са л м а н д , ға м -ғу ссага чўмган. Э гилган ^ а т м ш р ю к
та ги д а ҳолиб к е т га н д е к эди. Ф а ҳ а т к у зл а р и д а н
ниб ҳ ол д и м - бирга ў қи ган си н ф д о ш и м
экая.. Ҳ а
п а р т а д а ҳ а м бирга ў т и р г а н ҳ ад р д о н дугона
„ ган
т а ҳ о зо с и б и л ан б и р -б и р и м и зд а н у зо ҳ л а ш и
эдик. У н дан ҳ о л -а ҳ в о л сў р а са м , б и р д ан * аетИД^
л и б ҳолди. «Умр ў тд и ,
* Р И
Д
^ £
Энди бизни улим кутяпти»,
Д
у
Т-
5
у
ф и ятд аги гапларни ҳилди. «Нимага унаҳа деиса
У
аҳволга туш иш ингнинг сабаби нима?» - деб сУРа д _
У эса йиғламсираб, б ад тар нолиб кетди. «Сўрама,
^
тамом бўлган одамман. Ҳ аётим да м азм ун ҳ
мади.
К унлари м зер и кар л и , ҳ ар бир куииии у
азоб». М ен унинг бу гап ларидан ҳ аети да ж у д
йўҳотиш га учраган, ғам -таш ви ш л ар уни эгиб ҳу
ган бўлса к ер ак деб ўйладим . Я расини янгилам а^п ^^
учун савол бериш га ботина олмасдим.
эса
дан тўхтам айди. Э ътибор бериб ҳарасам , ҳеч бир ф
ж и а дейдиган воҳеанинг ў зи йўҳ. Нима
наси билан о р ал ар и я х ш и бўлмаганмиш . Н иҳоя
у
кексайганида к асал бўлиб бир йил дугонамн
_
л ида ҳолибди. Ш унда ҳам м аси ни бетига солиб ал ам
ни олибди. Ш унга ҳ ар ам а й , ҳ ар и касалга ҳараш
гос
бўлмабди, у ўлгачгина ҳутулибди. О ртидан У
онаси ҳам ётиб ҳолибди. Унга қ ар аш ҳам ДУгонамн
бўйнига туш ибди. У ҳам 91 ёш да олам дан утибди.
«Х уллас, к аса л о д ам ларга ҳ ар аб мен ҳам ку ч д ан к
дим. К ай ф и я ти м ҳ ар доим ёмон.
Э рталаб КУЗИ
гим келм айди. Ҳ ар и я л ар н и ту п р о ҳ ҳа топш ир
^
олай деб иш дан ҳам бўш адим . У тган ҳ аети м н и эс
йиғлайман. А ф сус, бекорга ў ти б кетди еш л “
^
ам
билан ҳ аёти м и з ж у д а зе р и к а р л и . М ен билан и ш и ҳ
йўҳ. Б о л а л а р ў зи билан ў з и овора», - Деи д и * нн
либ. У гап иряпти-ю , м ени х ае л л а р и м б
1
ф г а уи
либ ю рган п а й т л а р и м и зга етак л ай ди .
ш анд
к ў зл а р и ж у д а ч и ройли ч аҳ н аб ту р ар , ю зл ар и оид
,
ғай ратли ҳиз эди. Б угун эса ш у к ў зл ар
ичкарига ки-
риб кетган, рангсиз. Ю зи ҳам худди ҳан дайдир ғубор
ҳоплангандек хира, нурсиз, бунинг устига, ч уҳ у р бот-
ган м айда аж и н л ар ҳоплабди. И чки норозилиги, а р -
монлари, салбий кеч и н м ал ар и ю зига бўртиб чиҳҳан -
д ек кўринди менга».
Ҳа, м иж озим ҳ аҳ эди. У дугонасининг ҳолатини
тўғри англабди. Унинг кўнглидан ўтган н арсалар, ас-
лида, айрим таъ л и м о тл ар томонидан ҳам эъ ти р о ф
этилган.
