi qarib, kuchdan qoldimi, 
harholda Nafisaning eriga bo‘lgan munosabati yaxshi tomonga o‘zgardi. Ikkovlari 
chinakam er-xotin martabasiga yetishganday edilar. Samandar uchun kutilmaganda 
Nafisa bu yerga kelish ixtiyorini bildirib, sog‘inganini ma’lum qildi. 
Ertalab nonushtada Samandar vertolet uchuvchisiga «tayyorlan, shaharga tushib, 
yangangni olib kelasan», deb tayinladi. Vertolet uchishga ulgurmay uning o‘zini markaz 
chaqirtirdi. Buyruq qisqa, ayni choqda tushunarsiz edi: «So‘nggi ma’lumotlar masalasida 
tezda Moskvaga yetib keling». 
Vertolet harbiy aerodromdagi o‘z maydonchasiga qo‘ngach, novvotrang «Volga» 
yonida turgan polkovnik uni qarshilab, o‘zini tanishtirdi-da, «Sizni kuzatib borish menga 
topshirilgan», deb vazifasini bayon qildi. So‘ng markazni nima qiziqtirayotganini aytdi. 
— Men uyga kirib-chiqishim kerak, ba’zi hisob-kitoblarim uyda, — dedi Samandar. 
Polkovnik avvaliga norozi bo‘ldi. Samandar bu qog‘ozlarsiz Moskvaga borish foydasiz 
ekanini aytgach, noiloj ko‘ndi. 
Samandar uyga kirdi-yu, nima uchun kelganini unutdi. 
Abduqayum yanglishmagan edi: 
... yarim soatcha qolib ketdi... 
To‘g‘ri, buning orasida tashqariga bir chiqdi. O‘sha onda qo‘shni ayolga yo‘liqdi. 
Zinadan pastga tushayotib, nima uchun kelganini esladi-da, iziga qaytdi. Uning bu 
harakatini kuzatgan qo‘shni ayol «jinni-pinni bo‘lib qolganmi yo mastmi?» deb o‘yladi. 
Ziyrak nigohi «bu telbaning» panjalari qon ekanini ham il-g‘adi. «Bir balo bo‘ldi» dedi-
yu, o‘zini tezda ichkariga oldi. 
Samandar uyiga qaytib, garangsigan bir ahvolda xonasiga kirdi-da, po‘lat javondan 
kerakli qog‘ozlarini oldi. Qo‘lidagi qon yuqini yuvib tashlash xayoliga ham kelmadi. Faqat 
mashinaga o‘tirganida polkovnik «qo‘lingizga nima qildi?» deb so‘ragach, panjalariga 
qarab ajablandi. Beixtiyor ravishda «shisha tilib ketdi», dedi. Yaxshiki polkovnik 
«qanaqa shisha? Qanday tarzda?» deb ezmalanmadi. Buning o‘rniga haydovchidan 
«aptechkang bormi?» deb so‘radi. Rad javobini olgach, cho‘ntagidan ro‘molcha chiqarib, 
Samandarga uzatdi-da, «Bog‘lab oling, samolyotda aptechka bo‘lishi kerak», dedi. 
Samandar ro‘molchani qon tekkan panjalari ustiga tashlab, holsizlanayotganini his 
qildi. Ko‘ngli aynidi. O‘rindiqqa suyanib, ko‘zlarini yumdi. Ko‘z oldini qoplagan qora parda 
birdan qizil rang oldi. Samandar go‘yo qon girdobida qolganday bo‘ldi. Bu qon girdobi 
orasidan behisob qonli panjalar ko‘tarilib uni bo‘g‘a boshladi. Nafasi qaytib, baqirib 
yuboray dedi. Shoshilib ko‘zlarini ochdi. 
Uchoqqa chiqqunlaricha ko‘ngli behuzur bo‘lib ancha toqatsizlandi. Uchoq o‘rnidan 
qo‘zg‘olmay turib polkovnik ensiz doka, dori ko‘tarib kelib, «yarangizni bog‘lab qo‘yay», 
dedi. Garang bo‘lib o‘tirgan Samandar «qanaqa yara?» deb yuborishiga sal qoldi. 
Yaxshiki qo‘lini «shisha tilib yuborgani» esiga tushdi. «O‘zim yuvib, bog‘layman», deb 
doka, dorini olib hojatxonaga o‘tdi, Qo‘lini yuvdi. Uchoq chayqala boshlagach, o‘zini 
tutolmay qayt qildi. So‘ng yuzlarini yuvib, ko‘zguga qaradi. Ko‘zguda uning aksi emas, 
Nafisaning «gunohim nima?» deb baqraygan ko‘zlarini ko‘rib, qo‘rqib ketdi. Beixtiyor 
orqasiga tisarildi. Ko‘zgudagi baqraygan nigoh yo‘qolib, o‘zining aksi ko‘rindi. Malla rangi 
oqarib o‘lik tusini olganday tuyuldi o‘ziga. Yuzlariga asta shapatiladi. So‘ng panjasini 
doka bilan betartib ravishda bog‘lab joyiga qaytdi. Polkovnik uning bog‘langan qo‘liga 
ajablanib qaradi-yu, «adashdim shekilli», deb o‘ylab indamadi. Yo‘q, polkovnik 

---

Murdalar gapirmaydilar (qissa). Tohir Malik