Иқболмирзонинг"бону"романиҳАҚида иқболМирзонинг"Бону"дебномланганроманинингкомпьютер

Азаматникўрибқолдик.
Акам иккимиз аравадан сакраб тушиб,мен этагимга,акам
чўнтагигайўлёқаларидагишағалларданйиғиб-
териб,ғафлатдаётган
Азаматнитошбўронқилакетдик.
.
.
У кутилмаган ҳамладан ўзини йўқотиб,бошини кафти билан
паналаганча“войбибижон”лабчинқириб,ариқлабигаўзиниташлади.
Биз “
душман”ни узил-
кесил тор-
мор қилиш учун қирғоқ томон
югурдик.Шупайт“
ҳий-
юв!
”деганқийқириқянграб,акамни“
копток”
қилгантўдапайдобўлиб,бизниқуршовгаолди.Бўйибаландолакўз
боласўрашмоқчидекқўлчўзибкелиб,бирданМирхонднингқулоқ-

---

46
чаккасигатортибюборганди,акамшўрликқияликданпастгадумалаб
тушибкетди.
Навбатменгакелди.
– Муқбил тошотар ўғил бола бўлганми,қизболами?– деди
олакўзшерикларигаишшайиб.
–Акасиямқизболабўлган.
.
.
Тепага тирмашиб чиқаётган акамга бармоқ ниқтаб,мириқиб
масхаралабкулишди.Менэтагимдагитошларорасиданйирикроғини
ажратиболдим-
да,тўдабошигаўқталдим:
–Ҳозиркўзингничиқараман,олхўри!
Олакўз ўзини қўрқиб кетгандай кўрсатиб, икки кафтини
бирлаштириб,ҳиндчатавозебажокелтирди:
–Муқбилхонимафанди,бирқошиққонимданкечинг.
.
.
Қуриб кетгур авваллари ҳам машқ қилиб юрганми,ҳинди
киноларидагиоқиштонлиқаҳрамонларнингўзибўлди-
қолди.Бирпас
чалғидим шекилли,муғомбирқандайқилиббилагимгаурибтошни
учирибюборганинипайқамайқолдим.Этагимдагилариҳамсочилиб
кетди.Гангибқолдим.
Акамйўлгачаэмаклабчиқдиюўрнидантуришгаҳолиетмадимиё
қўрқибми,ўшажойдаҳансирабўтираверди.
Бирмаҳалбурқситибчангкўтарганчавелосипединиғизиллатиб
акамнингсинфдошиЮсуфпайдобўлди.Оғзида“ғий-
йқ!
”дебтормоз
садосини чиқазиб тўхтаб,уловини толга суяди-
да,икки муштини
биқинигақўйди:
– Учта бўрдоқини кучи битта қизалоққа етдими?Ўғил бола
бўлсангбитта-
биттакелавер!
Олакўз ҳарсиллаб ўтирган акамга,довдираб турган менга,
баҳодирлик қиёфасидаги Юсуфга бир-
бир синовчан назар ташлаб
чиқдивабирданқаҳқаҳлабтиззасигаурибкулабошлади.Гоҳида
кулгидағдағаданваҳималироқбўлади.
Мирхонддастўрнидантуриб,аста-
секинбизтомоншахдамкела
бошлади.Демак,ростманажангбўлади!Менруҳланиб,ердаётган
қирраликесакнисекинқўлгаолдим.Акамшошмасданйўлбошигача
чиқдию умидворқарабтурганЮсуфнингёниданўтишибилан“
Қоч,
Бону!Қоч!
”дебоёғини қўлгаолибқишлоқ томон учди.Бунисини
кутмагандим,эсанкирабқолдим,панжамдагикесакуваланибкетди.

---

47
Юсуфнингҳам бирданпопугипасайди.Лекинсирбойбермай,
аввалгигапинитакрорлади:
–Қани,битта-
биттакелаверинглар!
Олакўзюгургилаббориб,бирсакрабЮсуфнингбўйнигачирмашиб,
гуппайиқитди.Азаматбиланшеригиайланибюриб,жойинитопиб
тепкилай бошлади.Мен нима қилишни билмай,жўжа олдирган
товуқдай уларнинг атрофида югурардим. Ҳол-
беҳол тўда
аъзоларинингелкаларигамуштурардим,зарбаларимчивинчаққанча
таъсирқилмаётганиданаламимошиб,хўрлигимкеларди.
–Кимбо-
ор?!Одамла-
ар!–ўзчинқириғимданўзимчўчибтушдим.
Тўдабошкўтарибатрофгааланглай-
аланглайжуфтакниростлади.