Т о ш к е н т «маънавият» 2012

ШУ ҚЛДАР МАҒРУР, ШУ ҚАДАР БУЮК...
Сочма
Ш онлар, бахтлар, саодатлар очари қайда?
*
*
*
...Ш у қадар кибор, шу қадар мағрур бу тоғлар...
Ш ундай мусаффо - қўл урилмаган гўзалликлари 
борки...
Табиатнинг ҳашам ва буюклиги порлаган ю ксак бир 
даргоҳи ё даҳшатлар, учурумлар ва тансиқ дафиналардан 
қуйма бир боргоҳимикин бўлмаса.
Тонг — шу туташ тоғлар орқасидан отса, қуёш шу 
юксак қоялар қучоғига ботса... қандай эркин, қандай ўктам 
хоҳиш у?..
— Табиатнинг қалби, ифтихори бу куркам тоғлар, эркам!
Чиройли, мағрур ва осуда!
М ен табиатнинг ваҳший сийнаси, мен йилларнинг — 
ўзгаришларнинг муқаддас фахри ва дафинаси, дейдиган- 
дай менга қараб...
Мағрур инсоннинг мағрур иродаси олдида не жавоб 
айтаркин; осуда меҳнатнинг - иш нинг қудратини билса 
нетаркин...
И нсон...
Ёлғиз инсон ғурурланса бўлади. Ҳаёт — фақат инсон 
меҳнатидангина кула олади! Табиатнинг ифтихори гум- 
роҳ тоғлар бу шон эгасини билмайдими, кўрмаганми?
*
*
*
Саодатлар, сурурларнинг очари кимда?
Худди шу қаршимдаги тоғ-тошларга титроқ солишга, 
худди шу мағрур қоялардан йўл очишга қодир бир кучни 
мақга! Гўзалликка 
1
ўзаллик бағишловчи, бузиб-ахтариб, 
ағдариб саодат яратувчи бир қудрат билан мақган!..
29

---

У бўлса: инсондир...
Ҳаёт, ўраз, сурур, сафо очари инсонда...
Ш у қадар мағрур, шу қадар гумроҳ ва юксак!..
Шу қадар осуда ва мамнундай бу тоғлар...
Ёлғиз ўйла-чи, эркам! - Мағрур меҳнат иродаси қар 
шисида не жавоб бера олади... У қўзғалса, нучук шу улуғ 
ликда, шу тўлалиқца қолади?..
* * *
Ҳаёт, сурур, саодатлар очари...
— Инсонда!..

---

НУРХОННИ ЙЎҚЛАБ..
Отинг чиқди, ўзинг қаёқца?
С енсиз оҳанг таралди бу кеч, 
Сенсиз нашъа яралди бу кеч, 
Отинг чикди...
Енгил йўрғалаб,
Гўё боғчаларда оралаб, 
Чечакларни териб тақмадинг; 
М амнун табассум-ла боқмадинг... 
Отинг чиқци...
Ўзинг қаёқда?
Саҳналарда сен мавж урганда... 
Қўлинг ёзиб юришларингдан, 
Қуш каби чарх уришларингдан 
Оғир, узун бир шеър ўқирдим... 
Зотан, ўзинг тутқун қизларнинг 
Дил сирини очар эдинг-да, 
Дардларини сочар эдинг-да...
М ен бу сирни очиқ кўрардим 
Саҳналарда сен мавж урганда.
Қ он-ла ўсган қонхўр кўзида 
Уйғондими ўша ёвуз ўч?
Оҳ! -
Н ечоғлиқ ваҳший — ёвуз куч, 
Бир чечакни узди ва отди!
Оғир алам...
Саҳна эркаси
Мангу, мангу, мангу кетибди... 
Эркалаши мангу битибди...
Қон тошибди қонхўр кўзида...
31

---

О чиқ саҳна гуллар очганда,
Сен бўлмадинг...
Кўплар қалбида
Оғир қайғу ётди шу онда...
Отинг чиқди...
Нурга ботган қиз!
Боғчаларда қувнаб, оралаб, 
Чечакларни узиб тақмайин, 
М амнун кулиб, ўйнаб боқмайин. 
Қайда қолдинг?
Қайга йўл солдинг?
Бу кун саҳна шеър сочганда?!
Отинг чикди, ўзинг қаёкда?

---

ДАРЁ БЎЙЛАБ..
Сочма
Сочларим билан ўйнашган шўх шамол!
М енинг наъраларимни, жаҳон ичида жаҳонлар ярата- 
ётганлигимни жаҳонга сўйла:
- Ернинг меҳварида, қонлардан байроқ қадалган ўрни- 
да қадоқ қўллар саодат яратмокда. Ж аҳонларнинг муҳаб- 
батини, қалбини қалбига қаратмоқда!
*
*
*
...Зардарёнинг ҳовлиққан, шошган шўх тўлқинларига 
қараб ўтирганда, шўх хаёлларим узоқларга қочади. Бир 
нуқтанинг ўзида мозий қон саҳифасини очади:
— Қон!
Она боладан, бола ҳушдан айрилмиш...
— Нон!
Суяклар тоғ-тоғ, айланада юрак ёрувчи оғир дод, фигон...
— Н оо-о-оо-н!..
Кимлардир масъуд-масъуд ишрат чолғуси чалади. Ким- 
лардир қон дарёларига қараб кулади, завқларга тўлади... 
Зарафш он бўйларида кезаркан, қон бўлиб оққан зараф- 
шонлар эсга тушади, қонларим қайнаб тошади.
Тағин уруш шарпаси... ўлим шарпаси.
Тағин қиличлар ярқираш и, танклар гуриллаши...
Тағин жонсиз бургутлар бўш қалбга ўлим юклаб, қанот 
қоқиш олдида!..
Тағин қонлар дарё-дарё бўлиб оқиш олдида...
— Ўлим таронаси...
— Бу!..
— Бу - башариятга не беражак?
Бу — ўлиб битишдан, далаларда суяк тоғлари бўлиб 
қолиб кетиш дан м иллион-м иллион меҳнат эли не бахт 
кўражак?!