Озода Турмуҳамедова 7 7/7 Л

Бахтли яшаётганлар ҳам хунуклаш адими?
Ю ҳоридаги мисол сал ф о ж и ал и р о ҳ ҳисм ат билан 
боғланган. Б у мисолни биз аёл гўзалли ги ва унинг 
йўҳотилиш и борасидаги ҳ аҳи ҳатни бўрттириброҳ 
тасви рлаб бериш учун келтирдик. Л екин сал ҳ и с -ҳ а я - 
ж он ларн и чеклаб, кўпчили к кўни ккан одатий ҳаётга 
ҳай тади ган бўлсак, яна савол туғилади: ҳам м а келин - 
л а р ҳам бунаҳа хато ҳ и л авер м ай д и -к у, ҳолаверса, 
ҳан чад ан -ҳан ч а б ахти ёр яш аётган, к ам -к ў стси з оила- 
л а р бор. Л екин нега у л ар д а ҳам келин лик д авр и узоҳ 
чўзилм айди, нега бундай бахтиёр к ел и н л ар ҳам иш а 
«гўзал келин» бўлиб ҳ олаётган лари йўҳ?..
Келинг, бу саволга ж авоб и зл аш учун бош ҳа бир 
мисолга м у р о ж аат ҳилайлик. Уни менга бир таниш им
гапириб берган эди. Б у йигит ин ститутда ўҳиб юрган 
п ай тл ар и д а бир тал аб а ҳизни орҳаваротдан ёҳтириб 
ҳолади. Ҳиз таш ҳи кўриниш и, кийиниш и, ҳад д и -ҳо- 
мати, ю зларидаги кулгичларию кў зл ари н и н г ёниб 
ту ри ш и билан ҳ ар ҳ ан дай одамни ўзига ром ҳилгу- 
дек экан. Гарчи ж у д а ҳим м атбаҳо кий им лар кийм аса 
ҳам, оддийгина кийиниш услубининг ў зи уни бош ҳа- 
л ар д ан аж р ати б т у р а р экан. «У оддий чит кўйлакн и 
ҳам ш ун аҳа чиройли ҳилиб к и я р эдики, ҳ ар ҳандай 
бепарво одамнинг ҳам эътиборини тортарди», — деб
13

---

эслайди суҳбатдош им. Х уллас, бечора ош иҳ унинг 
орҳасидан юриб, ҳ аер д а туриш ин и билиб олади ва 
онасини ҳ ў я р д а-ҳ ў й м ай уларн и ки га совчиликка юбо- 
ради. Аммо, бахтга ҳарш и, у эрга теккан ҳиз бўлиб, 
совчилар борган уй келин лик уйи экан. Я хш иям ки, 
ҳайнонаси совчиларни беобрў ҳилм асдан, вази ятн и
тўғри туш ун тириб ҳай тариб юборибди (эҳтимол, бун- 
дай ҳолат биринчиси ҳ ам бўлм агандир м азк у р хона- 
дон учун).
Б ечора йигит эса ш ундан кейин ҳам то и н сти тут- 
ни тугатиб, таҳ д и р й ў л л ар и н и айро ҳилиб, б ир-бир- 
лари н и кўрм айдиган бўлгунлари ча ҳизга м аҳлиё бў- 
либ ю раверади. Аммо ваҳ т ҳам м а нарсани даволайди, 
ф у р с ати етиб йигит уйлан ади, сўнг бола-чаҳа деган- 
дай. О радан 5 - 6 йил ўтиб ўш а ҳизни унутгандай ҳам 
бўлади.
Ер ю малоҳ деган лари рост-да, йигит бир куни ўш а 
гў зал ҳизни тасодиф ан яна у чратиб ҳолади. Лекин, 
энг ҳизиғи, уни кўрган ида энди аввалгид ек м уҳаббат- 
дан боши айланм абди, ним агадир ҳизнинг ўзига тор- 
тадиган оҳанрабоси сўнгандек тую либди унга. Нега 
бундай бўлаётганига лол ҳолган йигит унга синчиклаб 
ҳарабди. Қ адди-ҳом ати ў ш а-ў ш а, устини ҳам я р а ш - 
ган ки й и м л ар у таҳин чоҳлар безаб турибди. Ю зи ҳам
аж и нси з, силлиҳ. Л екин йигит бу аёл д ан барибир ав - 
валгидек ў зига ром ҳи лувч и нурни, ж озибан и топа 
олмабди.
О радан ян а ваҳт ўтади. Яна тасодиф и й уч р аш у в, 
йигит бу саф а р ҳам ундан йўҳотганларини и зл ай - 
ди. Аммо эндиги ҳол ат ян ад а ёмонроҳ бўлиб чиҳади. 
Т аш ҳи кўриниш и д ея р л и ў ш а -ў ш а б ўлса-д а, ю зи бу 
са ф а р ж у д а нурсиз, совуҳ экан.
О радан чам аси 20 й и л л а р ўтганида йигит ян а ўш а 
собиҳ гўзални учратиб, ҳ атто у билан р ў п а р а м а -р ў п а - 
ра ўтириб ҳолади. «Б иласизми, агар олдиндан бил- 
маганимда ўш а пайтда унга ҳайрилиб ҳам ҳарам аган
14

---

бўлардим », - дейди йигит. Ч ун ки энди уни аввалги 
м аф ту н к ор л и к б утунлай т а р к этган эди.
А гар эътибор берган бўлсангиз, бу ер д а гап бир 
аёлнинг вақт ўтган сари қариб борганлиги ҳақи да 
к етм аяпти. Зеро, йигит охирги м аротаба кўрганида 
ҳам у ҳ ал и ҳариш га улгурм аганди, қад д и -қом ати ҳ а- 
мон тик, ҳ атто ю зида а ж и н л ар и йўҳ эди. Ш унчаки 
уни бир п ай тл ар чинакам гў зал ҳилиб турган илоҳий 
бир нарса йўҳолиб ҳолганди. Х ўш , нима эди ў ш а н ар - 
са? Н ега у бу аёлн и т а р к этди? Б у табиий ҳолм и ёки 
бош ҳа сабаблари ҳ ам борми? Уни саҳлаб ҳолиш й ў л - 
л ар и -ч и ?