Ж ум лад ан , и н теграл йога м утах асси сл ар и
ҳам ёмон ф и к р ёмон эм оцияни келтири б чи ҳар ад и
деб билиш ади. Ёмон эм оция эса ёмон ҳ ар ак а тл ар га
сабаб бўлади. Б у ҳ ар ак а тл ар , ў з навбатида, одам т а-
насига таъ с и р ҳилади. Ҳ аётд а ҳанча «ажин» бўлса,
ю зда ҳам ў ш анча аж и н пайдо бўлади.
Келинг, ш у ерда ҳалиги аёлн и ҳари тган в а зи я т -
ни озгина таҳ л и л ҳилиш га уриниб кўрай ли к. М аълум
бўлиш ича, ҳам м аси ҳайнона
билан келиш м овчилик-
дан бошланган. Б у нарса ички н а ф р атн и уйғотган,
ваҳти келиб ҳасдини олиш дек ғ а р а з пайдо бўлган
унда. Б ора-б ора бу нарса эр -х о ти н ў ртаси даги м у-
носабатларнинг совиш ига олиб келган. Зеро, эр уйга
келиб ўзини яхш и кай ф и я т, ш и р и н о р зу -ҳ ав ас л а р
ва м еҳр-м уҳаббат билан к у таётган гў зал аёлни эмас,
ичида н а ф р а ти ҳайнаб-тош ган, ём онликдан бош ҳа-
сини ўйлам айдиган, ку н д ан -к ун совуҳлаш иб бораёт-
ган «жодугар»ни кўраверган. Н а т и ж а д а эр-хоти н ли к
р и ш тал ар и узилган. Ў зига н и сбатан эрнинг эътибори
сўна бориш и эса аёлн и ян ад а асаби йлаш тирган . А л а л -
оҳибат ҳайнона «ҳўлга туш »гач, а ё л ф у р сатд ан ф о й -
даланиб алам ини олиш га кириш ган. У ндан «ҳутулгач»
эса ниятига етган ғолибдек ҳис ҳ и л а бош лаган ўзини.
Н ати ж ад а ж у д а катта иш ҳили б
ч ар ч аган д ек энди
дам олиш и кераклигини ўйлаб топган. ТТТу боис ҳатто
иш дан ҳам бўшаган. Аммо бу и ш л а р и , ҳатто эриш ган
«ютуғ»и унга ҳеч нарса берм агани сабабли ян а ж иғи-
48
бийрон. Янгитдан ў з олдига бир м ақсад цўйиб олиб
яш аш га эса ж у р ъ а т и йўҳ. Онг д ар аж а си ҳам бунга
имкон бермайди. Д астлаб у ҳайнонасига мотам т у т а -
ётган дек кўриниш учун ролга кириб,
атро ф д аги лар н и
чалғитм оҳчи, у л а р олдида ўзин и оҳламоҳчи бўлган.
О ҳибатда эса ўзининг тузоғига ў зи илиниб, уш бу мо-
там кай ф и я ти д ан чиҳолм ай ҳолган. Ҳ атто иш дан бў-
ш аш и нимага олиб келиш ин и ў зи ҳам туш унмаган.
Бунинг устига, к ет м а-к ет ҳ ар и ял ар га ҳараб ч ар ч а -
дим д ея ў зин и ў зи ал д аяп ти , бу алдовга бош ҳалар-
ни ҳам иш онтирм окчи бўляпти. Х уллас, онги пастга
ҳараб ҳулаяпти. А лбатта, бунаҳа
салбий ички кечин-
м ал ар билан гў зал л и к ҳаҳ и да гапириш ҳам мумкин
эмас. Зеро, бу ҳол атд а ю зда нур бўлиб порлайдиган,
к ў зд а ў т бўлиб чаҳнайдиган ҳу вват манбасининг ў зи
йўҳ ахир. Х алҳим из ҳ ам кў зн и ҳалб ойнаси дейди.
Ц албини ғубор босган одамнинг к ўзи бошҳа ҳандай
ҳам бўлиш и мумкин?
Do'stlaringiz bilan baham: 
